ผู้หญิงคนหนึ่ง…กับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง(ภาคจบ)

sun strom

ตลอดหลายปีที่ครอบครัวเรา ต้องอยู่แบบหวานอมขมกลืน มัทไม่เคยเห็นใครอดทนเท่าแม่ 
            แม่บอกเสมอว่า การะทะเลาเบาะแว้งกันไม่ใช่สิ่งดี หากไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ก็ให้ทิ้งกันไปเสีย ไม่ต้องมาทรมานรับรู้ในสิ่งที่ตัวเองรับไม่ได้ การฝืนใจเป็นสิ่งที่ไม่สมควรทำอย่างยิ่ง เพราะจะทำให้เราเกิดความเครียด
มัทไม่เข้าใจแม่เหมือนกันว่า ทำไมถึงทนได้ เห็นท่านทำงานหนักตลอด ไม่เคยปริปากบ่น ปะป๋าก็กลับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง ท่านก้ไม่เคยบ่น แล้วผู้หญิงของปะป๋าก็ไม่เคยเข้ามาก้าวก่าย ไม่เคยเข้ามายุ่งกับครอบครัวของเรา ต่างคนก็ต่างอยู่ แรก ๆ มัทไม่เชื่อหรอกนะคะว่าเค้าจะเป็นคนดี เพราะลงได้มีความสัมพันธ์ กับสามีคนอื่นได้นั้น ก็เข้าข่ายถูกมองแล้วว่าเป็นคนไม่ดี 
            มาเห็นใจและเข้าใจเค้าก็เมื่อแม่มาล้มเจ็บ ช่วงนั้นปะป๋างานยุ่งมาก ไม่มีเวลามาดูแลครอบครัว ส่งเงินให้อย่างเดียว มัทเองก็ยังไม่สามารถทำงานแทนคุณแม่ได้ งานส่วนใหญ่ก็หนัก ๆ ทั้งนั้น ไหนจะติดต่อกับลูกค้าข้างนอก จะสั่งของ เช้คของ อีกอย่างก้เป็นช่วงที่เรากำลังเริ่มสร้างฐานะ เริ่มค้าขาย ก็มีเค้านี่แหละเข้าไปช่วย เค้าเป็นคนกล้า ไม่ค่อยพูด แต่ทำงานเก่ง ในช่วงที่แม่นอนป่วย เขามาทำงานแทน ดูแลร้าน ดูแลมัทกับน้อง  ไปส่งไปรับเวลาที่น้องไปโรงเรียน เขาทำแทนปะป๋าได้ทุกอย่าง ทำกับข้าว ทั้ง ๆ ที่เค้าอายุไม่ห่างจากมัทมากนัก บางวันที่มัทไม่ว่าง เค้าจะเป็นคนเข้าไปดูแลแม่มัท ไปเช็ดตัวให้ ทำความสะอาดที่นอน ป้อนยา หาน้ำอุ่นไปตั้งไว้ให้  แม่เองก็อาการดีขึ้นมาก คงยอมรับได้ในจุดหนึ่ง แม่เคยบอกมัทว่า มีบางเรื่องที่มัทไม่เข้าใจ จนถึงวันนี้ วันที่มัทโตจนแก่ ถึงทราบความหมายของคำคำนั้น
            ไม่มีใดที่ไม่เปลี่ยนแปลง หลังจากที่แม่หายป่วย ครอบครัวเรา เริ่มรวมตัวกันอีกครั้ง ในที่นี้เป็นการรวมเอาความสุขของครอบครัวมาด้วยนะคะ เพราะทุกอย่างลงตัว  แม่กลับมาทำงานเหมือนเดิม ส่วนปะป๋าให้แม่เล็กกลับบ้านที่กรุงเทพฯ มัทเองแม่สร้างบ้านให้ที่ขอนแก่นเพื่อจะได้อยู่ใกล้ทีทำงาน และมีหน้าที่ดูแลน้อง ๆ แม่เล็ก(ขออนุญาตเรียกผู้หญิงคนหนึ่งเป็นแม่เล็กนะคะ) เค้าก็ต้องกลับไปดูแลปะป๋า  ลืมบอกไปช่วงที่มัทเล่านี้อ่านแล้วอาจจะมองว่าใช้เวลาแป๊บเดียว แต่จริง ๆ แล้วกว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้ได้กินเวลายาวนานค่ะ แม่เล็กเองก็มีน้องสาวน่ารัก ๆ ให้มัทเลี้ยง 1 คน มัทรักน้องมาก เพราะได้เลี้ยงเค้ามาตั้งแต่เด็ก ๆ เรามีพ่อคนเดียวกัน หน้าตาก็คล้าย ๆ กัน แม้ขณะนี้น้องยังอยู่ในความดูแลของมัทค่ะ สุขใดหรือจะเท่าสุขใจ
            ผู้หญิงคนหนึ่งดำรงชีวิตเรียบง่ายที่กรุงเทพฯพร้อมปะป๋าของมัท ด้วยวัยเพียง 41 ปี ของเค้า แม้เค้าจะเป็นคนดี แต่ปะป๋ามัทอายุมากแล้ว จะอยู่คู่กันไปได้นานหรือไม่  ใคร่วิงวอนให้ท่านทั้งสองมีอายุยืนนานตลอดไป
            ส่วนผู้หญิงอีกคนหนึ่งได้ถอยมาอยู่ในจุดที่สมควรพักผ่อน อยู่กับบ้าน กับร้านค้า พร้อมด้วยญาติพี่น้องที่รายล้อมท่านอยู่ ด้วยวัยที่ขึ้นต้นด้วยเลย 5 เฉียด ๆ เลข 6 ใคร่วิงวอนให้ท่านหลุดพ้นจากวงการเมือง(แม่เป็นนักการเมืองค่ะแต่ปัจจุบันเลิกเล่นแล้ว)ให้ตลอดไป และมีความสุขตามอัตถภาพที่ท่านเป็นอยู่ 
            สำหรับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ยังคงต้องสู้ต่อไปด้วยวัยที่ขึ้นต้นด้วยเลข 3 พร้อมภาระรับผิดชอบมากมาย ที่บุพการีได้ถ่ายโอนมาให้ จะอีกนานไหมที่เราต้องโลดลิ่วในเส้นทางแห่งนี้ อย่างโดดเดียว  เข้มแข็ง.........จนกว่าชีวิตจะหาไม่