กรงจันทรา

โลกแห่งความฝัน

**@**ยามรุ่งอรุณตะวันทอแสงเปล่งสีเป็นประกาย นกกาเหว่าแว่วบรรเลงเพลงแผ่วเสียงกังวานหวาน  มีกระต่าย ตัวหนึ่งกระโดดโลดเต้น กลางทุ่งหญ้าเขียวพลิ้วไหวคล้ายระลอกคลื่นแห่งระบำยอดหญ้า  หมอกควันลอยละเลียบเหนือผืนแผ่นปฐพี พลางม้วนตัวปลิวพลิ้วไหวไปตามสายลมโชยอ่อน
 
  **@**ยามเย็นแสงสีหมากสุกของแดดอ่อนสาดสะท้อนพร่างอาบไล้ชโลมหล้าทั่ว
ไพรพฤกษ์ คละครึ้ม ทุ่งหญ้าที่พลิ้วปลิวสบัดพัดสายลมต่างเงียบสงัด พร้อมกับเสียงนกกาเหว่าก็พลันเงียบ คงเหลือเพียงเสียงกระแสลมที่กรรโชก
  **@** พลบค่ำแสงจันทร์เต็มดวง นวลละอองตาวางกระจ่าง ท่ามกลาง หมู่เมฆในม่านของรัตติกาล ราวแผ่นผืนกำมะหยี่ สีดำ กากเพชรแพรวพราว วาววับพลันประดับเรียงราย ณ กลางกระดานผืนฟ้า  เบื้องล่างแลเห็นภาพสะท้อนของดวงจันทรา อยู่กลางแอ่งน้ำที่กำเนิดด้วยรอยเท้าสัตว์  กระต่ายน้อยพานพบเงาจันทร์  ก็พลันอยากครอบครอง  พรำรำพันว่า " ถ้าเราวิดน้ำจากแอ่งน้ำจนหมด คงได้ครองจันทราสมใจหมาย " กระต่ายน้อยจึงวิดน้ำขึ้นมาจากแอ่งด้วยความพยายาม วันแล้ว- วันเล่า ในที่สุดน้ำในแอ่งน้ำก็เหือดแห้งหายไปหมด  พร้อมทั้งเงาจันทร์ที่หายไป กระต่ายน้อยตกใจที่ไม่ได้ครองพระจันทร์ จึงตรอมใจตาย ก่อนลมหายใจจะดับสิ้น  จึงอธิษฐานถึงดวงจันทร์ ว่าอยากครอบครอง  ด้วยจิตตั้งมั่นได้ส่งถึงเทพธิดา ผู้อาศัยอยู่บนดวงจันทร์
***เทพธิดาจึงเห็นใจ ในตัวกระต่ายผู้โง่งม   จึงได้นำกระต่ายน้อยไปจำจอง ณ กรงจันทรา...........
   ****เมื่อส่องกระจก เงาจะสะท้อนมาถึงตัวเรา ผู้ที่หลงใหลในเงาที่ไม่ใช่ของตัว ย่อมเป็นเฉกเช่น   กระต่ายที่หลงใหลในเงาจันทร์				

****เมื่อส่องกระจก เงาจะสะท้อนมาถึงตัวเรา ผู้ที่หลงใหลในเงาที่ไม่ใช่ของตัว ย่อมเป็นเฉกเช่น   กระต่ายที่หลงใหลในเงาจันทร์