ความปวดร้าวแห่งเกลียวคลื่น ตอนที่ 2

Completely

 หวานเจ้าหวาน หวานเกินใครๆ อยากจะขอเด็ดไว้มาชื่นชม ... เพียงแค่สายลม ... พัดโชยกลิ่นก็ยังตรึงใจ  
. แจกันแต่เช้าเชียวนะพุธ  เขานั่งอยู่ข้างๆ มองดูฉันที่เพิ่งลืมตาตื่น
 อรุณสวัสดิ์" ดาว เขายิ้มให้ฉัน โจ๊กใส่ไข่อยู่บนโต๊ะแน่ะ ล้างหน้าล้างตา แล้วรีบกินซะ เย็นเดี๋ยวจะไม่อร่อย 
 ไปซื้อโจ๊กมาจากไหนเหรอ " ฉันยังคงอ้อยอิ่งอยู่บนเตียง ซุกตัวในผ้าห่มผืนเย็น
 พุธไปตลาดมาเมื่อเช้า มีของกินเยอะแยะเลยนะ ถ้าอยากกินอะไร ไปหาเอาแถวนั้น คงไม่ผิดหวัง 
 แล้วพุธซื้อโจ๊กใส่ไข่มาให้ดาวทำไม  ฉันจ้องหน้าเขา
  ไม่ชอบหรือไง 
  ใส่ตับมาด้วยหรือเปล่า 
  ไม่ใส่ จะกินหรือไม่กิน 
  กินสิ  เขายิ้มอย่างรู้ทัน อันที่จริง ฉันก็ถามลองใจเขาไปอย่างงั้นเอง ฉันแค่อยากรู้ ว่าเขารู้อะไรเกี่ยวกับตัวฉันมาก น้อยแค่ไหน
 โจ๊กอร่อยหอมฉุย
  พุธกินอะไรหรือยัง  ฉันเอ่ยถามเขา โจ๊กเต็มปาก
  กินกาแฟไปแล้วแก้วนึง  เขาตอบพลางหยิบสมุดเล่มโปรดของเขาขึ้นมาบนโต๊ะ
  แค่นั้น? 
 แค่นั้นแหละ  เขาตอบ พลางเริ่มเหม่อมองออกไปข้างนอก ... ท้องฟ้าสีคราม ปุยเมฆสีขาว
 จะไปอิ่มอะไร พุธซื้อโจ๊กมาถุงเดียวเองหรือ 
 ถุงเดียวสิ ให้ดาวไง 
ฉันเดินไปเปิดกระเป๋าใบย่อมของฉัน แล้วหยิบขนมปังส่งให้เขา
 ดาวกินเถอะ 
 ก็ดาวกินโจ๊กอยู่นี่ไง เอาไปกินสิพุธ 
เขารับไปวางบนโต๊ะ  ขอบใจนะ เดี๋ยวพุธค่อยกินแล้วกัน 
 มาเที่ยวพักผ่อน ... พุธหอบเอางานมาทำด้วยทำไม  ฉันถามเขา เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มเขียนบางอย่างลงในสมุด
 ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร มาทะเลทั้งที ... ดาวจะไม่ให้พุธเก็บบรรยากาศแบบนี้ลงในเสียงเพลงเชียวหรือ 
 แล้วตอนแรก ทำท่าเหมือนไม่อยากมา  ฉันเริ่มหงุดหงิด
 ไม่ใช่อย่างนั้น ... ก็เมื่อคืนก่อน ดาวดื่มมาไม่ใช่หรือ พุธก็เลยอยากให้ดาวนอนพักไง 
 เอาอะไรมาพูดว่าดาวดื่ม ... พูดบ้าๆ 
 พุธเห็นหน้าดาวตอนเช้าก็รู้แล้ว  เขายิ้ม  อย่ามาโกหกพุธเลย  
ฉันอมยิ้ม เขาดีกับฉันเสียจริง ฉันไม่อยากคิดเลยว่าทำไม
 พุธ ... 
 หืม  
 แต่งเพลงนี้เสร็จ ร้องให้ดาวฟังคนแรกได้ไหม 
เขาเงยหน้าขึ้นมา ... สบตากับฉัน ฉันคิดว่าเขากำลังยิ้มอยู่ แปลกจัง ... ฉันคิดว่าฉันเห็นประกายอยู่ในแววตาของเขาด้วย
 ได้สิ  แล้วเขาก็ยิ้มออกมา
 พุธ ... ดาวเคยบอกพุธไหม ว่าพุธตาสวยจัง  ฉันถามเขา พลางมองลึกลงไปในดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น
 แล้วพุธเคยบอกดาวหรือยัง ว่า ... 
 ว่าอะไรหรือจ๊ะ 
 เปล่า ... ไม่มีอะไรหรอก ดาวกินโจ๊กให้หมดเถอะ เย็นหมดแล้ว เห็นไหม ... 
.............................................................................................................
 ฉันอยู่ที่ทะเล ... มากับพุธ 
 แล้วแกจะกลับเมื่อไหร่ 
 ยังไม่รู้เลย อีกซักอาทิตย์นึงมั้ง 
 อืม ... เที่ยวให้สนุกแล้วกัน ค่อยสบายใจหน่อย ฉันก็สงสัยว่าแกไปกับใคร ถ้ากับพุธ ก็หายห่วง 
 ขนาดนั้นเชียว 
 อือ ... แล้วพุธเค้ารู้หรือยัง  เรื่องนั้น  น่ะ   
 ยังหรอกมั้ง ก็ฉันเป็นแค่เพื่อนบ้านเขานี่ 
 ปีนึงแล้วนะแก จะปล่อยไว้อีกนานแค่ไหน 
 ไม่รู้ ... ปล่อยไปเรื่อยๆมั้ง 
 ไม่เหงาหรือไง อยู่ก็อยู่คนเดียว เพื่อนฝูงก็ทยอยแต่งงานกันไปเกือบหมดแล้ว เพื่อนๆเขารอฟังข่าวดีของแกอยู่นะ 
 ทำไงได้ล่ะ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก 
 คนดีๆมีอีกตั้งเยอะ แกยังสวยอยู่นะดาว 
 ฉันรักเขา 
 ฉันรู้แล้ว แต่แกก็ไม่เห็นทำอะไรสักทีนี่ แล้วเขาจะรู้ได้ไง 
 ... 
 ดาว ... เฮ้ย! ยังอยู่หรือเปล่า 
 แค่นี้แล้วกัน ไว้ถึงกรุงเทพเมื่อไหร่ ฉันจะโทรไปหานะ 
 อือ ตามใจ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ 
 อือ บาย 
 บาย  
 ใครโทรมาหรือดาว 
ฉันสะดุ้งเล็กน้อย เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
 อ๋อ ... พินน่ะจ๊ะ  เขาพยักหน้าน้อยๆ
 พินกับดาวนี่แยกกันไม่ออกเลยนะ โทรติดต่อกันตลอดเลย นี่ถ้าใครคนหนึ่งย้ายไปอยู่เมืองนอก อีกคนคงย้ายตาม  เขาเย้า
 ก็เรียนมาด้วยกันนี่ ไม่ซี้กันได้ไงล่ะ 
เขาเงียบไป ฉันสงสัยจัง เขาคิดอะไรอยู่นะ
 ดาว ... 
 อะไรจ๊ะ 
 ... 
 อะไร อ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นแหละ 
 พุธไม่รู้ว่าควรจะถามดีไหม 
 พุธ ... รองจากพิน ก็มีพุธเนี่ยแหละ ที่ดาวสนิทและก็ไว้ใจที่สุด เรายังต้องมีความลับต่อกันอีกหรือจ๊ะ 
เขายิ้มเขินๆ
 พุธไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง คือ ... ดาวมีคนที่รักแล้วหรือ 
 ฉันชะงักไป ... เขาได้ยิน ... เขาไม่รู้ตัวเลยหรือไงนะ 
 พุธจะอยากรู้ไปทำไม  ฉันจ้องเขา
 เออ ... ที่จริง พุธก็ไม่ได้อยากรู้อะไรหรอก มันเป็นเรื่องส่วนตัวของดาว 
 งั้นถามทำไม  ฉันพูดห้วนๆ
 ก็แค่เป็นห่วง ว่าเขาเป็นคนดีไหม 
 ดาวไม่คว้าโจรที่ไหนมาเป็นแฟนหรอกหรอก รับรองได้ 
ฉันปวดร้าวในใจ เขาคงไม่รู้ตัวเลยจริงๆ เราสองคนคงใกล้กันเกินไป ... ใกล้จนเขามองไม่เห็นความรู้สึกบางอย่าง ที่มันถูกกำแพงที่เรียกว่า   เพื่อน  กั้นเอาไว้
 พุธไม่เขียนเพลงต่อหรือ 
 เขามองหน้าฉัน "ไม่ล่ะ พุธว่าพุธไปเล่นน้ำดีกว่า "
...........................................................................................................				
comments powered by Disqus
  • **เด็กหญิงช่างฝัน****วันสุขเองค่ะ

    8 มีนาคม 2547 23:08 น. - comment id 71563

    อยากให้เป็นคนรักกันเร็วๆจัง
  • กัลปพฤกษ์

    11 มีนาคม 2547 23:13 น. - comment id 71642

    เรื่องราวกำลังเข้มข้น
    
  • Completely

    12 มีนาคม 2547 18:29 น. - comment id 71677

    ใช่ค่ะ ... กำลังเข้มข้น 555 ... โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ... คงจะอีกพักนึงนะคะ กว่าจะลงตอนที่ 3 เพราะลืมต้นฉบับไว้ที่หอค่ะ ( ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านแล้ว) ราวๆ วันที่ 16 จะกลับไปหออีก ... คงจะได้เอาตอนที่ 3 มาลงค่ะ
    
    ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน