นิทานเรื่อง คนพิเศษ..
กวีบ้านนอก..*
นิทานเรื่อง คนพิเศษ
เธอไม่มีใคร ฉันเข้าไป กระซิบถาม
รบกวนไหม ฉันยินดีมอบใจ ทั้งไม่ให้รำคาญ
เธอไม่ค้าน พร้อมยินดี
---------
ฉันทุ่มเท ทั้งกายใจ มอบให้อย่างไม่เหลือ
หรือให้จนเหลือเฟือ ทั้งเธอไม่เบื่อจะรับมัน
--------
เวลาผ่านไป...
ฉันแสนยินดีปรีดา เธอบอกว่า ฉันเป็นคนพิเศษ...
ไร้เวลา ไร้ขอบเขตจะขวางกั้นเธอไว้ได้....
เธอบอกฉัน พร่ำรำพัน ไม่มีใครแทน ตรงนั้น ไม่ว่าจะนานเพียงใด....
ฉันซึ้งซะน้ำตาไหล...เราพิเศษกว่าใคร เชียวนา
----------
เมื่อเวลาผ่านไป
โอ้ ฉันกลับเป็นพี่ชายยอดรัก พี่แสนดีหนักหนา
น่าเทิดทูนบูชา เอาไว้กราบวันทาทุกเช้าเย็น
---------
เวลาผ่านไป
ฉันมีแฟนแล้วนะ พี่
โอ้ พี่คนดีอย่าจากฉันไปไหน
โปรดอยู่ดูแล และห่วงใย
นะพี่ชาย ที่แสนดี ..คนพิเศษ
--------
เวลาผ่านไป รู้ไหม
คนดี คนพิเศษ
วันนี้เหมือนเศษ เหลือขอ
เธอตัดใย ไม่รีรอ
ว่า ขอร้องขอ อย่าติดต่อมาอีกเลย !!!!!!!!
เพราะคนพิเศษ วันนี้เป็นเศษเดนเขา
เป็น เศษ หรือ เสือก ก็เลือก ๆ เอา เพราะเขาให้เราตอบแทน
---------
ไม่รู้ว่า เจ็บ เป็นอย่างไร
รู้แค่ซาบซึ้งน้ำใจ ที่เธอให้ฉัน
นี่หรือคือ คนพิเศษ อย่างที่ว่านั้น
แต่จนปัญญาจะหาคำมาร่ำรำพัน
ว่า เจ็บปวดนั้น.......มันเพียงใด
----------
ปลอบใจตัวเอง
ฉันหนอ อดีตคนพิเศษ จดจำเศษรักไว้
เผื่อถึงวันหนึ่ง ซึ่งฉันจะมอบให้ใคร
ที่เขาควรคู่ได้ มันไปครอง ฯ
-----------
วันนี้ ฉันรอนะ รอ รอ
รอเป็นคนพิเศษ
คนเศษ เด... อย่างฉัน
ใครหนอ จะมารับ ไปเป็นคน พิเศษ อีกครา ??
นิทาน จบ
คนพิเศษ...