From my bottom…>>…จากก้นของผม

..ยาสีฟัน..

ในงานวันชาติของเพื่อนนักศึกษาต่างชาติประธานนักเรียนไทยก็ได้รับเชิญให้ไปร่วมงานและกล่าวสุนทรพจน์ในงานนี้ด้วย ท่านประธานขอต่อรองว่ามาร่วมงานอย่างเดียวไม่ขอกล่าวสุนทรพจน์ แต่ก็ทมต่อเสียงเรียกร้องไม่ได้โดยขอให้กล่าวประโยคสั่นๆเด็จๆกินใจสัก 2-3 ประโยคก็ยังดี ก็เป็นอันว่าผมอาสาจะช่วยร่างสุนทรพจน์ให้ ยิ่งเวลาเตรียมตัวมีน้อยท่านประธานของเราก็ยิ่งประหม่าหนักขึ้นปากคอแห้งผาก มือไม้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทำให้ร่างสุนทรพจน์ชักจะเลือนหายเป็นบางตอน พอถึงเวลาท่านประธานก็กล่าวทักทายแขกผู้มีเกียรติและผู้ที่มาร่วมงานด้วยเสียงสั่นๆชอบกล แล้วก็กล่าวต่อว่าI must thank all of you from..........my bottom..แปลว่า ผมต้องขอขอบคุณทุกๆคน จากก้นของผม เท่านั้นเองก็เรียกเสียงฮาได้อย่างครึกครื้มเลยละ ท่านประธานถึงกับพูดไม่ออกบอกแต่เพียงว่า thank you! Thank you! แล้วก็เดินขาสั่นลงเวทีไป แกโกรธผมหลายวันเลยละ ความจริงแกต้องพูดว่า  ...........my bottom of my heart. แปลว่า ....จากส่วนลึกของหัวใจ......เฮ้ยเซ็งเลยเรา				

ตาหลกเหรอ.....อืมไม่น่าช่าย....งง..ปะ..ก็ไม่อะ....อ๋อ..ง่ายๆๆขี้เกียดอ่าน