สักวัน...ฉันจะรักเธอ (ตอนที่ 4...ตอนจบ)

JoyLek

.....เปิดเทอมใหม่......
   จ้าในฐานะสต๊าฟเชียร์ของมหาวิทยาลัยรู้สึกว่าตัวเองแก่ขึ้นเยอะ เมื่อถูกเรียกว่า พี่ ทั้งจากน้องใหม่ในกลุ่มสัมพันธ์และสต๊าฟด้วยกัน
   ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้จะมีการจัดน้องใหม่เข้ากลุ่มสัมพันธ์โดยเฉลี่ยมาจากทุกคณะเพื่อเข้า เชียร์กลาง และทำกิจกรรมร่วมกัน...แบ่งกลุ่มตั้งแต่ A-Z กลุ่มละประมาณ 120 คน และมีสต๊าฟเชียร์ 5 คนเป็นผู้ดูแลน้องใหม่
   2 วันแรกผ่านไปด้วยดี เหลือวันนี้เป็นวันสุดท้ายคือ การลอดซุ้มของคณะและชมรมต่างๆ  ทุกกลุ่มต้องพาน้องใหม่ลอดซุ้มให้ได้ 6 ซุ้มเป็นอย่างน้อย...จ้ากวาดตาดูรายชื่อซุ้มที่ต้องผ่านตามลำดับ
   ...เจอกันอีกจนได้...ชมรมฮอกกี้เป็นลำดับที่ 7 ...
   จ้าภาวนาให้หมดเวลาก่อนเถอะจะได้ไม่ต้องเข้าซุ้มนี้
     กี่โมงแล้ว 
     เพิ่งบ่าย 2 เองพี่ คงต้องเข้าอีกซุ้ม ชมรมอาสาฯ ปล่อยเราเร็วไป
   จ้าถอนใจ
     เรียกน้องๆ ตั้งแถวเลย 
   มีการร้องรำทำเพลงต้อนรับเมื่อไปถึง...หน้าซุ้มขึ้นป้ายตัวอักษรใหญ่ชัดเจนว่า... 
     ชมรมฮอกกี้...นี้เพื่อเธอ
   จ้าเบ้หน้า...แค่ป้ายชื่อยังส่อแวว...
   พิธีกร 2 คนทำหน้าที่กล่าวต้อนรับและแนะนำชมรม หลังจากนั้นก็เหมือนกับซุ้มอื่นๆ คือ ให้เล่นเกมเพื่อหาคนมาทำโทษ
     เราจะทำโทษคนแพ้ยังไงดี พิธีกรทำท่านึก
     เต้นเมียงู...เต้นเมียงู มีเสียงตะโกนบอก 
   น้องๆ ในกลุ่มกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
     เป็นความคิดที่ดี...น้องๆ เข้าแถวเรียงหน้ากระดาน ครั้งแรกจะเป็นการสาธิตให้ดูก่อน พิธีกรอธิบายคร่าวๆ 
     ถ้าพร้อมแล้ว ขอเสียงดนตรีหน่อย
   น้องใหม่หัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง เมื่อหนุ่มผมยาว 2 คนแต่งตัวเป็นสาวฮาวาย ออกมาสาธิตท่าเต้นบิดตัวส่ายสะโพกอยู่เบื้องหน้า
     นี่เป็นแค่ตัวอย่าง คราวนี้น้องๆ ที่อยู่ด้านหน้าต้องเต้นให้สวยกว่านี้นะ ใครเต้นไม่สวยเราจะให้เต้นไปเรื่อยๆ  
     ขอเสียงดนตรี 
   ทั้งกลองและฉิ่งเริ่มบรรเลงเพลงจังหวะเร่าร้อน...มีเสียงซี๊ดซ้าดประกอบเป็นระยะๆ ...
   แม้ว่าน้องๆ จะเขินยักย้ายส่ายสะโพกไม่ค่อยออก แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะและสร้างความเฮฮาได้ไม่เบา
     เป็นไงครับท่านประธาน พิธีกรถามความเห็น
   คามินส่ายหน้า
     ประธานชมรมไม่ให้ผ่านครับน้องๆ  
     อย่างนี้ต้องทำโทษพี่สต๊าฟ มีเสียงตะโกนมาอีก
     ทำโทษสต๊าฟ...ทำโทษสต๊าฟ... 
   ความคิดนี้ได้รับการตบมือและเป่าปากเห็นด้วยอย่างท่วมท้นทั้งจากน้องใหม่และคนในซุ้ม
     อ้าว...ไหงเป็นงั้น พี่ๆ ประจำกลุ่มครวญ
     เชิญเลยครับ เชิญพี่สต๊าฟด้านหนัา ขอเสียงปรบมือด้วยครับ 
   พี่สต๊าฟทั้ง 5 คนออกไปยืนด้านหน้า 
   จ้าหันไปมอง ท่านประธาน เห็นเขายักไหล่และส่งยิ้มกวนๆ มาให้
   ...อย่าให้เป็นทีฉันบ้างแล้วกัน!...
   แม้ว่าจะเต้นได้ดีกว่าน้องๆ เพราะผ่านการฝึกให้กล้าแสดงออกมาพอสมควร แต่ก็ยังถูกแกล้งจนได้
     ไม่เร้าใจ ประธานว่าอย่างนั้น
     ...มาเต้นเองสิพ่อคุณ...
     ให้ผ่านเถอะนะคะ เดี๋ยวเราต้องรวมน้องแล้ว สต๊าฟสาวส่งเสียงอ้อนขอความเห็นใจ
     ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ชายหนุ่มยอมง่ายๆ และเรียกประชุมสมาชิกฯ เพื่อสุมหัวยื่นข้อเสนอ
   จ้าเริ่มหวั่นใจ คราวนี้จะโดนอะไรอีกเนี่ย...
     มติของชมรมเป็นเอกฉันท์ ถ้าอยากผ่านต้องแลกด้วยจูบคนละหนึ่งที 
สิ้นเสียงประกาศก็มีเสียงโห่ร้องกันเกรียวกราว...
   ...เฮ้ย! เล่นแรงไปหรือเปล่า...
     เอาไงดีพี่จ้า ไม่สนุกแล้วนะ สต๊าฟรุ่นน้องหน้าเสีย
     ไม่กล้าทำจริงๆ หรอก รอดูอีกสักพักว่าจะมีลูกเล่นอะไร จ้าปลอบ เพราะคิดว่านายกสโมสรนักศึกษาน่าจะบอกข้อกำหนดในการทำกิจกรรมแล้ว...แต่ถ้าหากเกินเลยกว่านี้คงต้องคุยกันบ้าง
     เราได้คัดเลือกหนุ่มหล่อมาเพื่อการนี้เรียบร้อยแล้ว...ขอเชิญพี่ปัทม์ พี่ก้อง พี่คามิน พี่บอย และพี่ดล ครับ 
   ชายหนุ่มที่ถูกเอ่ยชื่อออกมายืนประกบคู่สต๊าฟ และมีการทาลิปสติกให้ทุกคนเพื่อเพิ่มสีสัน
     ี่พี่ครับ ผม 2 คน ขอเปลี่ยนคู่เป็นผู้หญิงไม่ได้เหรอครับ สต๊าฟหนุ่มยกมือประท้วง
     เสียใจครับ สาวๆ ชมรมนี้ขี้อาย พิธีกรปฏิเสธ...บอกให้นั่งคุกเข่าหันหน้าเข้าหากันและหันข้างให้น้องใหม่เพื่อจะได้เห็นชัดๆ 
   และแล้วทุกคนรู้สึกโล่งใจเมื่อมีสาวๆ ในชมรมยืนถือกระจกใสขนาดเท่ากระดาษ A4 มาช่วยคั่นกลางระหว่างแต่ละคู่
     ...อ้อ..จูบผ่านกระจก...
     นับถึง 3 แล้วขอให้จูบพร้อมกันเลยนะครับ กติกาคือ ต้องมีรอยลิปสติกติดกระจกทั้งสองฝั่ง ถ้าคู่ไหนรอยจูบไม่ตรงกันหรือจูบไม่พร้อมกัน เราจะให้จูบซ่อมโดยเอากระจกกั้นออก 
     ถ้าพร้อมแล้ว เตรียมตัว 1...2...3 
   จ้าหลับหูหลับตาจูบลงไปบนกระจกท่ามกลางเสียงกรี๊ดเสียงลุ้นจนแสบแก้วหู
     ขอบคุณพี่สต๊าฟทุกคนที่ให้ความร่วมมือครับ
สต๊าฟสาวทั้ง 3 คนหน้าแดงก่ำ 
     ขอให้พี่สต๊าฟผู้หญิงรอก่อนนะครับ พิธีกรเรียก
   ปิดท้ายด้วยการเรียกเสียงกรี๊ดอีกรอบ โดยให้ชายหนุ่มทั้ง 3 คนของชมรมฯ คุกเข่ามอบกุหลาบให้คู่จูบของตัวเอง
   มีเสียงแซวจากพิธีกรว่า
     น้องใหม่กลุ่ม Y ผ่านไปได้ ส่วนพี่สต๊าฟเราขอยึดไว้เป็นตัวประกัน 
                                              *********************
    หลังจากผ่านซุ้มสุดท้ายมาแล้วก็เป็นการพาน้องใหม่มารวมตัวกันเพื่อไหว้เจ้าพ่อมอดินแดง... ที่นี่จะมีรุ่นพี่จากทุกคณะมารอรับน้องเพื่อพาไปเข้าคณะอย่างเป็นทางการ
   จ้าเดินหลบหลีกนักศึกษาไม่ต่ำกว่า 3,000 คนออกมาสูดอากาศข้างนอก...หน้าที่หมดแล้วสำหรับวันนี้เมื่อน้องใหม่ในกลุ่มสัมพันธ์ทยอยแยกย้ายกันไปหารุ่นพี่ตามคณะของตนเอง
   เสียงกลองและร้องเพลงเชียร์ดังกึกก้องทั่วบริเวณศาลเล็กๆ แห่งนี้...
     มีเรื่องจะคุยด้วย คามินจอดรถขวางหน้า
   จ้ายืนนิ่ง ไม่ยอมขยับ...จนมือแข็งแรงนั้นทำท่าจะเอื้อมมาคว้าแขน
   หล่อนขยับออกและตวัดสายตาขุ่น เพราะไม่ชอบให้ใครมาถูกเนื้อต้องตัว
     ขึ้นรถ ชายหนุ่มเสียงขุ่นไม่แพ้กัน 
   คามินขับรถมาจอดในบริเวณสวนสุขภาพ ซึ่งวันนี้ผู้คนที่มาออกกำลังกายค่อนข้างบางตา เนื่องจากนักศึกษาส่วนใหญ่ไปรวมตัวอยู่ที่ศาลเจ้าพ่อมอ
   จ้านั่งบนเนินหญ้าข้างลู่วิ่ง ขณะที่ชายหนุ่มนั่งบนเบาะรถมอเตอร์ไซค์...
ผ่านไปเกือบ 10 นาที  ทั้งคู่ยังนั่งเงียบ
      มีอะไรก็พูดมาสิ ในที่สุดจ้าก็เป็นฝ่ายทนไม่ไหว
     จ้าจะเอายังไง 
     จ้าสิที่ต้องเป็นฝ่ายถาม จ้าขึ้นเสียง
     พี่...เอ่อ..ทำแบบนั้นทำไม หล่อนลดเสียงลง และพอนึกได้ว่ายังถือกุหลาบที่ได้รับเมื่อบ่ายอยู่ในมือก็ยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีก
     พี่ชอบจ้า เขาตอบช้าๆ ชัดเจน
     พี่เอาคนอื่นไว้ที่ไหน จ้าสบตาเขาอย่างเอาเรื่อง
     พี่ไม่มีใคร 
   หญิงสาวยิ้มหมิ่นๆ 
     ไม่มีตอนนี้ใช่ไหม 
     ทำยังไงถึงจะเชื่อ ต้องให้สาบานหรือให้เพื่อนพี่มายืนยันไหม คามินถามประชด
     แน่ใจ หล่อนถามย้ำ
     แน่ใจ
     เฟื่องหล่ะ 
   คนอื่นไม่มีความหมาย แต่เฟื่องคือคนที่จ้าแคร์ที่สุด...อย่างน้อยก็เป็นเพื่อน ไม่อยากจะมองหน้ากันไม่ติดเพราะผู้ชายคนเดียวเป็นเหตุ
     ไม่มีอะไร เคยรับไปกินข้าวดูหนังครั้งสองครั้ง แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันเป็นปีแล้ว 
     ไม่ได้เป็นแฟนนะ 
     จ้านี่แหละคนแรก 
   หล่อนอึ้ง...เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
     แล้วรู้ไหมว่าต้องทำตัวยังไง 
     ลองพูดมาสิ จ้าอยากให้พี่ทำยังไง 
   ...ขออะไรดี...จ้านิ่งไปพักใหญ่
   ...อีตานี่มีข้อเสียซะจนลำดับไม่ถูก 
     ห้ามเจ้าชู้...ต้องไม่มีคนอื่น 
   คามินพยักหน้ารับข้อเสนอ
     และห้ามให้สาวๆ ซ้อนรถด้วย 
     ขออะไรไม่เห็นได้เรื่อง เขาทำเสียงตำหนิ
     ทำได้ไหมหล่ะ 
     ถ้าเจอเพื่อนเดินข้างทาง หรือขอให้ไปส่งจะทำไง 
     เพื่อนกับสาวๆ พี่แยกไม่ออกหรอกเหรอ.... จ้าถามหมิ่นๆ 
     ว่าไงทำได้ไหม 
     แล้วจ้าทำได้หรือเปล่า ถ้าพี่ขอสัญญาแบบเดียวกัน 
     พี่ขอจ้าเป็นแฟนนะ จ้าไม่ได้ขอซะหน่อยทำไมต้องสัญญา 
     ตัวเองยังไม่กล้าสัญญาแล้วจะขอพี่ฝ่ายเดียวได้ยังไง...คนเราจะพูดจะสัญญาอะไรก็ได้ในวันนี้ แต่ต่อไปอีก 5 ปี 10 ปีข้างหน้า จ้าจะรู้ได้ยังไงว่าพี่จะรักษาสัญญา...พี่ไม่ให้สัญญาอะไรทั้งนั้น แต่จะให้จ้าดูการกระทำของพี่เอาเองในวันข้างหน้า
   แม้จะไม่เห็นด้วยทั้งหมด แต่จ้าก็นึกหาประโยคมาค้านเขาไม่ได้
     เป็นแฟนกันต้องทำยังไงบ้างหล่ะ ไม่เคยมีนี่ หล่อนหลับตาค้อน
   คามินส่ายหน้านึกขัน...
   ...ยัยนี่รู้อะไรนอกจากสิ่งที่อยู่ในหนังสือบ้างไหมนะ...
     อย่างแรกเลยต้องหัดเชื่อใจกัน มีปัญหาต้องคุยต้องปรับความเข้าใจ เขาอธิบายตาพราว
     ไม่หูเบา และอย่าเชื่อคนง่ายด้วยใช่ไหม 
     ถูกต้อง ผู้หญิงมักทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่...เพื่อนแหละตัวดีบางทีก็หวังดีมากจนทำให้ทะเลาะกัน พี่ไม่อยากให้จ้าเชื่อคนอื่นมากกว่าฟังจากปากของพี่ 
   จ้าพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะทบทวนทำความเข้าใจ
     ต้องทำหูหนวกตาบอด ถ้าเพื่อนบอกว่าเห็นแฟนเราควงสาวอยู่โทนโท่ แต่แฟนยืนยันว่าเป็นเพื่อนก็ต้องเชื่อว่าเป็นเพื่อน...โอเค..เข้าใจ...มีอะไรอีกไหม 
          ป๊อก!
     ทะเล้นนัก คามินตีหัวด้วยดอกกุหลาบที่อยู่ในมือหล่อนนั่นแหละ
     แค่นี้ใช่ไหม กลับได้หรือยัง จ้าเริ่มตาปรือ
     ไม่หิวเหรอ 
     ง่วง...เหนื่อย 
     ตามใจ พี่ก็จะแวะไปดูน้องที่คณะด้วย จะไปรับกินข้าว 2 ทุ่มนะ 
     ฮื่อ จ้าขึ้นรถง่ายๆ ...รู้สึกง่วงเต็มที  
     จ้าชอบพี่บ้างไหม 
     .................. 
   หล่อนไม่มีคำตอบให้สำหรับคำถามนี้...ไม่อยากโกหกตัวเองและโกหกเขาด้วย
     มิกซ์เลิกกับแฟนแล้วนะ คามินไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องบอกหล่อน
     เกี่ยวอะไรกับจ้าหล่ะ ใจกระหวัดถึงชายหนุ่มคนนั้น
     มันชอบจ้า 
   หญิงสาวรู้สึกเหมือนเลือดร้อนๆ สูบฉีดไปทั่วตัวกับสิ่งที่ได้รับรู้...
   ...เขาน่ะหรือชอบหล่อน?
   ...ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
   ...ทำไมไม่เห็นเขาพูดอะไรเลย?
   จ้าครางในอก...แต่จะมีประโยชน์อะไรเล่าในเมื่อทุกอย่างมันสายไปแล้ว! 
     พี่ก็เลยจะยกจ้าให้พี่มิกซ์งั้นสิ 
     ถ้าจ้าจะเปลี่ยนใจยังทัน คามินข่มอารมณ์น้อยใจเปิดโอกาสให้หล่อนเลือก
     งั้นก็ไปบอกพี่เค้ามากอดจ้าสิ จ้าจะได้เป็นแฟนด้วย หล่อนประชด
     จ้าตัดสินใจแน่แล้วใช่ไหม เขาถามเหมือนไม่แน่ใจ
     โอ๊ย! จะถามอีกนานไหมคนง่วงนอนจะตายอยู่แล้ว จ้าโวย
     ครับๆ ... กลับเดี๋ยวนี้เลยครับผม คามินยิ้มจนแก้มบุ๋มลึกลงไป
     ...มีลักยิ้มด้วยแฮะ......จ้าเพิ่งสังเกตว่าเขายิ้มสวยก็วันนี้เอง...
   แม้วันนี้ยังมีหลายสิ่งที่ยังตอบหัวใจตัวเองไม่ได้ แต่จ้าก็มั่นใจว่าในอนาคตอันใกล้นี้คงจะมีคำตอบที่ชัดเจน
   พี่มิกซ์...หนุ่มขาวตี๋...แม้หน้าตาหรือความคมคายจะสู้คามินไม่ได้ในสายตาของคนทั่วไป แต่เขาก็คือ สเปก ที่จ้าฝังใจมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ และคงจะไม่มีวันลบเลือน
   ชีวิตจริง กับ ความฝัน บางครั้งก็ไม่มีวันที่จะเวียนมาบรรจบพบกันได้
และวันนี้จ้าก็เลือกแล้วที่จะเดินออกมาจากความฝัน...
   หล่อนรู้ว่าตั้งแต่วันพรุ่งนี้ชีวิตของหล่อนจะเปลี่ยนไป...หนทางข้างหน้ายังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...แต่จ้าก็พร้อมที่จะรับมือหากคามินยังจดจำคำพูดของเขาในวันนี้ได้...
   
        คามิน ชายหนุ่มตรงหน้านี้ต่างหากเล่า คือ ชีวิตจริงของหล่อน! 
 
                                   ********************* จ บ ********************
*หมายเหตุ...
        จากวันนั้นคามินใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองอยู่ปีเศษ จึงได้ยินคำว่า รัก จากปากของจ้า 
        ปัจจุบันทั้งคู่ใช้เวลาดูใจกันมาครบ 9 ปีแล้ว และกำลังวางแผนจะแต่งงานในปี 2548
ส่วนคนอื่นๆ ...
         พี่ดล...ยังหล่อเหมือนเดิม ปัจจุบันทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัยลอยไปเรื่อยๆ  (หลังจากถูกสาวพยาบาลหักอก)
         ชายหนุ่มผมยาว...ปัจจุบันไม่หล่อแล้ว อ้วนขึ้นเยอะ (ถูกสาวคณะเกษตรฯ หักอกอีกคน) และยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน
         พี่ปัทม์...เพิ่งมีแฟนคนแรกเป็นของตัวเองเมื่อต้นปี 46 (แฟนหน้าตาน่ารักด้วย)... เป็นคู่รักที่หวานแหวว (ถึงขั้นเลี่ยน) ซะจนเพื่อนๆ หมั่นไส้
         แอ๋ม...มีแฟนคนแรกเป็นนักศึกษาเทคโนโลยีราชมงคล แต่ถูกหลอกจนเสียผู้เสียคนไปพักใหญ่  ปัจจุบันมีแฟนเป็นลูกจ้างชั่วคราวของมหาลัย และอายุน้อยกว่า 3 ปี  เธอพยายามจะบอกว่าแฟนเธอหล่อมาก..ก..(แต่ทุกคนปฏิเสธหัวชนฝา) 
         และสุดท้าย พี่มิกซ์ ความหล่อลดลงจนน่าใจหาย ตอนนี้ค่อนข้างปล่อยเนื้อปล่อยตัวมาก หาเค้าเดิมแทบไม่เจอ ...จนถึงปัจจุบันยังไม่มีแฟน...