ถ้า..สิ่งนี้เรียกว่ารัก 4

kp1

ฉันติดต่อไปหาเขาอีกแล้ว..........วันนั้นฉันดีใจอย่างบอกไม่ถูก
เกินที่จะบอกใครๆได้ว่า  ..ฉันรู้สึกอย่างไรในตอนนั้น
เขาบอกฉันว่า................
เขาจะเรียนต่อ  หลังจากที่เขาเคยบอกกับฉันว่า  เขาพักเรื่องเรียนมา
เกือบ 2-3 ปีเห้นจะได้  ..เขาเล่าว่าเหตุที่ต้องออกจากโรงเรียน
เพราะมีเรื่องกัน  ตามประสาวัยเลือดร้อน
ฉันจำเรื่องราวนี้ได้ดี " เขาเล่าว่า ..เพราะ ตัวเขาเอง หน้าตาน่ารัก  หน้าตาดี ไป
หน่อย  เป้นเหตุให้ตีกัน  ฉันอดขำไม่ได้..แต่ความจริงไมใช่หรอก  เป็นเพราะ
เพื่อนเขาต่างหากที่มีเรื่องกัน  เขาเลยโดนไปด้วย  ตามประสารักเพื่อนกระมัง "
เรื่องเรียนต่อ  ทำให้ฉันดีใจอย่างบอกไม่ถูก  เพราะไม่เคยคิดว่าเขาจะกลับมา
เรียนอีก 
แต่ที่ดีใจไปกว่า....คือเขาบอกฉัน   ฉันซึงเป็นใคร  มาจากไหน ที่ได้เจอกัน
แค่เพียงไม่กี่ ชั่วโมง 
สิ่งนี้หล่ะ  ที่ทำให้ฉัน  ดีใจอย่างบอกไม่ถูก  
                เขาเรียนที่โรงเรียนพาณิช ห่างจากบ้านของย่าของฉันไม่ไกลนัก   แต่
ฉันไม่เคยบอกเขาหรอก   ก็เขาไม่เคยถามนี่นา
................................................................................
   หลังจากที่เขากลับมาเรียน    เวลาฉันโทรไป  เรามีเรื่องคุยกันมากขึ้น  
เขาถามเรื่องที่เรียนของฉัน  ฉันถามเรื่องเรียนของเขา  เรื่องนาๆจิปาถะที่คุยกัน
ใช่ว่าอะไรๆ  จะดูดีอย่างนี้ทุกครั้งหรอก
บางครั้ง  ที่เขาอยู่กับเพื่อน  ฉันก็ไม่อยากคุยกับเขาเท่าไหร่   เพราะอะไรน่ะ 
บอกไม่ถูก  บางครั้ง  เขาอารมณ์ไม่ดี  ฉันก็ไม่อยากคุยกับเขาอีก  
เพราะฉันกลัวว่า  ถ้าฟังเรื่องของเขามากๆ   ฉันนี้ซิ  จะเป้นฝ่ายที่น้ำตาไหล
และก็น้ำตาไหล จริงๆซะด้วย
......เขาไม่มีทางรุ้หรอกว่า....ทำให้ใครน้ำตาไหล   ไม่มีทางรุ้
ต้นเหตุของน้ำตา...ที่ร่วงมาเพราะว่า............
ติดตามต้นเหตุของน้ำตา  ของคนคนหนึ่ง...ต่อไป