เธอจะมารอการกลับมาหน้าประตูบ้านเขาทุกวัน ...เขาพบเธอยิ้มแย้มต้อนรับสนทนากันและเธอก็กลับไป วันนี้เขากลับช้ากว่าปกติมาก ....แต่แปลกที่ยังเห็นเธอยืนรอเช่นทุกวัน "โทษทีนะที่รัก วันนี้มีงานด่วนเลยกลับช้า" ...เธอยังยิ้มให้เขา "คุณทำงานจนมีรถ มีบ้านอย่างที่ตั้งใจแล้ว ทำไมยังทำงานหนักอีก" "ผมอยากมีบ้านที่มีบริเวณมากกว่านี้ รถที่ดูโอ่อ่ากว่านี้...เพื่อคุณนะจ้ะ" เวลาผ่านไป1ปีหญิงสาวมาบ้างไม่มาบ้างแต่เขาไม่มีเวลามาใส่ใจกับเรื่องนี้ วันหนึ่งเธอเอ่ยถามเขา "คุณมีเงินพอจะซื้อบ้านหลังใหญ่รึยัง" "ขอเวลาอีกหน่อย ผมอยากซื้อแหวนวงใหม่มาเปลี่ยนให้คุณ" เขาจุมพิตมือที่สวมแหวนทองวงเล็กเบาๆ "ฉันบอกหรือว่าอยากได้แหวนวงใหม่" "ผมอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ..ที่รัก" 3 เดือนแล้วที่เขาไม่เห็นเธอหน้าประตูบ้าน วันนี้เขามีบ้านหลังใหญ่จึงตัดสินใจลางาน1วันเพื่อไปหาเธอ เขาขับรถคันหรูผ่านเส้นทางที่ขรุขระอย่างยากลำบาก "นี่คุณต้องเดินผ่านทางเส้นนี้มาหาผมทุกวันเหรอ..." เมื่อมาถึงแม่ของเธอออกมาต้อนรับและมอบกล่องไม้ใบหนึ่งให้เขาและบอกทางไปสถานที่ที่เขาจะพบเธอได้ เนินเขาเล็กๆรายล้อมไปด้วย***กไม้แท่นหินสลักชื่อหญิงสาวตั้งอยู่กลางเนิน มือสั่นเทาเปิดกล่องไม้อย่างช้าๆ ข้างในอัดแน่นไปด้วยกระดาษแผ่นเล็กเขาเริ่มอ่านข้อความทีละใบ "วันนี้คุณกลับมาช้า ฉันรอ 2 ชม.ไม่เป็นไร ฉันรักคุณ" "วันนี้ฝนตกฉันยังรอแม้ไม่เจอคุณ แต่ฉันยังรักคุณ" "ฉันเริ่มป่วยจนไปหาไม่ได้คุณคงไม่ทันสังเกต แต่ฉันยังรักคุณ" "วันนี้คุณบอกจะเปลี่ยนแหวนวงใหม่..คุณคงลืมว่าฉันตอบแต่งงานกับคุณเพราะแหวนวงนี้ ฉันยังรักคุณ" "ฉันป่วยมากจนไม่อาจไปพบคุณได้...ภาวนาให้คุณรู้สึกตัวสักทีว่าฉันแค่ต้องการคุณ เพราะฉันรักคุณ" ......ชายหนุ่มเรียนรู้แล้วว่าบางทีสิ่งที่เขาไขว่คว้ามาตลอดชีวิตอาจเทียบไม่ได้ กับสิ่งเล็กน้อยที่เขาเคยได้รับจนเป็นเรื่องปกติของทุกวัน...รถคันหรูแล่นไกลออกไปมีเพียง กล่องแหวนเพชรราคาแพงหน้าหลุมศพที่ดูไม่เหลือค่าอะไรสำหรับเขาอีกต่อไป ผมมีบ้านหลังใหญ่แต่คงกว้างไปสำหรับอยู่คนเดียว ผมมีรถราคาแพงแต่ไม่รู้จะขับพาใครไปไหน ผมมีเวลาอยู่กับงานครึ่งชีวิตแต่ไม่เคยมีเวลาที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ตอนนี้ผมมีเงินมากมายแต่ไม่อาจซื้อเวลาเพียง1นาทีที่จะบอกรักเธอ ผมมีทุกอย่างเพียบพร้อมแต่ขาดส่วนที่สำคัญที่สุดที่จะทำให้ครอบครัวสมบูรณ์ได้"
26 เมษายน 2547 12:48 น. - comment id 73632
....ถึงคุณดรีม เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเยี่ยมที่สุด...หัวใจมันปวดนะ ณ...เนินดินตรงหน้า.. คุณครับ ผมมาอยู่ตรงนี้กับคุณ บัดนี้ผมมีพร้อมทุกอย่าง แต่ผม..ไร้คุณ ถ้าเป็นไปได้ คุณ มีชีวิตอีกครั้ง ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ ...เงาบางอย่างวูบวาบอยู่ด้านหลัง กลิ่นกรุ่นๆที่คุ้น ..ตกลงคราวนี้คุณพูดเองนะคะว่าให้ฉันกลับไปหาคุณ แล้วคุณจะสนใจและเอาใจใส่ ...อ้าว!!! ..ก็ฉันคิดถึง และรักคุณมาก ก็เลยวางแผนให้แม่ช่วยส่งทุกอย่างให้คุณแบบนี้ไงคะ คุณจะได้มา ..ตกลงคุณจะกลับคำไหมคะ แล้วแหวนฉัน คุณจะสวมให้ฉัน หรือจะเปลี่ยนให้ใหม่คะ. อรุโณทัย อาภาภัส เขียนเพราะอยากรู้สึกมีความสุข แม้มันเป็นความฝัน คุณดรีม เมกเกอ เก่งนะคะ ทำเวบก็เก่ง ให้ความรู้ก็จริงใจ ใจสว่างดีนะคะ
27 เมษายน 2547 13:34 น. - comment id 73677
เห็นด้วยๆ เศร้าเกินไป เปลี่ยนก็ดีนะคับ