นายยังสบายดีไหม

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

ยังสบายดี
------------------------------
เวลาผ่านไป 20 ปี
ผมได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่า ในงานวันคืนสู่เหย้า
ได้พบเพื่อนฝูงเกือบทุกคน หลายคนแต่งงาน มีลูก บางคนมีหลานอีกด้วย
มีเพื่อนอยู่ 4  5 คน ยังไม่แต่งงาน
ผมถามเพื่อนว่า
เป็นไงบ้าง
เพื่อน ๆ ว่า สบายดี แต่มันเหงา ๆ ยังไงไม่รู้
เห็นเพื่อน ๆ มีครอบครัว มีลูกมีเต้า ท่าทางมีความสุข ก็อยากมีบ้าง
ผมพูดกับเพื่อนว่า
ชีวิตคนมีครอบครัว มันไม่ได้สุขและสบายนักหรอก
ความสุขก็เป็นความสุขปนทุกข์
ความทุกข์มันเกิดแต่การดิ้นรน เพื่อดูแลสมาชิกในครอบครัว
ไม่ให้เดือดร้อนจนเกินไป ซึ่งเราเรียกมันแบบไม่สนิทปากนักว่า ความสุข
แต่ก็ไม่แน่ใจ ผมว่าต่อ
นี่อาจเป็นรูปแบบที่คนโสดทั้งหลายปรารถนาอยากเป็นอยากมี
ถ้าย้อนกลับไปได้ ( พูดเป็นนิยาย )
ผมจะอยู่เป็นโสด มันสบายกว่า
แล้วไม่กลัวเหงาหรือ เพื่อนถาม
ความเหงาคือความกลัว ว่าจะไม่มีใครใส่ใจดูแล
เท่านั้นเองแหละ
ผมมองเห็นรูปแบบชีวิต ที่ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ไม่ว่ามันจะเป็นความเหงา หรือะไร ๆ เห็นหลายปีมาแล้ว
เวลานี้แม้อยากย้อนกลับไปเพียงไหน ก็กลับไปไม่ได้
เพราะอะไร
เพราะเคยกลัวความเหงา และหนีมันมาเสียไกลแล้วน่ะสิ
ดูเหมือนเราไม่เข้าใจ เพื่อนว่า
นายจำได้ไหม เพื่อนว่าต่อ นายเคยบอกรักเรา เมื่อ 20 ปีที่แล้ว
และนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่แต่งงานจนอายุปูนนี้
หา ( เสียงของผม )
แต่ไม่เป็นไรหรอก
เรายังคงรักนาย แต่บอกเราหน่อยซิ ว่า
รูปแบบชีวิตที่นายว่า น่ะ เป็นอย่างไร
 ถ้าให้เดา รูปแบบชีวิตที่นายว่าไม่ต้องกลัวสิ่งใด ๆ คือ การบวช -เพื่อนผมพูด
นายเดาแม่น -ผมว่า
เราก็เคยคิด แต่ไปติดตรงเพศ มันไม่สะดวกเอาเสียเลยสำหรับผู้หญิง
แต่ก็นั่นแหละ ดร. หรือคุณหญิงบางท่านก็ถือครองผ้าเป็นนักบวชได้งดงามนัก
อย่างที่หลายคนเห็นอยู่
-ผมพยักหน้ารับทราบ ด้วยได้เคยเห็นวัตรปฏิบัติของนักบวชเหล่านั้นบ้างแล้วเช่นกัน
เราหวังว่านายจะไม่ทิ้งครอบครัวไปบวชจริง ๆ
ไม่หรอก เพราะนั่นเป็นความเห็นแก่ตัวเกินไป
ลูกที่เกิดมา เขาต้องการให้พ่อแม่ใส่ใจดูแล จนเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์
จริงอยู่สินทรัพย์ที่พ่อแม่หาไว้ให้อาจจะมากมายเกินพอต่อการดำรงชีวิต
แต่ชีวิตไม่ได้ต้องการเพียงปัจจัยซึ่งเงินแลกซื้อเอาได้เท่านั้น
ชีวิตต้องการความเอาใจใส่
ชีวิตต้องการความโอบเอื้อ ความอาทร
ชีวิตต้องการอีกหลายอย่างที่ละเอียดอ่อนเกินการกล่าวเป็นถ้อยคำ
สิ่งเหล่านี้ได้มาจากผู้เป็นพ่อแม่ก่อน
ถ้าพ่อแม่ให้เขาไม่ได้ ชีวิตของเขาจะเป็นชีวิตที่เรียกร้องโหยหาความรัก
โหยหาความเอื้ออาทรจากคนอื่นอยู่เสมอ แต่ให้คนอื่นไม่เป็น
เราดีใจที่นายพูดแบบนั้น ว่าแต่ว่าตอนนี้ นายยังรักเราอยู่ไหม - ดูเหมือนเธอจ้องเข้ามาในใจผม
นายต้องการคำตอบแบบไหนล่ะ  ผมถามแบบหยอกเย้าเพื่อนในวัยร่วมเรียน
เราก็ถามไปงั้น ๆ แหละ
คำตอบนั้น นายบอกเราไปแล้ว คือ จริง ๆ นายต้องการใช้ชีวิตแบบไม่ต้องกลัวอะไร ๆ ที่นายว่า มากกว่า การมีครอบครัวเป็นไหน ๆ - เธอว่า
ใช่นายเข้าใจถูก แต่เรายังรักนายเหมือนเดิมนะ พอใจไหมล่ะ -ผมพูดแล้วจิบไวน์ช้า ๆ
คืนนั้นผมกับเพื่อน ๆ ลาจากกันด้วยความรู้สึกดี ๆ เพื่อนกันก็เป็นแบบนี้ล่ะ
ไม่ได้ต้องการอะไรมากเลย เพียงอยากรู้ว่าเพื่อนคิดยังไงเท่านั้นหละ