เมื่ออดีตไล่ต้อนผม-ฉากจบ

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

คุณจะกลับ ( ท่าทางรีบหลีกมวยด้วย)
	ขอบคุณมากครับที่แวะมา  ตอนนี้ผมต้องละความสนใจจากแผนโฆษณาของคุณไว้ก่อน   เดี๋ยวผมนัดหมายคุณเอง อีกที    เชิญครับ ระวังไอ้ช้างนั้นด้วย
คนตัวใหญ่สวนเข้ามาในทันที  ที่คนลูกค้าของผมถึงประตู  ที่ผลักเข้าออกได้ทั้งสองบาน
อดีต :  ไง   อ้ายซีอีโอใหญ่    ไม่เจอกันนาน   มะรึงจำกะรูได้
ไหม
	
	คนพูดตรงมาท่าทางจะจับมือแต่เปลี่ยนเป้าเป็นคอเสื้อของคนฟังแต่ช้าไปนิด  ผมหลอกไอ้ช้างว่านุชอยู่ข้างหลัง  มันชะงักและหันไป ผมได้ทีถีบเก้าอี้ติดล้อไปกันมันไว้พอดีกับจังหวะมันหันมาจึงได้จับพนักเก้าอี้นั่งลงแก้เก้อ
ผม : ใจเย็นครับ   คุณย้อนวัน   ผมจำได้ทุกอย่าง   ไม่ลืม  และ
ไม่คิดลืมด้วย
อดีต : แล้วมะรึง   หนีกะรูทำมาย   
	มึงเอาแฟนกูมาแล้ว  ยังจะทำลายบริษัทของกะรูอีกด้วยหรือ
	ไอ้ช้างทุบโต๊ะไม่แรงนัก   คงกลัวเจ็บมือ  โต๊ะไม้มะค่าของรองซีอีโอ ดูขรึมขลังขึ้นมาเป็นกอง   ข่มคนโตนั้นได้ทีเดียว   ถ้าเป็นสำนักงานที่ผมเคยทำงานกับเขา  ป่านนี้โต๊ะบุบเป็นรอยมือไปแล้ว  ตาของเขายังจ้องเขม็ง  แข็งกร้าว ราวจะกินเลือดผม
ผม :  เดี๋ยวก่อน ๆ  ผมทำลายบริษัทของคุณยังไง
อดีต :  มะรึงอย่าแกล้งเซ่อ   ไอ้คุณซีอีโอใหญ่   มะรึงรู้ดีว่าใคร
กว้านซื้อพันธุ์ข้าวของชาวบ้านไปจนหมด  แล้วเอาข้าวแต่งพันธุกรรมไปให้เขาปลูกแทน   แบบนี้บริษัทเล็กๆของกะรูจะไม่เจ๊งได้ยังไง
คนพูดกลืนน้ำลายเอื้อก   ผมยื่นแก้วน้ำทางซ้ายมือไปให้  คนโตไม่ยอมกิน
ไอ้หอยเอ๋ย  มะรึงก็พอรู้  ว่าบริษัทที่ทำข้าวปลอดสารพิษมีกี่บริษัท   กะรูไปขอให้ชาวบ้านปลูกข้าวไม่ใช้ปุ๋ย เขาไม่เอาด้วยซักคน  มะรึงแหละทำ  ตัดหน้ากะรู  ข้าวมะรึงเล่นขายได้แพงอย่างนั้น
มึงอย่าแกล้งโง่   ไอ้วิวรรธน์
ผม :   พูดกันได้   พูดกันได้   
ผมทำใจให้เย็นที่สุด และว่า
	เอ้างี้ไหม    คุณย้อนวัน   มหมิตร  เอาข้าวของผมไปส่งเสริมให้เขาปลูก แบบปลอดสารพิษนั่นแหละ   แล้วผมจะรับต่อจากคุณอีกที  คอมมิชชั่นเท่าไร  ไม่เกี่ยง   เพียงคุณว่ามา
อดีต :  มะรึงหยามกูนี่   ไอ้วิวรรธน์  
	กะรูอยากฆ่ามะรึงให้ตาย   
	ไหน   เมียมะรึงอยู่ไหน
	กะรูจะฆ่ามะรึงให้เธอดู
คนพูดลุกไวจะจับคอเสื้อผมอีก  ช้ากว่าผม  ในลูกไม้เดิม  ผมรู้ว่า  ย้อนวันคิดถึงใครอยู่จริง ๆ  เมื่อผมบอกว่านุชมา เขาก็หันไปอีก   ผมหลบโต๊ะใหญ่ออกทางซ้าย พ้นประตูออกไปเพียงเสี้ยวก้อยก่อนหน้าไอ้ช้างนิดเดียว   ซิกแนลที่ผมบอก รปภ.หน้าเหลี่ยม ( ก็ตระกูลเดียวกับผมนั่นแหละ)ได้ผลทันที  พวกนั้นกรูกันเข้ามาล้อม ชายร่างยักษ์ไว้   เมื่อเห็นว่าปลอดภัยผมก็ย้อนมาหาเขา
ผม : คุณย้อนวันครับ   เมียของผม   หรือคุณนุชของคุณนั่น
แหละ ท้องได้ 8 เดือนแล้ว  ผมพรากเธอมาจากคุณเมื่อ 
5 ปีก่อน  ผมเพิ่งมาสมหวังเอาเมื่อผมเปลี่ยนชื่อเป็น
คุณปีนี้เอง   ที่ผ่านมาเธอบ่นหาแต่คุณ  และไม่ยอมมีลูกให้ผมเลย
	ยกโทษให้ผมได้ไหมครับ  คุณย้อนวัน   ผมยอมไหว้คุณล่ะ   ผมรักนีรนุชจริงๆ  เธอรักคุณมาก   
	จะให้ผมทำอะไรก็ยอม    มาทำบริษัทด้วยกันก็ได้
	สิ่งที่ผมเคยคิด  ว่าจะไม่ยอมใช้หนี้คุณ   ผมเปลี่ยนความคิดแล้ว  ตั้งแต่นุชท้อง   ผมยินดีจะจ่ายคืนเงินต้นพร้อมดอกทุกบาททุกสตางค์  
	ขออย่างเดียว  อย่าพรากนุชไปจากผม
	อย่าพรากผมไปจากเธอเลย
	ผมรักเธอ  ผมรักนุช
นีรนุชยืนอยู่ที่ประตูห้องรองซีอีโอแต่เมื่อไรผมก็ไม่ทันสังเกต
	น้ำตาของคนโตซึมเปื้อนลงมาที่แก้ม แล้วก็เลือนหาย
	เขามีท่าทีอ่อนลงมาก เมื่อหันไปเห็นผู้หญิงท้องแก่ ที่ชื่อนีรชนุช ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
ผม:   ผมหนีอดีตไม่พ้นแล้วครับคุณย้อนวัน
	ต้อนผมให้จนมุมเถิด  
ผมยอม
	เว้นแต่นีรนุชกับลูกเท่านั้น   ผมขอ
------------------------------------------------------