.+*การเริ่มที่จะรัก*+.#3

เด็ก(บ้าน)นอก

คนเราถ้าสนิทกันก็จะเกิดอาการทะเลาะกันได้เอาเสียง่าย ๆ เราจะเขาก็ออกจะบ่อยเลย
ส่วนมากเราจะงอนเขาเป็นส่วนใหญ่เพราะเรามันขี้งอน ขี้ใจน้อย งี่เง่า (ด่าตัวเองทำไม)
ก็มีอยู่ครั้งนึงนะที่ทำให้คนแบบฉันร้องไห้ออกมาเลยก็มี
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า...
ฉันโกรธกับเขาส่วนจะเรื่องอะไรฉันก็ไม่ทราบเหมือนกัน (เพราะฉันจำไม่ได้)
มันเป็นวันก่อนสอบเรางอนมากออกอาการเลยแหละตอนนั้น
เขาก็รู้แต่แกล้งไม่รู้เราก็นั่งน่าตูมอยู่ตรงนั้นตรงหน้าเขานั่นแหละจำได้นะว่าวันนั้น
เขาพูดกะเรานุ่มนวลมากเลยล่ะจนเรารู้สึกไม่กล้าโกรธเขาเลยแต่ก็จะให้หายได้ไงเมื่อ
เขาไม่ถามสักคำว่าเราเป็นอะไรก็เลยไม่คุยกันเลยตั้งแต่ตอนนั้นจนกระทั่งอีกวันเขาไปทำงานบ้านเพื่อนฉัน
มันเป็นงานกลุ่มก็ยกโขยงกันไปเราก็เลยโทรไปขอโทษเพื่อนเพราะไปโวยวายเรื่องโกรธเขากับเพื่อนไว้
จนเพื่อนหัวเสียกลายเป็นหาเรื่องชาวบ้านไปทั่ว พอคุยกะเพื่อนเสร็จเขาก็มาคุยเราได้ถามคำถามนึงไป
มันทำให้น้ำตาที่จะไหลล้นออกมาฉันอ่อนแออย่างไม่น่าให้อภัยทำไมฉันต้องมีน้ำตากับเรื่องงี่เง่า
ฉันพยายามที่สุดที่จะไม่ให้เขารู้ว่าฉันอ่อนแอฉันจึงเลิกคุยกับเขาแล้วบอกว่าจะคุยกับเพื่อน
ฉันดีใจที่เขาปลอบฉันเขาบอกว่าฉันคิดมากเกินไปที่จริงแล้วมันไม่มีอะไรเลย
ฉันเชื่อในความจริงใจของเขา ไม่รู้ว่าทำไมต้องเชื่อจากคนที่คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกัน
กลับทำให้ประทับใจได้ขนาดนี้ ทำไมนะ