ถ้าผมเขียนเรื่องนี้โดยเอารูปแบบจังหวะมาบังคับ สามวันอาจยังไม่ได้อ่าน งั้นก็เขียนแบบความเรียงเปล่า ๆ นี่แหละ อย่างน้อยเรื่องที่จะว่าต่อไปนี้ ก็ไม่ต้องการสีสันของอารมณ์มากนัก เพียงแต่เอามาเล่าให้อ่านเอาเพลิน ------------------------------------------- ห้องสมุดในสถาบันอุดมศึกษาใหญ่ ๆ บางที่เรียกสำนักวิทยบริการ บางที่ก็เรียกตรงตัว บางทีอาจเรียกแบบอื่น ที่นั่นแหละ เป็นที่ๆ นิสิต-นักศึกษา เข้าไปศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเอง ความรู้ในนั้นมีทั้งทางลึกและทางกว้าง เรียนรู้ได้ไม่รู้จบ(แต่อาจจะรู้เบื่อ) ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบห้องสมุด เพราะสงบ เย็น และมีมุมเป็นส่วนตัว ในห้องสมุดมีการจัดที่นั่งอ่านหนังสือหลายแบบ แบบโต๊ะยาวเพื่อนั่งกันเป็นกลุ่มใหญ่ กลุ่มย่อยก็มี แบบโต๊ะเดี่ยวนั่งจ่อมอยู่คนเดียวมีแผงบังตาก็มี นาน ๆ ผมจึงออกจากมุมศิลปินเดี่ยว ไปนั่งอยู่ต่อหน้าใครต่อใคร- ที่โต๊ะยาวกลางห้อง ที่ต้องไปนั่งตรงนั้น เพราะหนังสือเล่มเขื่องเหมาะที่จะยกไปอ่านตรงนั้น ยกไปไกลกว่านั้นก็ไม่เข้าที มันหนัก และดูเชย(ซื่อบื้อก็เรียก) คุณเอ๋ย ที่กลางห้องนั่นแหละ ก็ยังดันมีคนหลับ เป็นผู้ชายเสียด้วย ไม่รู้ง่วงมาจากไหน กรนเสียงซ๊อด ๆ เชียว วันนั้นมีนิสิตเข้าห้องสมุดมากเป็นพิเศษ ที่นั่งอ่านแบบเดี่ยว ๆ ก็มีคนจับจองอยู่หาว่างซักตัวได้ไม่ จึงไม่แปลกอะไรที่คนที่มาทีหลังจะมานั่งล้อมชายหนุ่มซึ่งฟุบหลับอยู่ตรงนั้น คนนอน นอนไป คนอ่าน อ่านไป ต่างคนต่างก็มีเรื่องที่ตนสนใจอยู่เฉพาะตัว คนมาก แตก็่ไม่วุ่น คนชุม แต่ก็ไม่จุ้นจ้าน ต่อจากนั้นอีกไม่นาน ชายที่หลับก็ออกจากการหลับไหล เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ แต่ดูเหมือนว่าไม่อยากมองหน้าไผ เพราะน้ำลายเกรอะอยู่เต็มโต๊ะ โทะ โทะ โทะ มันมาได้ไง ทิชชู่ก็ไม่มี เอาซิคราวนี้จะทำไฉน อายสาวก็อายสาว ครั้นคิดจะโกยอ้าวก็ดูกระไร เขาเอามือลูยโต๊ะป๊าบ มือเหมือนกระดาษทรายหยาบเบอร์ใหญ่ น้ำลายที่ยืดเยิ้มมันก็ยิ่งเพิ่มความอายให้ พวกผู้หญิงที่นั่งข้างๆ พากันลุกหนีอย่างกับร้อนไฟ เพราะว่าน้ำลายนั้นมันเหม็น ต่อมาหลายคงตั้งประเด็นว่าเป็นอะไร โต๊ะนั้นโต๊ะหนึ่งจึงว่างเปล่า เริ่มมีเสียงเจี๊ยวจ๊าวอยู่ยกใหญ่ ต่อเมื่อเจ้าหน้าที่มาเช็ดถู หญิงสาวจึงกรูมานั่งใหม่ ผมเห็นอยากหัวเราะ จะหัวฯได้ไงเนาะ -ไม่เหมาะไง นับแต่นั้นผมกลับมุมโปรด ไม่ออกไปเริงโลดกลางห้องใด หลบอยู่ในแผงกั้น เตรียมทิชชู่ไว้ให้ทันเช็ดน้ำลาย แม้นหลับหลงเผลอหลับ ก็คงไม่ถึงกับมุดดินอาย เตรง เตร่ง เตรง เตร้ง เตรง เตร่ง เตร้ง เตรง เตร่ง
14 เมษายน 2547 07:01 น. - comment id 72969
อารมณ์ดีไว้ก่อนตอนเช้าๆ
14 เมษายน 2547 09:49 น. - comment id 72971
เช้านี้อารมดีค่ะ...... ไปทำบุญที่วัดมา......... เอามาแบ่งค่ะ
14 เมษายน 2547 10:40 น. - comment id 72975
555555555 เอาผ้าเช็ดหน้าเป่าค่ะ
14 เมษายน 2547 13:45 น. - comment id 72991
เขียนเรื่องเล่า..ได้สนุก..มากเลยคะ... มุมโปรด..ของเรน... ..ก็มี..นะคะ... โต๊ะคอมฯ สีฟ้า.. ไดฯเล่มหนา.. ที่เป็นของเรน.. เขียน..ความรู้สึก..ที่พบเห็น.. ฝึก..เป็น.. นักอยากจะเขียน... ข้างโต๊ะคอมฯ.. มีมอมแมม ..เป็นเพื่อน..เรียน.. ..วาด..เพ้นท์..สี..ให้ดี..สวยเนียน.. .ว่างงาน..เขียน..เรน ก็เล้ย..เลียน แบบ.. นักกวี.. . ..เรน..แวะมา..ขอพร..ปีใหม่ไทย..นะคะ..
14 เมษายน 2547 16:14 น. - comment id 72997
สวัสดีครับคุณเต๊ะเอง คุณjata และคุณเรน สมหวังทุกสิ่งนะครับ
15 เมษายน 2547 06:24 น. - comment id 73030
มีเรื่องมาให้ยิ้มตั้งแต่เช้านะครับ ยิ้มวันละนิดชีวิตสดใส ถ้ายิ้มมากไปทั้งวันไม่ต้องบอกหรอกครับว่าไปไหน
15 เมษายน 2547 06:36 น. - comment id 73034
ไป กินอะไร กินอะไร กินอะไร ไปกินเอ็มเค สุกี้คร๊าบ
15 เมษายน 2547 16:39 น. - comment id 73063
ถ้ายิ้มมากไปเนี่ยไปไหนอ่ะ ขำดี แต่งเก่ง
15 เมษายน 2547 16:58 น. - comment id 73066
ผมรู้หรอกน่า
15 เมษายน 2547 20:12 น. - comment id 73074
ว่าไป รพ.ประสาท
15 เมษายน 2547 23:12 น. - comment id 73088
เปล่า ไปเล่นละครใบ้ไงยิ้มทั้งวัน เฮอะๆๆ(แซวเล่นน่ะ) แต่งตลกดีน่ะ ยิ้มแก้มปริแย้ว
15 เมษายน 2547 23:47 น. - comment id 73092
สวัสดีครับคุณ poet_p คุณอารมณ์ครับ
16 เมษายน 2547 04:31 น. - comment id 73094
ตกคำว่าดี ไม่เป็นไรนะครับ