ปฏิบัติธรรม

sun strom

วันแรกของการปฏิบัติธรรม ............
         การที่เราสนใจอยากเข้าปฏิบัติธรรม ทำให้ปะป๋า แม่ ดีใจมาก ดูแล้วมันมากเกินกว่าได้ของที่ถูกใจ ท่านทั้งสามคน รับเป็นเจ้าภาพสำหรับคนที่สนใจเข้าร่วมปฏิบัติธรรมด้วย จัดหาอาหารไว้ให้เสร็จสรรพ ในช่วง 7 วัน ที่เราเข้าปฏิบัติ ดูเหมือนเป็นเรื่องใหญ่สำหรับครอบครัว ทั้ง ๆที่ตัวเราเองไม่มีความมั่นใจเลยว่า จะไปได้ถึงตรงไหน แค่นุ่งผ้าถุงเรายังต้องหัด  (ก็ไม่เคยทราบวิธีนุ่งผ้าถุงนะคะก่อนนั้นก็ใส่กางเกง) กว่าจะนุ่งเป็นก็หัดกันนานพอสมควร การเข้าปฏิบัติธรรม ต้องนุ่งห่มผ้าสีขาว ในครั้งนี้มีผู้เข้าร่วมปฏิบัติทั้งสิ้น 15 คน
         ถึงวัดป่าช้าตั้งแต่หกโมงเช้า ปะป๋า แม่ แม่เล็ก มาพร้อมหน้า รวมไปถึงญาติ พี่น้อง อีกหลาย ๆ คน ที่ไปส่งเรา เข้าไปกราบหลวงพ่อ กราบเสร็จท่านก็หันคุยกับปะป๋า ยินดีมากที่ถึงวันนี้เสียได้ โยมไม่ต้องเป็นห่วงน๊ะ ถึงเวลาปล่อยก็ควรปล่อย เราควรออกมาดูอยู่ห่าง ๆ  คอยเป็นกำลังใจ ท่านก็คุยกันหลายเรื่อง เราไม่ค่อยสนใจฟังเท่าไหร่ เพราะหลวงพ่อรูปนี้ไม่ใช่หลวงพ่อรูปที่ไปบ้านเรา เป็นอีกรูปหนึ่งที่ท่านแนะนำมา เพียงแต่เป็นพระปฏิบัติสายเดียวกัน  ข้าวของที่นำไปด้วย ต้องนำกลับบ้านหมด คงเหลือเฉพาะผ้านุ่งสำหรับเปลี่ยน 1 ชุด พร้อมกรด สำหรับปักเพื่อการปฏิบัติธรรมดังกล่าว 
         8.00 น. ทั้ง 15 คนพร้อมกันที่วัด  ก็มีการแนะนำการปฏิบัติตัวว่าการปฏิบัติธรรมต้องทำอะไรบ้าง การรับประทานอาหารนั้น พร้อมกัน 11.30น. วันละ 1 มื้อเท่านั้น  กิจที่ต้องทำในแต่ละวันนั้น  ต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่  ให้เวลาครึ่งชั่วโมง สำหรับทำกิจส่วนตัวให้เสร็จ ตีสี่ครึ่ง รวมตัวกันที่ศาลาเพื่อทำวัตรเช้า เสร็จจากทำวัตรเช้าก็จะมีการสนทนาธรรม ใครมีปัญหาตรงไหนถามได้ตอนนี้ และในแต่ละวันก็มีการชี้แนะแนวทางการปฏิบัติตัวหากมีการก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม ว่าต้องทำอะไรในขั้นตอนต่อไป และชี้แนะสำหรับคนที่ไปไม่ถึงไหน หลังจากนั้น  ก็จะเป็นการปฏิบัติธรรม ใครจะนั่ง เดิน ก็แล้วแต่อัธยาศรัย  เย็นหนึ่งทุ่มตรงพร้อมกันที่ศาลา ทำวัตรเย็นเสร็จก็เข้าสู่การปฏิบัติธรรม (นั่งและเดิน)เข้านอนสามทุ่มครึ่งทุกวัน
          สถานที่สำหรับปักกรดของแต่ละคน จะอยู่ห่างกันประมาณ 15 เมตร สำหรับเราท่านให้เราปักกรดเป็นคนที่หนึ่ง ที่ข้าง ๆ เป็นเบ้าสำหรับเก็บศพคนที่ตายแล้วเรียงรายกัน 5 ศพ ความที่เราไม่ทราบว่าปูนที่ก่อเป็นสี่เหลี่ยมนั้นเป็นที่สำหรับใส่คนที่ตายแล้วรอไว้เผา  เราก็เลยไม่กลัว ก็ปักกรดเฉย จริง ๆ เราเป็นคนขี้กลัว ความที่เราไม่ทราบก็ช่วยเราได้มากพอสมควร 
          การนั่งภาวนา นั้น ท่านสอนให้นั่งพับเพียบ คว่ำมือทั้งสองวางไว้บนหัวเข่า จากนั้นให้พลิกมือ(ทำที่ละข้าง)ขึ้นให้ตั้งฉากกับหัวเข่า ค่อย ๆ ยกมือขึ้นให้อยู่เสมอศีรษะ หลังจากนั้นให้วาดมือมาวางไว้ที่หน้าอก แล้วเอามือไปวางไว้ที่หัวเข่า คว่ำมือลง ทำสลับกันไปเรื่อย ๆ พยายามอย่าให้เสียจังหวะ และควรรูสึกตัวทุกครั้งที่เรายกมือ วาดมือ หรือคว่ำมือ ไม่ต้องภาวนาว่า พุทโธ
            การเดินจงกลม ให้เดินประสานมือไว้ข้างหน้า หรือจะประสานมือไว้ข้างหลังก็ได้ ระยะทางที่เราใช้เดินจะอยู่ระหว่าง 12-15 ก้าว แล้วหมุนกลับมาที่เก่า สำหรับการเดินนั้น ท่านบอกว่าให้รู้สึกตัวไว้ ความคิดเราจะคิดไปถึงไหน เรื่องอะไรก็ปล่อยให้คิด เพียงแต่ให้เรารู้จักดึงความคิดมาไว้กับตัวเอง ให้ทราบว่า ตอนนี้เราทำอะไรอยู่
            นี่แค่วันแรกที่เข้าสู่ร่มของการปฏิบัติธรรม อะไร ๆ มันช่างยุ่งยากจริงหนอ เราคิดอยากกลับบ้าน แต่ด้วยความที่เป็นคนดื้อ ในเมื่อมาแล้วก็จะพยายามดูซักครั้ง				

เย็นอะไร ไหนรึ เท่าเย็นจิต
เย็นน้ำมิตร ติดใจ ใคร ๆ หา
เย็นน้ำคำ เย็นพร่ำ ภาวนา
เย็นถ้วนหน้า เย็นใจ ในสายธรรม