Lovely มาเฟีย4

หมูก้อย

  อายะกะยืนเกาะขอบหน้าต่างเหม่อมองท้องฟ้าอย่างเลื่อนลอย ยูเอะหายไปร่วมสัปดาห์แล้ว จนบัดนี้ยังพบแค่ว่าจักรยานของยูเอะพังยับเยิน ทว่าบริเวณที่เกิดอุบัติเหตุไม่มีวี่แววว่ามีผู้ได้รับบาดเจ็บ แต่ห่างออกไปเล็กน้อยกลับมีกองเลือดกองใหญ่มีรอยลากเป็นทางยาวไปในทิศใต้แล้วหายไป และห่างออกไปอีกประมาณ 100 เมตร มีกองเลือดหย่อมหนึ่งซึ่งหยดไปตามรายทางในทิศเหนือ พวกเธอตามจนพบศพชายคนหนึ่งในโกดังร้าง แต่จากสภาพเหมือนชายคนนั้นจะถูกยิงซ้ำอีกที อย่างไรก็ตามเธอได้พยายามสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับชายคนนี้แต่ยังไม่คืบหน้า เธอไม่ทราบว่าเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องอะไรกับยูเอะ แต่เธอรู้สึกได้ว่าไม่ใช่เรื่องดี 
เช้าวันนั้นอายะกะก็รู้ว่ายูเอะกำลังจะออกไปข้างนอก แต่เธอเข้าใจว่ายูเอะอยากอยู่คนเดียวเธอจึงปล่อยไป 
ถ้าวันนั้นเราตามไปด้วยคงไม่เป็นอย่างนี้ อายะกะรู้สึกผิดอย่างมาก 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
อายะกะยังไม่ละความพยายามที่จะตามหายูเอะ อย่างแรกเธอต้องรู้ให้ได้ว่าศพชายที่เธอพบในโกดังร้างเป็นใคร เธอตัดสินใจเข้าห้องสมุด 
ห้องสมุดที่มีในบ้านของเธออาจแปลกสำหรับคนทั่วไป เพราะส่วนใหญ่จะเป็นหนังสือรวบรวมประวัติของบุคคลและสถานที่ต่างๆ โดยมากเป็นคนในตระกูลของเธอเขียนเองและไม่เผยแพร่ที่ไหน เนื่องจากหนังสือในนี้กว่าครึ่งเป็นประวัติของมาเฟีย มือปืน และพวกใต้ดินประเภทต่างๆ รวมไปถึงแผนที่และภูมิศาสตร์ของเมืองต่างๆ 
เธอดูตามประวัติมือปืนทั้งในหนังสือมือปืนอิสระและมือปืนในสังกัดของมาเฟียทุกคน 
เธอใช้เวลาวันแล้ววันเล่าอยู่ในห้องสมุด หนังสือเล่มหนาที่เธอดูผ่านไปหลายสิบเล่มยังไม่มีเล่มไหนที่เธอต้องการ แต่คนอย่างอายะกะลองคิดจะทำอะไรแล้วล่ะก็ไม่ได้ไม่เลิก! 
เธอเปิดหนังสือเล่มแล้วเล่มเล่า จนมาถึงหนังสือเล่มหนึ่ง! 
มือปืนในสังกัดตระกูลคุโรโดะ 
ไม่รู้ว่าเธอคิดอย่างไรจึงหยิบหนังสือเล่มนี้มา อาจเพราะเธอคือ คุโรโดะ อายะกะ จึงต้องอยากรู้จักคนในสังกัดบ้าง 
เล่มนี้เอาไว้ทีหลังดีกว่า แล้วเธอก็เปิดเล่มอื่นต่อไป 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
ผ่านไปอีก 2 วันเธอจึงดูหนังสือที่เธอเลือกมาจนหมด 
เธอคิดไว้ว่าต่อไปเธอจะดูหนังสือเกี่ยวกับพวกพ่อค้าในตลาดมืด เธอจึงยกกองหนังสือที่ดูแล้วไปเก็บ แต่ด้วยความหนักและความสูงของมัน หนังสือที่สูงเป็นตั้งก็ได้ล้มโครมลงมา อายะกะแทบจะจมอยู่ในกองหนังสือเลยทีเดียว 
โอยเจ็บชะมัด อายะกะครวญเบาๆ แต่แล้วสายตาของอายะกะก็เหลือบไปเห็นใบหน้าที่เฝ้าค้นหา! 
อายะกะรีบหยิบขึ้นมาอ่านอย่างละเอียด 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
โกคิ มาซางิ 
บิดา โกคิ บาโชว (ล้างมือแล้ว) 
มารดา โทบะ ฮินาโกะ 
อายุ ประมาณ 35 ปี 
รูปร่าง สูงใหญ่ สูง 188 ซ.ม. 
สีผิว ขาว 
สีผม ดำ 
สีตา ดำ 
ที่อยู่ประจำ 45/26 ถ.A24 ชานเมือง A 
อาวุธ ปืนยาวติดเรเซอร์ 
ความถนัด ลอบสังหาร 
นิสัย มีความอดทนสูง 
จุดเด่น ทรหด จงรักภักดี 
จุดด้อย ไม่รอบครอบ 
สถานภาพ มีพี่ชาย 2 คนเสียชีวิตแล้วทั้งคู่ แต่งงานกับโทสึบะ นามิ มีลูกชาย 1 คน คือ โกคิ ทาคารุ 
ฐานะ เป็นบุตรคนที่ 3 ของโกคิ บาโชว มือปืนในสังกัดตระกูลคุโรโดะ ซึ่งตระกูลโกคิเป็นผู้จงรัภดีต่อตระกูลคุโรโดะมาตลอด 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
ที่แท้เขาเป็นคนของคุณพ่อนี่เอง แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น อายะกะครุ่นคิดอย่างหนัก ข่าวนี้ทำให้เธอสับสน ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจถามว่าจะต้องพ่อของเธอให้รู้เรื่อง 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
ก่อนที่อายะกะจะเปิดประตูห้องของผู้เป็นพ่อเธอก็ได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดของเจ้าของห้องดังอยู่ข้างใน เธอจึงเปลี่ยนมาเป็นเอาหูทาบกับประตูแทน 
อะไรกัน! ยังหาไม่เจออีกหรือ เสียงนายยูกิแสดงถึงความเกรี้ยวกราด 
ก็ได้คราวนี้ฉันยอมให้แก เจ้าคาเครุ ในที่สุดนายยูกิก็กล่าวขึ้นอีก นายไปได้แล้วสึบารุ 
เมื่อได้ยินดังนั้นอายะกะรีบถอยออกมาอย่างรวดเร็ว เธอได้เบอะแสแล้ว และเธอตัดสินใจแล้วว่าจะสืบเรื่องนี้เอง 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
(โปรดติดตามตอนต่อไป)