เส้นทางในชีวิตของแต่ละคนไม่มีทางเหมือนกันได้หรอก คนเราส่วนมากมักจะพยายามวางแผนเส้นทางที่เราจะเดินไป โดยคิดว่านั้นเป็นสิ่งที่พร้อม เป็นสิ่งที่ดีที่สุด แต่ความเป็นจริงแล้วไม่มีใครที่จะพบกับสิ่งที่วางไว้ตามนั้นหรอก เมื่อเราเริ่มออกตัวเดินเข้าจริงๆ เส้นทางที่น่าจะเป็นทางตรงๆก็มักจะค่อยๆเลี้ยวไปเรื่อยๆ อาจจะต้องพบสะพานที่สูงมาก หรือพบกับถ้ำที่มืดและหนาวเย็น แต่ทุกทางนั้นมันก็ย่อมขึ้นอยู่กับเราว่าจะเดินต่อหรือจะหยุดอยู่แค่นั้น บางช่วงของชีวิตคนถ้าลองมองย้อนกลับไปดู เรามีทั้งเส้นทางที่เราหยุดเดิน หรือแม้แต่เส้นทางที่เราหนีกลับไปเริ่มต้นใหม่ พอมองย้อนกลับไปคิดดู มันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่อาจจะยอมรับได้ว่านั้นคือตัวเรา คนที่ยอมแพ้กับชีวิต ยอมแพ้กับอุปสรรค ไม่คิดที่จะสู้ หนีออกไปโดยหันหลังให้กับมัน ทั้งที่ยังไม่ยอมพยายามดูก่อน แต่เมื่อมันล้มก็ใช่ว่าคนเราจะลุกขึ้นมายืนยัดได้ในทันทีกันทุกคน เวลา แรงใจ ความคิดทบทวน การไตร่ตรองเป็นสิ่งที่หลายคนขอ เพื่อที่จะมาทำให้ ตัวเราสามารถลุกขึ้นได้อีกครั้ง แล้วจะผิดอะไรถ้าเราล้ม เพราะว่าเราก็สามารถลุกขึ้นได้ แต่ถ้าเส้นทางที่เราเลือกไม่ได้มันผ่านเข้ามาในชีวิตละ บางครั้งการที่จะต้องตัดสินใจโดยรู้อยู่แล้วว่าไม่ชอบใจนัก แต่ด้วยสถานการณ์ ความพร้อม ด้วยเหตุผล มันก็คงเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการเลือกด้วยเหมือนกัน ดูเหมือนว่าความพยายามบางครั้งมันก็คงเป็นได้แค่เพียงความพยายามที่ไม่อาจจะสำเร็จได้ ชีวิตของเรามักจะมีทางของมัน ซึ่งเส้นทางนั้นอาจจะไม่เป็นไปตามความต้องการของเราก็ได้ ชีวิตไม่ได้มีแต่ความสุขเข้ามาหา แต่เราจะต้องหาความสุขใส่ให้กับชีวิต คุณพร้อมที่จะเดินต่อไปในเส้นทางของคุณรึยัง
20 มีนาคม 2547 01:38 น. - comment id 71944
แง่คิดดีนะครับ น้อง ดิน ก็ใช้ได้นะ เป็นงานครั้งแรกแต่ก็ได้ดนะ ถ้าอยกแต่งให้หด้ดีต้อง เขียนบ่อย ๆ นะครับ
20 มีนาคม 2547 15:23 น. - comment id 71966
จุดหมายปลายทางแต่ละคน ย่อมมีถนนมากมายหลายเส้น ให้เลือกเดินไปสู่จุดหมายนั้นได้
20 มีนาคม 2547 16:18 น. - comment id 71972
ถึงแม่จิตร ขอบคุณฮับ พี่ยศ แล้วจะไปแต่งมาอีก รออ่านนะคะ ถึงคุณกัลปพฤกษ์ จุดหมายที่ต่างกันแต่การที่จะเดินไปก็ต้องเหนื่อยพอกันน้านแหละคะ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณคะ
20 มีนาคม 2547 23:07 น. - comment id 71977
ทางเดินใหม่ของพวกเรา............... เราจะไปทางโค้งหรือทางตรงดีหละแจ้าค่ะ............ เดี๋ยวกระดานขอตัวไปแต่งด้วยนะ............... มั่วอี มั่วอี ปารัสตา .............โอมเพี้ยง......หายตัวแล้ว
21 มีนาคม 2547 17:49 น. - comment id 71987
เป็นเส้นทางแห่งชีวิตที่ดีมากครับ อ่านแล้วรู้สึกกะลังใจมาเยอะ..ตอนนี้กะลังท้อแท้ในเส้นทางของการมาที่ร้านเน็ตเพื่อเข้ามาแต่งกลอน ตอนนี้คอมที่บ้านเจ๊งเล้ว เลยมาแต่งบ่อย ๆ ไม่ได้ รวมถึงส่งเมลล์ไปหาดินด้วยนะครับ..ยังไงล่ะก็ติดที่ไหนก็ส่งข่างมาละกันนะครับ คิดว่าถ้ายังไม่ไปไหน..จะพยายามเข้ามาเขียนกลอนหลังจากที่เรารู้คะแนนเอ็นกันแล้วนะครับ.. ขอให้โชคดีนะครับ ทำบุญเยอะ ๆ นะ..บางทีก็มีส่วนช่วยได้นะครับ ..ช่วยให้ใจเราสงบไงครับ *-*
24 มีนาคม 2547 16:21 น. - comment id 72069
ถึงคุณกระดานโต้คลื่น ทางตรงหรือทางคดเคี้ยวยังไงก็ต้องเดินไปให้ถึงจุดสิ้นสุดแหละคะ อิอิ แต่งแล้วจะตามไปอ่านนะคะ ถึงคุณพู่กันของหูกวาง 555 ตอนนี้ก็เพิ่งไปทำบุญกลับมาเองแอบรู้ได้ยังไงละเนี่ย ว้าเสียดายจังคอมเสีย เอ้หรือแอบดีใจว่าจะได้คอมใหม่ไงคะ อิอิ คิดถึงเสมอนะคะ