ขอสักครั้งให้กลับเป็นเหมือนเดิม

ทิวลิปสีม่วง

เพราะเค้าทำให้เราได้รู้จักความเหงา 
เรารู้จักกันโดยบังเอิญ เค้าเข้ามาทักเรา เค้าโทรมาหาทุกวันศุกร์ตอนเย็น  
เค้าโทรมาบางครั้งเรา ก็เบื่อที่เค้าโทรมาหาอยู่ทุกวันศุกร์ แต่แล้ววันนั้น ชีวิตก็เปลื่ยนไปเค้าโทรมาหา เราไม่อยากรับเพราะ อ่านหนังสือ เรารับแล้วไม่พูดอะไรสักคำ แล้วเค้าก็วางไป เราก็ถอดสายโทรศัพท์ พอมาอีกวันนึง เค้าก็โทรมาอีก เราก็ทำเหมือนเดิม แต่ ครั้งนี้เรายกหูโทรศัพท์ ทิ้งไว้เลย แล้วเราก็ทำแบบนี้ ไป4ครั้ง  แล้วเค้าก็ไม่โทรมาหาอีกเลย  จากนั้น เราก็สอบเสร็จพอดี 
เรานั่งรอโทรศัพท์เค้า ไม่เข้าเน็ท เพราะกลัวเค้าโทรมาแล้วไม่ติด  รอวันแล้ววันเล่า เค้าก็ยังไม่โทร ทุกวันก็ขอให้เค้าโทรมา แต่ คงเป็นไปไม่ได้ ตั้งแต่นั้นมาก็รู้จักความเหงา  รู้ว่าเวลาเค้าไม่โทรมา แล้วเหงาแค่ไหน วันนี้เหงาพรุ่งนี้ก็คงเหงา สิ่งที่เราหวังตอนนี้ คือ เราอยากขอโทษ กับสิ่งที่ทำ ลงไป อยากให้โทรมาหาเหมือนเดิม อยากคุยกับเค้าเหมือนเดิม  แต่คงทำไม่ได้ เราก็คิดว่าจะส่งจดหมายไปหาเค้า เพราะเค้าเคย ให้ที่อยู่ไว้ เราเขียนจดหมายเสร็จแล้ว พระเจ้าไม่เข้าข้าง เราทำที่อยู่เค้าหาย ตอนนี้ หวังได้รอให้โทรจากเค้าดังเท่านั้น สิ่งแรกที่จะพูดกับเค้าคือ ขอโทษเราขอโทษจริงๆ  ขอโทษ  นะเบส