สักวา ห้องคิงส์ กะห้องบ๊วย

เซเลอร์วีนัส

>สักวา ห้องคิงส์ กะห้องบ๊วย 
 
 
 
            >ว่ากันด้วย ความลำเอียง น่าอิจฉา 
 
 
 
            >ห้องบ๊วยโดด คาดโทษ ต่างนานา 
 
 
 
            >อ้ายเด็กห่า เด็กเหว เด็กเลวทราม 
 
 
 
            >ห้องคิงส์โดด เขาไป หาความรู้ 
 
 
 
            >น่าเชิดชู หายไป ทัศนศึกษา 
 
 
 
            >เรียนแบบเก่ง เปิดโลก นอกตำรา 
 
 
 
            >ไม่มีว่า เพราะเขาเก่ง เด็กเรียนดึ 
 
 
 
            >ขอถามว่า ต่อยกัน ใครจะผิด 
 
 
 
            >ไม่ต้องคิด เด็กห้องคิงส์ ถูกสิพี่ 
 
 
 
            >เขาเด็กเรียน ไม่หาเรื่อง ไม่ราวี 
 
 
 
            >ไม่เคยมี ความผิด ที่ติดตัว 
 
 
 
            >เด็กห้องบ๊วย โดนตราหน้า ว่าห่าเหว 
 
 
 
            >ชั่วช้าเลว มาสาย ไม่เป็นที่ 
 
 
 
            >ไม่เข้าเรียน เกเร ผิดทุกที 
 
 
 
            >ทั้งๆที่ เด็กสายวิทย์ ผิดเหมือนกัน 
 
 
 
            >เรื่องมาสาย ข้ออ้าง แม่งมีเยอะ 
 
 
 
            >ขอผมเหอะ ขอแฉ เป็นหน้าที่ 
 
 
 
            >เด็กห้องบ๊วย มาสาย ตายทุกที 
 
 
 
            >อ้างนู่นนี่ มัวเล่นเกมส์ ให้มันมือ 
 
 
 
            >เด็กสายวิทย์ อ่านหนังสือ เลยตาลาย 
 
 
 
            >หลับในห้อง ก็โดนเฉ่ง ว่าขี้เกรียจ 
 
 
 
            >แสนซีเรียส ทีมันหลับ ไม่ผลักไส 
 
 
 
            >ปล่อยเขาเถิด เขาเรียนหนัก มากเกินไป 
 
 
 
            >อ้ายฉิบหาย ผมเจอมัน อยู่ร้านเกมส์ 
 
 
 
            >อ่านหนังสือ ข้างใน ใช่หรือเปล่า 
 
 
 
            >สอดไส้เข้า เล่มใน โป๊ทุกเล่ม 
 
 
 
            >พอถึงจารย์ จับได้ โหโคตรเซง 
 
 
 
            >ให้ครื้นเครง เรียนหนัก เลยพักใจ 
 
 
 
            >ไม่เป็นไร หรอกครับ เด็กห้องวิทย์ 
 
 
 
            >ท่านไม่ผิด ท่านประเสริฐ เป็นไหนๆ 
 
 
 
            >ท่านจงเรียน จงเก่ง แข่งกันไป 
 
 
 
            >ข้างหน้าไซร้ ท่านคงได้ สมใจกัน 
 
 
 
            >จะเป็นหมอ ฆ่าเมีย ก็เอาเสีย 
 
 
 
            >เอ็นจิเนียร์ ตึกถล่ม ดั่งใจหวัง 
 
 
 
            >ส่วนพวกผม ห้องบ๊วย ไม่จีรัง 
 
 
 
            >วันหน้ายัง ไม่รู้ เป็นอะไร 
 
 
 
            >ห้องบ๊วยเอ๋ย เล่นเข้าเถิด ให้สนุก 
 
 
 
            >อย่ามัวทุกข์ ไปแข่งเขา จะเฉาได้ 
 
 
 
            >เรียนให้ฮา มาให้เฮ เป๋บ้าง ไม่เป็นไร 
 
 
 
            >ชีวิตไซร้ มีรสชาติ ขาดคงตาย 
 
 
 
            >หัวเราโง่ เรายอมรับ เรียนนั้นยาก 
 
 
 
            >อย่ามาดัด ซะให้ยาก จะไม่ไหว 
 
 
 
            >ผมเรียนให้ จบมอหก จบไวไว 
 
 
 
            >จะได้ไป ใช้ชีวิต ตามต้องการ 
 
 
 
            >จีพีเอ จีพีอาร์ อย่าได้ฝัน 
 
 
 
            >รามคำแหง สถาบัน อันยิ่งใหญ่ 
 
 
 
            >ลูกขุนราม 8ปี เจ๋งจะตาย 
 
 
 
            >แน่กว่าใคร ปริญญาไซร้ ได้เหมือนกัน 
 
 
 
            >รวยมาหน่อย รังสิต เซนต์จอร์นโลด 
 
 
 
            >ราชฎัฏ เกษมบัณฑิต อย่างที่ฝัน 
 
 
 
            >หอการค้า เอแบค จบเหมือนกัน 
 
 
 
            >ที่สำคัญ ใช้ชีวิต ให้คุ้มเอย