เพื่อนไม่ได้เหมือนครีมเทียม ที่คอยเติมรสชาติให้กาแฟอร่อยขึ้น แต่เพื่อนคือกาแฟ คือองค์ประกอบหลักที่ผู้ดื่มต้องการ .......ใครที่ไหนจะชอบชงครีมเทียมเปล่าๆมากิน เธอก็เหมือนกัน เธอคือเพื่อนของฉัน ฉันมอบคำว่าเพื่อนรักแด่เธอ เธอก็มอบคำว่าเพื่อนรักกลับคืนมาให้ฉัน ฉะนั้นฉันอยากให้เธอเข้าใจว่า เธอคือกาแฟ คือส่วนผสมที่ขาดไม่ได้ เธอไม่ใช่ครีมเทียมไม่ใช่ว่าใครชอบก็เติม ไม่ชอบก็ไม่เติม เข้าใจมั้ย แต่ก็อีก....เธอคิดว่าเธอเป็นอะไรกันแน่ กาแฟหรือว่าครีมเทียม..?? ที่จริงเราไม่ได้ต้องการเธอ(ที่อ่านมัน)มาซึ้งตามที่เราเขียนหรอกนะ มันเป็นแค่ความคิดเน่าๆจากสมองอันไร้รอยหยักของเราแค่นั้นเอง แต่ที่เราเขียน เราต้องการให้คนๆนึงได้รับรู้ คนที่จากกันไปเมื่อเดือนก่อน คนที่สัญญากับเราไว้ว่าจะไม่ลืมกัน ถ้าเธอ(ที่อ่านมัน)มีเวลามากพอ กรุณาไปอ่านเรื่อง "มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน" ของ "ไดอารี่สีน้ำเงิน" ด้วยนะ คุณจะเข้าใจในตัวฉันมากขึ้น ว่าทำไมฉันถึงมานั่งเขียนเรื่องไร้สาระแบบนี้ ..................ถึงเพื่อนคนดีที่จากกันไป...(เมื่อเดือนก่อน) เพื่อนไม่ได้เหมือนครีมเทียม ที่คอยเติมรสชาติให้กาแฟอร่อยขึ้น แต่เพื่อนคือกาแฟ คือองค์ประกอบหลักที่ผู้ดื่มต้องการ .......ใครที่ไหนจะชอบชงครีมเทียมเปล่าๆมากิน เธอก็เหมือนกัน เธอคือเพื่อนของฉัน ฉันมอบคำว่าเพื่อนรักแด่เธอ เธอก็มอบคำว่าเพื่อนรักกลับคืนมาให้ฉัน ฉะนั้นฉันอยากให้เธอเข้าใจว่า เธอคือกาแฟ คือส่วนผสมที่ขาดไม่ได้ เธอไม่ใช่ครีมเทียมไม่ใช่ว่าใครชอบก็เติม ไม่ชอบก็ไม่เติม เข้าใจมั้ย แต่ก็อีก....เธอคิดว่าเธอเป็นอะไรกันแน่ กาแฟหรือว่าครีมเทียม..?? ...........ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอเงียบไปพร้อมๆกับระยะเวลาที่เคลื่อนไปเรื่อยๆ .........ไหนบอกว่าเธอจะไม่ลืมฉัน ไหนบอกว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ฉันรับรู้ข่าวสารของเธอได้ จากคนรักของเธอเพียงเท่านั้นหรือ ต้องให้เจ้าหล่อนเซ็นเซอร์แม้กระทั่งกับเพื่อนรักของเธอเชียวหรือ หรือว่าเพื่อนตั้งใจจะลืมเพื่อน เพื่อนไม่ต้องการเพื่อนอีกต่อไป ถึงได้ไม่ติดต่อมาหาเพื่อน ........เช่นนี้ .............หากจะอ้างว่าไม่มีโอกาส............ใช่สิก็เธอเอาไอ้โอกาสบ้าบอนั่นไปทิ้งไปเทให้แม่ทูลหัวคนดีของเธอจนหมดแล้วนี่ เพื่อนจึงไม่มีความหมาย เพื่อนจึงถูกลืม ............................ระยะเวลาเพียง 1 เดือน ..กลับมีค่าจนทำให้คนเราลืมกัน..............................................ซึ้งในคำพูดของเพื่อนจริงๆ
8 เมษายน 2547 20:22 น. - comment id 72633
ถ้าไม่มาจริง ๆ เพื่อนคุณคงจะเป็นน้ำตาลมากกว่า ที่มาเติมความหวาน(ปากหวานก้นเปรี้ยว) ซึ่งการทานน้ำตาลหามีประโยชน์แต่อย่างใดไม่
9 เมษายน 2547 00:07 น. - comment id 72658
ถึง คุณกัลปพฤกษ์ กะอยู่แล้วว่าคุณต้องเป็นคนแรกที่แสดงความคิดเห็น........อ่านะ ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ แล้วเดี๋ยวจาเอาไปพิจารณาให้เป็นตัวละครเอกในเรื่องต่อไปละกันนะ ............................แต่อยากให้คุณเข้าใจว่า กาแฟ มันเป็นอะไรที่ให้ทั้งประโยชน์ละก้อโทษในเวลาเดียวกันฉันใด น้ำตาลก็เป็นดั่งเช่นกาแฟฉันนั้นแล.......
9 เมษายน 2547 06:09 น. - comment id 72665
คิดว่าเค้่ลืมตัวเองหรอ จริงนะเค้าไม่ได้โทรหาใครเท่าไหร่นะตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ไปเรียน เค้าอยยากจะตั้งใจเรียนอยากจะเต็มที่กับสิ่งที่เค้ากำลังทำอยู่ เพื่อให้ได้ดังที่พ่อแม่ทุ่มเทมา ถึงมันจะพลาดไป เราก้อทำมันเต็มที่แล้ว ที่โทมรไปก็จะมีแต่โทรหาแม่ หาพ่อซะส่วนมาก ส่วนเพื่อนๆรวมถึงตัวเองด้วยไม่ใช่เค้าไม่อยากจะโทรไปหรือลืมเพื่อนหรอกนะ เค้าอยากจะตัดตัวเองจากเพื่อนชั่วคราว ถ้ายิ่งโทรไปหาหรือติดต่อกัน แทนที่จะหายคิดถึงมันกลับยิ่งเป้นหนักกว่าเดิมอีก เข้าใจเพื่อนรักคนนี้หน่อยนะ
9 เมษายน 2547 11:58 น. - comment id 72674
ยังไงก็..เห็นแก่ความเป็นเพื่อนในอดีตนะคะ.ลองทำความเข้าใจกันใหม่ บางทีเรื่องจริงอาจไม่เลวร้ายอย่างที่คุณคิดหรอกคะ
9 เมษายน 2547 16:42 น. - comment id 72692
อ่ะนะ..........