การที่เราต้องการที่จะอยู่คนเดียวนั้น อาจเกิดจากความผิดหวังจากเรื่องใดเรื่อง หนึ่ง ซึ่งได้ตั้งความหวังกับมันไว้สูงมาก ยิ่งตั้งความหวังไว้สูงเท่าไหร่ จะยิ่งทำให้ความผิดหวังมากขึ้นเท่านั้น แต่ถึงแม้ว่าทุกคนจะรู้ความเป็นจริงข้อนี้ดีอยู่แล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะหยุดตั้งความหวังที่สูงเกินไปหรือแม้แต่เมื่อผิดหวังแล้ว ก็ยังไม่สามารถที่จะหยุดความผิดหวังนั้นไว้ได้เลย ในทางกลับกันเมื่อเราสมหวังแล้วเรากลับลืมมันได้ในช่วงเวลาไม่นาน และถึงแม้จะตั้งความหวังไว้สูงเท่าใดก็ตามเมื่อสมหวังแล้วนั้นก็ไม่ได้รู้สึกดีไปกว่ากันเลย ลองถามตัวเองดูสิว่าจริงหรือเปล่า การรักใครซักคนนั้นเป็นเรื่องที่แปลก เมื่อเรารัก ใครซักคน แล้วเราจะรู้สึกว่า ใครซักคน คนนั้นจะอยู่ในใจเราตลอดเวลา และไม่สามารถลบ ใครซักคน คนนั้นออกไปจากความคิดได้เลย แต่เมื่อ ใครซักคน คนนั้นทำ บางสิ่งบางอย่าง ซึ่งเป็นเรื่องที่เราไม่สามารถรับได้แล้วนั้น ใครซักคน คนนั้น ก็จะเป็นสิ่งที่เราไม่ต้องการที่จะเห็นเลยแม้เพียงวินาทีเดียว มันอาจจะเป็นเพราะว่าความรู้สึกที่เคยให้ไปนั้นกลับโดนหักหลัง และโยนทิ้งอย่างไร้เยื่อใย หรืออาจจะเป็นเพราะว่าความรู้สึก ดีๆ ที่เคยให้ไปนั้น มันถูกทำลายโดยคนที่เราหวังดีกับเราที่สุด แต่สุดท้าย เราก็เป็นได้เพียง แค่ คนโง่ คนหนึ่งที่ไม่มีความหมายอะไรเลยในสายตาของ ใครซักคน คนนั้นไม่งั้นคงเป็นแค่เพียง สิ่งของที่หมดอายุ หมดประโยชน์แล้ว ไม่มีค่าพอที่จะเก็บไว้ เวลาอาจจะทำให้ คน ลืมเรื่องราวที่ไม่มีความสำคัญ สามารถลบความทรงจำที่ไม่มีหมายออกไปจากใจคนได้ แต่ในทางกลับกัน เวลากลับเป็นอาวุธที่ทำให้คนที่ไม่เคยมีความหมายในใจของ ใครซักคน นั้น ต้องเจ็บปวดอยู่กับความคิดที่เคยทำให้ตัวเองเสียใจ ความรู้สึกที่โดนมองข้าม ความเจ็บซ้ำที่ความรู้สึกไม่สามารถได้รับรู้ในสิ่งที่ต้องการ มันอาจเป็นเพราะความหวังดี ที่เคยให้ไปแต่กลับไม่ได้รับการตอบรับจาก ใครซักคน เรื่องที่ผ่านมาแล้วคงไม่สามารถหวนคืน ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขในสิ่งที่ทำให้เราผิดหวัง เพราะฉะนั้น นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้รับรู้ในเรื่องที่ไม่ต้องการจะรู้ ความหวังที่เคยตั้งไว้ ขอแค่เพียงแค่ได้ทำให้ ใครซักคน คนนั้น มีความสุขกับสิ่งที่ ใครซักคน คนนั้น ต้องการ ได้รับรู้ว่า ใครซักคน คนนั้นมีคนที่คอยดูแล และเมื่อ ใครซักคน คนนั้น มีคนที่คอยดูแลเอาใจใส่แล้ว มันก็ถือเป็นความสมหวังเล็กน้อยที่ควรจะทำให้รู้สึกมีความสุข ถ้า ได้รับรู้ว่า ใครซักคน มี คนคนนั้น เป็นคนคอยดูแลแล้ว มันคงทำให้มีความสุขได้พอสมควรถึงแม้ว่าจะต้องเจ็บแค่ไหน แต่ก็ยังดีกว่า ถูกปิดบังความจริงที่ต้องการจะรับรู้เสียอีก ใครซักคน ที่เคยอยู่ในความคิด ใครซักคน ที่เคยเฝ้าห่วงหา ใครซักคน ที่เคยห่วงใยยามไกลตา ใครซักคน ที่เคยคิดว่าเป็นคนดี ใครซักคน ที่พบพานกลับไม่ใช่ ใครซักคน นั้นทำร้ายเรายิ่งกว่า ความหวังดีที่ถูกทิ้งจากสายตา ความหวังดีที่ไร้ค่าสำหรับเธอ คนคนนี้เคยมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ เคยมีความสุขที่ได้ห่วงหา เคยมีความสุขที่ได้เห็นเธออยู่ในสายตา มีความสุขที่ได้รับรู้ว่าเธอสบายใจ แต่แล้วก็ต้องมาพบว่า เธอลืมสิ่งที่คนคนนี้เคยขอไว้ มันรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าความรู้สึกที่ผิดหวังใดๆที่เธอเคยมอบให้มา จากคนในมุมมืดคนนี้ที่เธอไม่เคยเห็นในสายตา เมื่อไหร่จะเลิกปวดร้าวซักที รอยร้าว เกลียดเธอ จากคนเคยหวังดี 14-02-45
1 เมษายน 2547 16:48 น. - comment id 72379
แวะมาทักทายค่ะ
2 เมษายน 2547 21:33 น. - comment id 72455
ใครซักคนสามารถเป็นได้ทุกสิ่งทุกอย่างนะครับ ขอให้เจอคนที่ใช่นะครับ
9 เมษายน 2547 12:35 น. - comment id 72678
ขอให้เธอแข็งแรงเร็วๆนะ ทุกอย่างอาจต้องใช้เวลา แต่สักพักเธอจะรู้สึกดีขึ้นเอง ผ่านไปนานๆเธอจะรู้สึกถึงใครบางคนแบบความคิดที่ล่องลอยเข้ามาเท่าน้น ให้เขาเป็นแค่ความคิดที่ล่องลอยเข้ามาก็แล้วกันและขอให้เขาสบายดีกับตัวเขาเอง ตอนนี้เธออาจจะเกลียดเขามาก ไม่อยากแม้แต่จะเจอหน้าแต่เธอก็สลัดเขาออกจากความคิดของเธอไม่ได้ ขอให้เธอโชคดี..แข็งแรงเร็วๆนะ