ก่อนนั้นฉันคงคาดหวังอะไรๆ เกินความเป็นจริง ฉันเคยคิดอยากมีครอบครัวที่เปี่ยมสุขมีลูกเล็กๆ สัก 2 คน ไว้เป็นโซ่ทองคล้องใจเราสอง แต่เพียงฉันสลัดชุดเจ้าสาวสีขาวได้ไม่นาน ฉันก็รู้ว่าสิ่งที่ฉันหวังนั้น มันกลายเป็นของยากสำหรับฉันเสียแล้ว แต่ฉันก็อดทน ทนเพราะทุกอย่างฉันเลือกมันเอง ฉันไม่เคยกล้าบอกความจริงใคร เพียงเพราะฉันอาย ทุกคนเลยเหมารวมว่า ฉันเป็นคนผิด ฉันเรื่องมาก ฉันไม่กล้าจะเล่าให้คนฟังถึงพฤติกรรมของเขา เพราะฉันอาย เมื่อทุกสิ่งรวมๆ เกาะแน่นนานๆ เข้า ใจที่เคยคิดให้อภัยทุกเวลากลับชินชา ชินชาที่จะอยู่กับลูกได้ โดยไม่ต้องมีใครอีก ฉันเคยให้โอกาสเขาหลายครั้ง หลายครั้งจริงๆ แต่ดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจสักเท่าไร ก็เมื่อเขาไม่สนใจทำไมฉันต้องให้เขาอีกเล่า มาวันนี้ฉันรู้ว่าเขาเสียใจ แต่เขาไม่มีประโยชน์กับฉันแล้ว ฉันพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นได้ว่า ไม่มีเขาฉันก็อยู่ได้ และอยู่ได้อย่างมีเกียรติด้วยตัวของฉันเอง ฉันภูมิใจตัวฉันเอง หลายๆ อย่างเขาอาจมีส่วนเสริมฉันได้บ้าง แต่จะมีประโยชน์อะไรเล่าในเมื่อฉันทำวันนี้ของฉันด้วยตัวของฉันเองได้ โดยฉันไม่จำเป็นต้องพึ่งเขาเลย ฉันไม่ใช่คนไร้น้ำใจ เมื่อต้องมาอยู่ร่วมชายคากับคนไม่มีน้ำใจ มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน บ่อยครั้งที่ที่ฉันนั่งทบทวนสิ่งต่างๆ ที่ผ่านมา ฉันจึงอยากบอกทุกคนว่า ฉันไม่ผิด เธอพลาดเอง
20 พฤษภาคม 2547 18:08 น. - comment id 74290
ภาวะเดียวกัน!!!!!!!!
21 พฤษภาคม 2547 14:43 น. - comment id 74313
เราก็เจอคล้ายๆ เธอ
28 พฤษภาคม 2547 11:31 น. - comment id 74422
ชีวิตจริงมักเป็นเช่นนี้แหละ
17 กรกฎาคม 2547 12:31 น. - comment id 75520
ขอให้เข้มแข็งนะ
6 ตุลาคม 2547 16:22 น. - comment id 77798
เรารุ้ว่าเธอเก่ง เรารู้ว่าเธอจริงใจ เรารู้ว่าเธอจริงจัง และ เธอมีน้ำใจ รุ้สึกคบคุ้น ดีใจ ได้รู้จักเธอ
28 ธันวาคม 2547 21:31 น. - comment id 80233
ขอให้เธอ ประสพความสำเร็จ สุข สดชื่น สมหวังนะครับ สุขกาย สุขใจ ตลอดไป ตราบนานเท่านานนนนนส์