จินตนาการ

spectaculous

กลับมามองที่ท้องฟ้าอีกครั้ง 
.....ฉันเห็นเมฆสีฟ้าบ้าง สีครามปะปนกัน เป็นระลอกกลุ่มใหญ่ 
มองไม่เห็นสายลม แต่รู้สึกได้ถึงกระแสอ่อนๆที่ยังพัดอยู่รอบกายฉัน 
นกน้อยใหญ่ พากันโบยบินลู่ลมให้ชมเชยอย่างน่าชื่นชม ในท้องฟ้า 
สีอ่อนของแสงจากอาทิตย์ สู่ความสว่างของต้นไม้ใบหญ้าเรียงราย 
ล้อมรอบพื้นที่สีเขียวตรงนี้ อากาศที่บริสุทธิ์ของพันธุ์ไม้นานา 
.....ทำให้ความสุขง่ายๆเกิดขึ้นได้ 
............และยังทำให้ความรู้สึกนั้นมากขึ้นตามมา 
ฉันรู้สึกได้ว่า ...หากเวลานี้ 
...พื้นหญ้านุ่มๆตรงนี้จะไม่ได้มีเพียงฉันคนเดียวล่ะ 
......ที่ข้างๆ ที่ยังว่างเปล่า ฉันวางมือลงตรงที่ว่างข้างๆนั้น 
...จินตนาการขึ้นไว้ว่าจะเป็นคนพิเศษของฉัน 
...เห็นเพียงภาพลางๆที่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเพียงภาพวาดหรือจะมีอยู่จริง 
ในความโดดเดี่ยวที่ยังมีความคิดถึงจากทุ่งกว้าง 
...ไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่ง 
...และใบที่ลู่ไปตามแรงลมที่โบกอยู่สม่ำเสมอ บอกอะไรกับฉัน 
...ลุกขึ้น เดินไปเรียบไปกับบึงใหญ่ 
ที่มีฝูงปลาแหวกว่าย หลบไล่กันไปในหมู่บัวที่บานยามเช้า 
...สีชมพูอ่อนๆของกลีบบัว สีที่เธอชอบ สวยที่สุดในเวลานี้ 
ฉันเดินไปเรื่อยๆตามทางลาดหญ้าที่ยังชื้นไปด้วยน้ำค้างจากคืนจันทร์แรม 
...ดอกไม้หลากสีที่แข่งกันเบ่งบานอวดช่อที่มีกลิ่นหอมอย่างธรรมชาติ 
...แมลงที่เวียนวนอยู่ท่ามกลางมวลหมู่พฤกษาสัน 
ดูเป็นการใช้ชีวิตที่น่าสนใจ 
ฉันเดินมาจนถึงเนินสีเขียวที่ลาดยาวไปแสนไกล 
...เห็นอาทิตย์ดวงกลมอย่างแจ่มชัดที่ส่องแสงมาที่ฉัน 
...มองไปที่ขอบฟ้า แล้วหลับตา 
รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ได้รับในตอนนี้ 
...มือข้างขวาที่ยังว่างเปล่า กำมันไว้เหมือนว่ามีเธออยู่ข้างๆฉัน 
เราจับมือกันไว้ ยืนอยู่ด้วยกันนะ 
...มองไปข้างหน้าแล้วหลับตาสิ นี่ไงอิสระที่เธอฝันไว้ 
.................ท่ามกลางไอแดดและสายลม 
ผีเสื้อที่บินอยู่รอบๆนี้บอกว่า 
..สถานที่แห่งนี้จะยังเป็นเหมือนภาพๆเดิมที่จะรอให้ฉันกลับมาเยือนอีกครั้ง 
แต่ไม่ได้มาตัวคนเดียวอีกแล้ว 
..เราจะมาด้วยกัน.. 
มาทำให้ภาพในจินตนาการนั้นสมบูรณ์ 
...ฉันยังรอเธออยู่ และที่แห่งนั้นยังรอเราอยู่เช่นกัน... 

รอบกายฉัน.....ดุจพู่กัน.....ละเอียดอ่อน 
ระบายฉาก.....หากละลาย..กับสายน้ำ 
วาดลูกคลื่น..กลืนทรายขาว..ทอดยาวข้าม 
ฟ้าสีคราม.....สายรุ้งตาม...หลังฝนโปรย 
แต้มเขียวพรม..ลากสายลม...ผสมแสง 
ตะวันแดง....ที่แอบแฝง.....ความอบอุ่น 
ต้นไม้ใหญ่.....ระแนงใบ....ที่พรูพรุ่น 
ระบายฝุ่น....ดอกเกษร....ปลิวพัดพราย 
สะบัดปลาย...ระบายใหม่...ในความฝัน 
น้ำค้างนั้น.....ยังค้างฝัง.....ณ ฝั่งจิต 
ที่ริมบึง.....รวมรำพึง.....ของความคิด 
ฟ้าลิขิต.....ให้เล่าสู่.......เนินภูผา 
แลดอกฟ้า...พนาพฤกษ์.....ณ ป่าลึก 
ความรู้สึก...ลงหยั่งลึก.....ณ จิตใจ 
หวลหมู่เมฆ...ที่ล่องลอย...คล้อยตามไป 
หัวใจใส.....ล่องลอยไป.....ใกล้ๆเธอ 
ทะเล.....หาดทราย.....และสายลม 
ช่างเหมาะสม...กลมกลืน..กับผืนฟ้า 
แล้วใจนี้....ที่ฝันใฝ่.....หรือไร้ค่า 
ใดในหล้า...ช่างไขว่คว้า..ฤๅหมางเมิน 

ทะเล.....หาดทราย.....และสายลม 
ช่างเหมาะสม...กลมกลืน..กับผืนฟ้า 
แล้วใจนี้....ที่ฝันใฝ่.....หรือไร้ค่า 
ใดในหล้า...ช่างไขว่คว้า..ฤๅหมางเมิน 
ฉันมีโอกาสได้ไปสัมผัสกับสถานที่แห่งนั้น 
...ในใจที่อยากจะพรรณนาออกมาเป็นภาษากลอนเสียมากกว่า 
แม้ไม่อาจสื่ออารมณ์ของที่แห่งนั้นได้อย่างชัดเจน 
...แต่นี่คือกลอนของฉัน แต่งให้เธอ 
กลอนของทะเล หาดทรายและสายลม เคียงคู่ท้องฟ้าสีครามผืนใหญ่ 
...............ณ ทุ่งของหมู่มวลพฤกษาพรรณ......................  
***************************************** 
- 
- 
- 
- 
- 
- 
- ฉันเขียนได้เพียงเท่านี้ ทำได้แค่นี้ 
.อาจจะไม่ทำให้เธอรู้สึกได้อย่างที่ต้องการ ฉันขอโทษ 
-สิ่งที่เธอคาดหวังในตัวฉันว่าจะทำได้ มันอาจไม่เป็นอย่างที่คิด 
-ถ้าหากวันหนึ่งเธอจะได้รู้ความจริงของตัวฉัน 
-แล้วจะรับฉันได้ไหม จะเกลียดฉันบ้างหรือเปล่า 
-ถ้าความจริงนั้นมันไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างที่เธอเห็น 
- 
-ฉันอาจเป็นคนสุดท้ายที่เธอเกลียด 
-หรืออาจเป็นคนสุดท้ายที่เธอห่วง 
- 
-แต่ ทุ่งสีเขียวแห่งนั้น เนินที่ทอดยาว แสงอาทิตย์และฟ้าสีคราม 
-ยังรอคอยให้กลับไป 
- 
-...ด้วยกัน 
- 
- 
-ฉันกับเธอนะ............ 

*****************************************