เชอ แตม

เซเลอร์วีนัส

เช้าวันแรกของการเริ่มต้นฤดูหนาว  หญ้าสีเขียวปกคลุมด้วยไอหมอก และละอองน้ำค้างที่สะท้อนดูราวกับเพชรเมื่อต้องแสงแดดและเป็นวันแรกที่พิมพ์  ได้พบกับชลกร 
	ต้นฉบับของพิมพ์ควรจะส่งไปที่กองบรรณาธิการ  ตั้งแต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว  เธอถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย  เพราะตอนนี้ในสมองของเธอมันไม่มีอะไรที่จะเขียนได้เลย  เธอจึงออกมานั่งริมหน้าต่าง  ซึ่งมีสายลมที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกสายหยุด  พัดผ่านใบหน้า  และเสียงใสๆ  ของกังสดาล  กังวานแว่วเข้าใบหู  เธอนั่งปล่อยอารมณ์สักพัก  แล้วจึงคิดได้ว่า  ถ้าเธอเอาแต่นั่งอย่างนี้ต่อไป  เธอคงต้องหางานใหม่ทำแน่ๆ 
 	 ออกไปเก็บข้อมูลข้างนอกดีกว่านะเรา   เธอคิดในใจพลางหยิบย่ามที่ทำด้วยผ้าฝ้ายออกจากบ้านไป
บ้านของเธอนั้น เป็นหนึ่งในทาวเฮาส์หลายๆหลัง  แต่เธอเองกลับไม่รู้จักใคร  และไม่มีแม้แต่เพื่อนบ้านเลยสักคน
	  อรุณสวัสดิ์  ครับ     เสียงทุ้มๆ เสียงหนึ่งดังขึ้น
	พิมพ์หันไปดูอย่างแปลกใจก่อนทักตอบ  
	 อรุณสวัสดิ์  ค่ะ   
	 เอ่อผม  ชลกรครับ ผมเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่นะครับ  คุณอยู่แถวนี้ใช่ไหมครับ    ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวเอ่ยถาม
	 ดิฉันพิมพ์ค่ะ อยู่บ้านข้างๆ คุณนี่เอง มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ    เธอถามอย่างหวังดี
	 โครม  !     เธอพูดไม่ทันขาดคำ  เพื่อนบ้านของเธอก็ล้มไป พร้อมกับกองหนังสือที่เขาพยายามจะหอบเข้าบ้าน  ให้ได้ทั้งหมดในทีเดียว
	ฮะๆ    อุ๊ย !   ขอโทษค่ะ เป็นอะไรไหมคะ      พิมพ์หัวเราะอย่างลืมตัว  เมื่อนึกได้ก็รีบเข้าไปช่วยทันที
	 ไม่เป็นไรครับ  แค่นิดหน่อยเอง    เขาตอบแล้วลุกขึ้นเก็บหนังสือ   พิมพ์เก็บหนังสือกองพะเนินบนพื้นทีละเล่ม ทุกๆ เล่มเป็นหนังสือแปล  หรือไม่ก็หนังสือเกี่ยวกับการท่องเที่ยวต่างๆ ทั่วโลก    ด้วยความสงสัยจึงเอ่ยถามว่า       เ..เอ่อ คุณชลกรคะ  เป็นมัคคุเทศก์หรือคะ 
	 ครับ  ผมทำบริษัททัวร์กับเพื่อนๆ  แล้วก็นำเที่ยวด้วยตัวเอง   แต่หมู่นี้ไม่รู้เป็นอะไรคนไม่ค่อยเที่ยวเมืองนอกแล้ว  หันมาเที่ยวในเมืองไทยกันหมด    ผมก็เห็นด้วยนะ แต่ผมว่าผมต้องตกงานในไม่ช้าแน่ๆ  ถ้าผมไม่มาทำทัวร์ในประเทศไทยน่ะ    เขาตอบอย่างยืดยาว
	 ดีเลย  งั้นดิฉันขอสัมภาษณ์คุณหน่อยแล้วกันนะคะ  เกี่ยวกับประสบการณ์การเดินทางบ่อยๆ  และสถานที่ๆ คุณไปมาแล้ว  คุณจะว่ายังไงคะ    เธอถามอย่างดีใจ
	 ได้ครับ  แต่ก่อนอื่นต้องช่วยผมขนของเข้าบ้านก่อนนะ   เขาพูดพร้อมหัวเราะ
	 แหม  !  แค่นี้เอง  ได้เลยค่ะ    พิมพ์พลางรีบเข้าไปขนของทันที
	พิมพ์สัมภาษณ์เขาอย่างสนใจ  ทุกคำที่ชลกรพูด  พิมพ์ตั้งใจฟังและสังเกตได้ว่า  ทุกครั้งที่พูดถึงสถานที่สำคัญต่างๆ ทั่วโลก  เขาทำตาลุกวาวเป็นประกาย  บอกถึงความสุข
	 คุณไปที่สวยที่สุดคะ     พิมพ์ถาม
	  มัลดีฟส์   ครับ  ผมว่าถึงแม้ที่นั่นจะไม่มีสิ่งปลูกสร้างที่สวยงามและอลังการ  แต่ผมชอบวัฒนธรรม  ความเป็นกันเอง   ธรรมชาติที่สวยงาม  และทะเล  น้ำทะเลที่นั่นใสที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นเชียวแหละ     เขาพูดอย่างมีความสุข     แล้วพิมพ์ก็มีต้นฉบับส่งในวันรุ่งขึ้น  
วันเวลาผ่านไปทั้งสองเริ่มสนิทกันมากขึ้น    พิมพ์เริ่มชอบชลกรเพิ่มมากขึ้น ทุกวัน ๆ ล้วนผ่านไปอย่างมีความสุข   
เธอมาบ้านเขาทุกๆ วัน   ทำอาหารให้เขาทาน  แต่ก็มีสิ่งหนึ่งในใจที่อยากจะถาม  เขาคิดยังไงกับเธอกันแน่  เธอไม่อยู่ในสภาพที่จะถามเขาได้  มันเป็นช่องว่างเล็กๆ  แต่มันลึกเหลือเกิน  เธอไม่รู้จะเริ่มถามเขาอย่างไร
	  พิมพ์ๆ   เป็นอะไรไปครับ  เหม่ออะไรอยู่ 
	 อุ้ย !  เปล่าคะไม่มีอะไร    เธอสะดุ้งตอบ  แล้วตัดสินใจถามเขาทันที
	 ชลคะ  ไม่รู้จะพูดดีหรือเปล่า  แต่..คุณคิดยังไงกับฉันกันแน่     เธอถามอย่างลังเล
	 โธ่ !  นึกว่าเรื่องอะไร  นี่คุณยังไม่รู้อีกเหรอ  แหม !  จะให้พูดว่าไงละ   ผมเอ่อ  
	 ถ้าคุณไม่พูดฉันจะรู้ได้ยังไงละคะ      พิมพ์พูดพร้อมเดินไปจับที่มือของเขา
	 พิมพ์   คำบางคำไม่ต้องพูดก็ได้นะ  ดูจากการกระทำของผม  คุณก็น่าจะรู้แล้ว   ชลกรพูดเขินๆ
	 แต่บางครั้ง  คำบางคำมันก็มีความหมายสำหรับผู้หญิงมากนะคะ  อย่างน้อยก็เพื่อความมั่นใจ   พิมพ์ขยั้นคะยอให้เขาพูดให้ได้ 
	 ก็ได้ๆ  แต่หนเดียวนะ  เชอ  แตม    
	 อะไรนะ  คุณพูดว่าอะไรนะ   พิมพ์ถามอย่างแกล้งไม่ได้ยิน
	 ก็บอกแล้วไงว่าหนเดียว  แต่ไม่ได้บอกว่าภาษาไหนซะหน่อย 
	 หา  เชอ  แตม  ภาษาฝรั่งเศสนี่  แปลว่าอะไรเหรอคะ   เธอแกล้งถาม
	 ผมรักคุณนะซิ    เขากระซิบบอก  พร้อมกอดเธออย่างแน่น
	 แหม  ก็ ..
	 พิมพ์ก็เชอ  แตม ค่ะ