มุมโปรด

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

ถ้าผมเขียนเรื่องนี้โดยเอารูปแบบจังหวะมาบังคับ
สามวันอาจยังไม่ได้อ่าน
งั้นก็เขียนแบบความเรียงเปล่า ๆ นี่แหละ
อย่างน้อยเรื่องที่จะว่าต่อไปนี้
ก็ไม่ต้องการสีสันของอารมณ์มากนัก
เพียงแต่เอามาเล่าให้อ่านเอาเพลิน
-------------------------------------------
ห้องสมุดในสถาบันอุดมศึกษาใหญ่ ๆ
บางที่เรียกสำนักวิทยบริการ
บางที่ก็เรียกตรงตัว
บางทีอาจเรียกแบบอื่น
ที่นั่นแหละ เป็นที่ๆ นิสิต-นักศึกษา
เข้าไปศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเอง
ความรู้ในนั้นมีทั้งทางลึกและทางกว้าง
เรียนรู้ได้ไม่รู้จบ(แต่อาจจะรู้เบื่อ)
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบห้องสมุด
เพราะสงบ เย็น และมีมุมเป็นส่วนตัว
ในห้องสมุดมีการจัดที่นั่งอ่านหนังสือหลายแบบ
แบบโต๊ะยาวเพื่อนั่งกันเป็นกลุ่มใหญ่ กลุ่มย่อยก็มี
แบบโต๊ะเดี่ยวนั่งจ่อมอยู่คนเดียวมีแผงบังตาก็มี
นาน ๆ ผมจึงออกจากมุมศิลปินเดี่ยว
ไปนั่งอยู่ต่อหน้าใครต่อใคร-
ที่โต๊ะยาวกลางห้อง
ที่ต้องไปนั่งตรงนั้น เพราะหนังสือเล่มเขื่องเหมาะที่จะยกไปอ่านตรงนั้น
ยกไปไกลกว่านั้นก็ไม่เข้าที มันหนัก และดูเชย(ซื่อบื้อก็เรียก)
คุณเอ๋ย ที่กลางห้องนั่นแหละ
ก็ยังดันมีคนหลับ
เป็นผู้ชายเสียด้วย
ไม่รู้ง่วงมาจากไหน กรนเสียงซ๊อด ๆ เชียว
วันนั้นมีนิสิตเข้าห้องสมุดมากเป็นพิเศษ
ที่นั่งอ่านแบบเดี่ยว ๆ ก็มีคนจับจองอยู่หาว่างซักตัวได้ไม่
จึงไม่แปลกอะไรที่คนที่มาทีหลังจะมานั่งล้อมชายหนุ่มซึ่งฟุบหลับอยู่ตรงนั้น
คนนอน นอนไป
คนอ่าน อ่านไป
ต่างคนต่างก็มีเรื่องที่ตนสนใจอยู่เฉพาะตัว
คนมาก แตก็่ไม่วุ่น
คนชุม แต่ก็ไม่จุ้นจ้าน
ต่อจากนั้นอีกไม่นาน
ชายที่หลับก็ออกจากการหลับไหล
เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ
แต่ดูเหมือนว่าไม่อยากมองหน้าไผ
เพราะน้ำลายเกรอะอยู่เต็มโต๊ะ
โทะ โทะ โทะ มันมาได้ไง
ทิชชู่ก็ไม่มี
เอาซิคราวนี้จะทำไฉน
อายสาวก็อายสาว
ครั้นคิดจะโกยอ้าวก็ดูกระไร
เขาเอามือลูยโต๊ะป๊าบ
มือเหมือนกระดาษทรายหยาบเบอร์ใหญ่
น้ำลายที่ยืดเยิ้มมันก็ยิ่งเพิ่มความอายให้
พวกผู้หญิงที่นั่งข้างๆ พากันลุกหนีอย่างกับร้อนไฟ
เพราะว่าน้ำลายนั้นมันเหม็น
ต่อมาหลายคงตั้งประเด็นว่าเป็นอะไร
โต๊ะนั้นโต๊ะหนึ่งจึงว่างเปล่า
เริ่มมีเสียงเจี๊ยวจ๊าวอยู่ยกใหญ่
ต่อเมื่อเจ้าหน้าที่มาเช็ดถู
หญิงสาวจึงกรูมานั่งใหม่
ผมเห็นอยากหัวเราะ
จะหัวฯได้ไงเนาะ -ไม่เหมาะไง
นับแต่นั้นผมกลับมุมโปรด
ไม่ออกไปเริงโลดกลางห้องใด
หลบอยู่ในแผงกั้น
เตรียมทิชชู่ไว้ให้ทันเช็ดน้ำลาย
แม้นหลับหลงเผลอหลับ
ก็คงไม่ถึงกับมุดดินอาย
เตรง เตร่ง เตรง เตร้ง เตรง เตร่ง เตร้ง เตรง เตร่ง				
comments powered by Disqus
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    14 เมษายน 2547 07:01 น. - comment id 72969

    อารมณ์ดีไว้ก่อนตอนเช้าๆ
  • เต๊ะเอง(เซเลอร์วีนัส)ขี้เกียจล็อกอิน

    14 เมษายน 2547 09:49 น. - comment id 72971

    เช้านี้อารมดีค่ะ......
    ไปทำบุญที่วัดมา.........
    เอามาแบ่งค่ะ
  • jata

    14 เมษายน 2547 10:40 น. - comment id 72975

    555555555
    เอาผ้าเช็ดหน้าเป่าค่ะ
  • เรน..

    14 เมษายน 2547 13:45 น. - comment id 72991

    เขียนเรื่องเล่า..ได้สนุก..มากเลยคะ...
     มุมโปรด..ของเรน...
          ..ก็มี..นะคะ...
     โต๊ะคอมฯ สีฟ้า..
     ไดฯเล่มหนา.. ที่เป็นของเรน..
    เขียน..ความรู้สึก..ที่พบเห็น..
       ฝึก..เป็น.. นักอยากจะเขียน...
            ข้างโต๊ะคอมฯ..
     มีมอมแมม ..เป็นเพื่อน..เรียน..
      ..วาด..เพ้นท์..สี..ให้ดี..สวยเนียน..
     .ว่างงาน..เขียน..เรน ก็เล้ย..เลียน แบบ.. นักกวี..  .
    
         ..เรน..แวะมา..ขอพร..ปีใหม่ไทย..นะคะ..
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    14 เมษายน 2547 16:14 น. - comment id 72997

    สวัสดีครับคุณเต๊ะเอง  คุณjata และคุณเรน
    สมหวังทุกสิ่งนะครับ
  • กัลปพฤกษ์

    15 เมษายน 2547 06:24 น. - comment id 73030

    มีเรื่องมาให้ยิ้มตั้งแต่เช้านะครับ
    ยิ้มวันละนิดชีวิตสดใส
    ถ้ายิ้มมากไปทั้งวันไม่ต้องบอกหรอกครับว่าไปไหน
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    15 เมษายน 2547 06:36 น. - comment id 73034

    ไป
    กินอะไร
    กินอะไร
    กินอะไร
    ไปกินเอ็มเค  สุกี้คร๊าบ
    
    
    
  • N_BoOK

    15 เมษายน 2547 16:39 น. - comment id 73063

    ถ้ายิ้มมากไปเนี่ยไปไหนอ่ะ ขำดี แต่งเก่ง
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    15 เมษายน 2547 16:58 น. - comment id 73066

    ผมรู้หรอกน่า
  • คนเขียน

    15 เมษายน 2547 20:12 น. - comment id 73074

    ว่าไป รพ.ประสาท
  • poet_p

    15 เมษายน 2547 23:12 น. - comment id 73088

    เปล่า ไปเล่นละครใบ้ไงยิ้มทั้งวัน เฮอะๆๆ(แซวเล่นน่ะ) แต่งตลกดีน่ะ ยิ้มแก้มปริแย้ว
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    15 เมษายน 2547 23:47 น. - comment id 73092

    สวัสดีครับคุณ poet_p
    คุณอารมณ์ครับ
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    16 เมษายน 2547 04:31 น. - comment id 73094

    ตกคำว่าดี
    ไม่เป็นไรนะครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน