อยากให้เข้ามาอ่านกันนะ ((น่ากลัวจังนะ))

เสือยิ้มมุมปาก

'มีคนฝากบอกมานะครับ ว่าวันนี้ป็นวันเกิดคุณต้อย ขอให้มีความสุขในวันเกิดนะครับ . . . ทุกคนก้าวเข้ามาขยับแข้งขยับขากันต่อได้เลยครับ . . .'
สิ้นเสียงของดีเจในชุดเปรี้ยวตามสมัย เสียงเพลงอันร้อนแรงก็ดังขึ้น . . . แสงวาววาวแวบวาบกับเสียงเบสหนักๆ ของดนตรีเต้นรำสมัยใหม่เหมือนกับจะสะกดทุกๆ คนให้ลุกออกมาขยับตัวตามจังหวะ . . . เว้นแต่ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในซอกเล็กๆ ที่มุมห้อง อัดควันบุหรี่เข้าปอด พลางดื่มเครื่องดื่มเปลี่ยนนิสัย เหมือนอูฐที่พึ่งข้ามทะเลทรายมาพบโอเอซิส ภายในใจเขายังครุ่นคิด
'ทำไมคนอย่างเราช่างอาภัพเสัยเหลือเกิน . . . เฮ้อ . . . ใช่แล้ว . . . เรามานั่งเศร้าอยู่อย่างนี้มันช่างไร้ประโยชน์ ทำไม่เราไม่ไปสนุกกับชีวิตเล่า . . . '
คิดได้ดังนั้นแล้วซอกนั้นก็ต้องมีอันว่างเปล่า แต่กลับเพิ่มชายหนุ่มที่มีรอยยิ้มเพิ่มขึ้นกลางฟลอร์อีกคน . . .
แม้แอร์จะเย็นเพียงไร แต่ตอนนี้เหงื่อของเขาเริ่มรวมตัวกันเป็นเม็ดใหญ่ ใหลมารวมกันที่ปลายคาง . . . แขนเสื้อด้านขวาถูกนำมาซับเหงื่ออย่างเคยชิน . . . แต่แล้วปลายศอกก็ต้องไปกระทบกับอะไรเข้าสักอย้าง
'โอ้ย! . . . นี่คุณจะบ้าเหรอ ไม่เห็นหัวฉันรึไง'
ขายหนุ่มค่อยๆ เคลื่อนแขนเสื้อออกจากหน้า และมองตามไปยังเจ้าของเสียงนั้น
'ขอโทษครับ . . .'
มันเป็นคำเดียงที่ชายหนุ่มพูดออกมา ก่อนจะเห็นหน้าคู่กรณีได้ชัดเจน . . . และมันก็เป็นคำเดียวที่เขาพูดได้ก่นถูกมนต์สะกด ด้วยใบหน้าของเธอ . . . ใบหน้าของหญิงในฝันของเขา ใบหน้ารูปไข่เกลี้ยงหมดจด ผมสลวยยาวไปถึงหลัง นัยตาสีน้ำตาลอ่อนใบหน้าได้ส่วน แม้จะรูปร่างไม่ใหญ่ แต่ก็แสดงถึงความปราดเปรียว . . . ตุ้มหูของเธอสั่นไหว . . . แต่นัยตาของเธอกลับจ้องมองนิ่งมาที่เขา . . . ร่างในชุดแสนหวานของเธอกระเถิบเข้ามาใกล้เขามากขึ้น มากจนเขาสามารถสำผัสลมหายใจของเธอ จากปลายคางของเขาได้ . . . เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ . . . หญิงสาวมองเขาอย่างตาไม่กระพริบ . . . และในที่สุดเธอก็เอ่ยถ้อยคำที่สุดแสนจะทำให้เขาดีใจ รวมทั้งแปลกใจ
'ชายหนุ่มในผันของฉัน . . .'
ในตอนนี้ไม่มีคำใดที่จะต้องใช้กล่าวพูดอีกแล้ว . . . เขาเดินจูงมือเธอออกมาจากฟลอร์ กลับไปยังซอกเล็กๆ ซอกเดิม . . . การพูดคุยช่างเป็นไปอย่างถูดคอเหลือเกิน แม้เหล้าแก้วแล้วแก้วเล่า จะถูกดื่มกินลงไป แต่ดูเหมืนอทั้งสองจะไม่รู้สึกมึนเมาเอาเสียเลย . . . จากการนั่งตรงข้ามองหน้ากันก็เปลี่ยนไป . . . ทั้งคู่ค่อยๆ กระเถิบเข้าหากัน จนนั่งเบียดกัน แต่ก็ยังคุยกันไม่เลิกรา . . . เวลาค่อยๆ ผ่านไป . . . เร็วจนเกินกว่าใครจะนึกถึง . . . เสียงประกาศด้วยน้ำเสียงเดิมๆ ก็พูดขึ้นอีกครั้ง
'และนี่คงเป็นเพลงสุดท้าย สำหรับคืนนี้แล้วนะครับ ขอให้ทุกท่านมีความสุขมากๆ นะครับ แล้วพบกันใหม่พรุ่งนี้นะครับ สวัสดีครับ'
สิ้นเสียงประกาศทั้งสองต่างมองหน้ากัน . . .
'ไปต่อบ้านผมเถอะ . . . '
หญิงสาวไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่พยักหน้ารับคำ ทั้งสองเดินคลอเคลียกันออกไป ชายหนุ่มพาเธอมาที่รถของเขา ทำท่าจะไขกุญแจ . . .
'ไปรถฉันเถอะค่ะ'
ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วก็เดินเอียงๆ ตามเธอไปยังรถของเธอ . . . ในไม่กี่นาทีทั้งสองก็ได้มาถึงยังจุดหมายปลายทาง . . . หลังจากจอดรถเสร็จ ทั้งสองก็พากันเดินเข้าบ้านชายหนุ่ใปในทันที
การคุยกันอย่างถูกคอเริ่มต้นขึ้นอีกแล้ว . . . พูดอย่างเรื่อยเปื่อยไร้จุดหมาย จนกระทั่งเขาได้พูดประโยคหนึ่งขึ้นมา
'คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิดใหม ?'
หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับ . . . ทุกอย่างในห้องเงียงลงถนัดตา . . . ชายหนุ่มกระเถิบมาใกล้เข้าทุกที . . . แล้วก็ประทับรอยจูบลงบนริมฝีปากของเธอ . . . ไม่รู้ว่าเป็นเวลานานสักเท่าไร . . . ทั้งสองมองจ้องกันตาไม่กระพริบ แล้วทั้งสองก็พยักหน้าขึ้นพร้อมๆ กัน
                               . . . ค่ำคืนอันแสนหวานผ่านล่วงไป . . .
ในตอนเช้าชายหนุ่มในร่างที่เปลือยเปล่าตื่นขึ้นมา เพราะไม่สามารถสำผัสคนที่เคยอยู่ข้างกายได้ เขาลุกขึ้นมา งัวเงีย มองไปรอบๆ ห้อง . . . แล้วคิดในใจ
'เธอไม่อยู่'
และแล้วก็เหลือบไปเห็นข้อตวามสำคัญ ที่เขียนอยู่บนกระจกด้วยลิปสติกสีแดง . . . 
ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่
จากเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้
ฉันแน่ใจแล้วว่าเราได้สมาชิก
โรคเอดส์คนใหม่แล้ว . . . 
ถ้าโชคดีคงได้เจอกันอีก
เมื่อคืนฉันมีความสุขมาก