ถั่วงอกทะเล...ตอนที่3

ยัยมันแกว

ถั่วงอกทะเล ตอนที่3
(พรรณนาโวหาร)
ยามเช้าก่อนพระอาทิตย์ขึ้น สายลมพัดโชยมาอ่อนๆ กับอากาศริมชายทะเลที่หนาวเย็น ลำแสงสีทองเริ่มสาดส่องประกาย คลื่นราบเรียบไปกับผิวน้ำ คอยซัดสาดเม็ดทรายที่ชายฝั่ง คลื่นเข้ามากระซิบคำบอกเล่าเรื่องราวจากแดนไกลให้เม็ดทรายรับรู้ 
แต่สาวน้อยนางหนึ่งที่ยืนมองท้องทะเลไกลด้วยดวงตาเหม่อลอยมิได้รับฟังเสียงบอกเล่าของเกลียวคลื่นแม้แต่น้อย เธอยังคงยืนนิ่งท้าสายลม สองมือกอดอก ร่างสั่นน้อยๆยืนอยู่เป็นนาน 
และแล้วเท้าข้างซ้ายก็เริ่มก้าวเดินจากออกมา เธอเดินหันกลับเข้าสู่ฝั่งมุ่งหน้ากลับที่พัก หันหลังให้พระอาทิตย์ดวงงามที่ทอแสงชัดเจนขึ้น ทำให้เริ่มมองเห็นสิ่งรอบกายชัดเจน
โอย..ไม่ไหวๆ หนาวมากๆ พระอาทิตย์ก็งั้นๆสวยเหมือนๆกันหมด กลับๆๆๆไปนอนต่อเหอะ เธอบอกกล่าวกับเพื่อนที่นั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นตรงชิงช้าหน้าชายหาด ทำให้ทุกคนเดินกลับที่พักอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง
กินที่นี่ก็แล้วกันนะ สั่งไรดี  เก๋ถามเพื่อนๆเมื่อทุกคนอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยเดินออกมานั่งที่ร้านอาหารของลุงหวังเกสเฮ้าส์ ที่ทุกคนพักนั่นเอง มื้อเช้าของที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกขนมปังกาแฟ ไข่ดาว หมูแฮม เพราะนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ ทุกคนสั่งอาหารกันเรียบร้อยเลือกทำเลที่นั่งได้พอเหมาะ เมื่ออาหารมาครบแล้วก็เริ่มบรรเลงเพลงกินกันอย่างเอร็ดอร่อย 
เช้า สาย บ่าย เย็น ทั้งวันกิจกรรมที่พวกเราทำกันคือเล่นน้ำทะเล มองชาวต่างชาติใส่บิกินี่ และเหล่หนุ่มๆ มีการเดินเที่ยวไปหาดอื่นกันด้วย แต่ระยะทางมันก็ใกล้นิดเดียวแต่ไกลมันเยอะเกินไป เลยเดินได้ไม่นานต้องเบนทิศการเดินกลับอ่าวลุงหวัง 
ใครๆๆๆๆๆแนะนำให้เดินเนี่ย เช่ารถนั่งไปก็สิ้นเรื่อง จิ๋วรำพึงขณะเดินกลับ เริ่มเหนื่อย เริ่มหิวกันก็มักเป็นแบบนี้ บ่นกันได้ตลอด เอาน่า..ยังไงก็ถือว่ามาเดินออกกำลัง ชมป่าเขา ธรรมชาติ ถึงทางมันจะลำบากก็เหอะ เก๋ปลอบพลางเดินพลาง  
จนเดินใกล้ถึงทางโค้งแล้วยิวถึงนึกเรื่องๆนึงขึ้นมาได้ นี่ๆๆ เมื่อวานตอนเล่นน้ำกันน่ะ เห็นเหมือนกันป่าว เห็นไรๆ คู่นั้นที่โขดหินใช่มะ จ๋อมันจ้องตาไม่กะพริบเลยนี่ จิ๋วหันมาแซวจ๋อที่เดินอมยิ้มหน้าไม่บานแต่หัวบานเพราะเริ่มเหนื่อยแทน แหมก็เค้าออกจะดูดีแถมยังโรแมนติกอีก ยืนสวีทกันสองต่อสอง ไม่อายฟ้าดินเล้ย (จริงๆแอบอิจฉาเกย์คู่นั้น)จ๋อต่อปากต่อคำไม่ยอมลดละ หวนนึกไปถึงภาพเหตุการณ์เมื่อเย็นวานที่เล่นน้ำทะเลกัน .
เหตุการณ์เย็นวันแรกที่มาถึงเกาะเสม็ด
เย็นนั้นทุกคนใส่เสื้อผ้าสำหรับลงเล่นน้ำ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเสื้อสีทึมๆตัวใหญ่ๆ ส่วนยิวใส่เสื้อสีอ่อนพอลงเล่นน้ำจึงทำให้เห็นสัดส่วนอันน่ารักๆ ตอนนั้นวีไปเอากล้องกับฟิล์มมาเพื่อถ่ายภาพพวกเรากัน ด้วยความที่จ๋อเป็นสุภาพบุรุษคนเดียว(ตอนนั้น) จึงเสียสละถอดเสื้อให้เพื่อนสวมทับทันที 
อย่าเลยจ๋อ ไม่ต้องหรอกสงสารจ๋อตัวก็แค่นี้ ยังต้องถอดเสื้อมาให้เราใส่เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ  ยิวบอกปัดเพื่อนเพราะเกรงใจแต่สงสารสายตาตัวเองมากกว่าที่ต้องทนเห็นสิ่งประหลาดๆ จนแล้วจนรอดจ๋อก็ถอดเสื้อให้ยิวใส่จนได้ 
ไม้....เอานะวี ไม่ถ่ายนะ เราไม่ได้ใส่เสื้อ อาย... จ๋อรีบปฎิเสธทันที ที่วีเริ่มลงมือถ่ายรูป สาวๆต่างแอ๊คท่ากันสนุกสุดเหวี่ยง ขอถ่ายคู่กับเก๋บ้างได้ปะ ไม่เอาจ๋อน่ะ ตุ้ยบอกวีพลางเหลือบไปมองจ๋อ 
ถ่ายรูปไปได้พักใหญ่ๆ สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อจ๋อดำน้ำลงไปแล้วโผล่ขึ้นมาใกล้ๆห่วงยางที่ตุ้ยนอนลอยตัวอยู่ เฮ้ย! ถั่วงอกทะเล!  ยิวที่เกาะขอบห่วงยางเห็นสิ่งมหัศจรรย์เข้าจึงร้องบอกเพื่อนๆให้หันดูกัน ทุกสายตาจ้องมองไปทิศทางเดียวกัน เป็นที่ที่จ๋อกำลังยืนอยู่พอดี ไหนๆอยู่ตรงไหน จ๋อรีบหันหน้าซ้ายขวา กวาดสายตาหาสิ่งที่เพื่อนบอก นั่นไง อยู่ตรงนั้น ยิวบอกอีกครั้งเพื่อให้เพื่อนหาสิ่งมหัศจรรย์ให้เจอ ใช่จริงๆด้วยยิว คิดได้ไงเนี่ย ตัวเล็กๆ ขาวๆซีดๆ ขาลีบๆ หัวดำๆ โตๆ พองๆ เหมือน เก๋บรรยายสิ่งที่เห็นตรงหน้าได้เพียงแค่นั้น ทุกเสียงก็พร้อมกันประสานทันที ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ  55555555555555
กว่าจะรู้ตัวว่าถูกเพื่อนๆแซวก็ปล่อยให้เพื่อนน้ำหูน้ำตาไหลกันไปนาน จึงเกิดการไล่จับกันขึ้นระหว่างถั่วงอกทะเลกับสาวๆ ที่ตอนนี้เอาห่วงยางไปวางที่ชายหาดแล้วเพราะมันมีอันเดียวไม่พอกับทุกคน(ขอบอกว่าที่มาทะเลกันเนี่ยว่ายน้ำไม่เป็นกันหรอกนะ แต่ชอบเที่ยวทะเล)
 จ๋อเห็นแมงกะพรุนมั้ย นั่นๆ มันลอยไปทางนั้นแล้ว เสียงตุ้ยโวยวายให้เพื่อนๆได้รับรู้การมาของเพื่อนผู้อาศัยในท้องทะเล ไม่รู้มีพิษหรือเปล่า ระวังเป็นแมงกะพรุนไฟล่ะ เก๋! อย่าเข้าไปใกล้สิ  เสียงจิ๋วร้องเตือนเพื่อนอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ที่เห็นเก๋กับยิวลุยน้ำไปดูแมงกะพรุน ตัวเล็กแค่นี้เอง มันไม่ทำไรเราหรอก ก็อย่าเข้าไปใกล้สิ แต่เราว่ามันไม่ได้มีตัวเดียวนะ ท่าทางจะมากันอีกแน่เลย ดูสิ เก๋บอกกับเพื่อนๆเมื่อเริ่มเห็นแมงกะพรุนอีกตัวลอยมา คราวนี้ตัวมันใหญ่กว่าตัวก่อนมาก ตุ้ยชักหนาวๆเลยชวนเพื่อนๆขึ้นจากน้ำ 
ขึ้นกันเหอะ เย็นแล้ว ค่อยมาเล่นพรุ่งนี้ต่อ  เดี๋ยวสิยังไม่ได้ถ่ายรูปรวมกันเลย วียืนรอตั้งนานแล้วมั้ง เรียกเค้าให้มาถ่ายรูปรวมพวกเราก่อนแล้วค่อยขึ้นละกัน ยิวเสนอเพราะเห็นวีไปนั่งรอที่ริมหาดตรงชิงช้าหน้าร้านของลุงหวัง ไม่ยอมเข้ามาใกล้เพื่อนๆที่กำลังเล่นน้ำ เพราะ หนึ่ง วีไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน(เอามา2ชุด) สอง หลัวกล้องเปียกน้ำ(ราคาแพง) และสามคอยเป็นองครักษ์พิทักษ์เธอ  (ฮิๆ) ..
โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอนจบ
โดย : ยัยมันแกว (^..^))))>>>