เรื่อง forget-me-not = แด่ความทรงจำจากฉันและเธอ

ความรักสีเทา

อัศวินในชุดเกาะคนหนึ่งเดินเคียงกันมากับสาว
คนรักริมแม่น้ำ  ขณะนั้นเอง  หญิงสาวเหลือบเห็นดอกไม้ชนิดหนึ่งขึ้นอยู่ริม       ตะหลิ่งที่ชัน  เธอข้อร้องให้เขาช่วยเก็บให้  ด้วยชุดเกาะที่หนักทำให้อัศวินหนุ่มเสียหลักเมื่อเหยียดแขนไปเก็บดอกไม้  และได้ลื่นไถลตกน้ำ  เขาไม่สามารถพยุงตัวเองให้ว่ายน้ำได้  และสาวคนรักก็ไม่อาจช่วยเขาได้เลยเช่นกัน  ก่อนที่กระแสน้ำจะดูดกลืนร่างของของเขาลงไปอัศวินหนุ่มได้โยนช่อดอกไม้นั้นให้
อย่าลืมฉัน  (forget-me-not)    เขาตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนร่างหายลับไป   หญิงสาวไม่เคยลืม  เธอจดจำเขาและตั้งชื่อดอกไม้นั้นว่า ฟอร์เกต  มี - นอต  (forget-me-not)  เพื่อระลึกนึกถึงเขา เสมอมา
      เขากันว่าดอกไม้ชนิดนี้ มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้  แถบเม็กซิโก  และบราซิล  ค่อนข้างจะหายากอยู่สักหน่อยอาจจะเป็นเพราะภูมิลักษณะอากาศบ้านเรา  จึงไม่เป็น  ที่แพร่หลายกันมากนัก คงได้แต่ทิ้งชื่อไว้ อย่าลืมฉัน  อะนะ..  อะไรจะซึ้งกัน         สะขนาดนั้นเชียว..   ถ้าหากมีใครให้เราแบบนี้ก็คงจะดีสิ   เน้อะ..เหอ ๆ  
     จริง ๆ แล้วนะ  สิ่งที่มีค่าที่สุด มันไม่ใช่แค่ดอกไม้เพียงดอกเดียวหรอกนะ  แต่หากเทียบกันแล้ว..มันมีค่าในความทรงจำมากกว่า.. อย่าลืมฉัน           (forget-me-not)  สิ่งที่ชายคนนั้นต้องการก็คือ ให้เค้าได้อยู่ในความทรงจำของเธอตลอดไป..  ให้จดจำช่วงเวลาที่ดีนี้เอาไว้..  ถึงแม้ว่าเขาและเธอจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน..ก็ตาม  ช่วงเวลาต่าง ๆ มีสิ่งต่าง ๆ ได้ผ่านเข้ามา ไม่ว่าเรื่องดี หรือร้าย  สุข หรือเศร้า คน ๆ นั้นก็เข้ามาอยู่ในความรู้สึกของคุณ.. โปรดเก็บช่วงเวลาที่ดี ๆ  ไว้ให้คงอยู่ตลอดไป..  ถ้าคุณอยากจดจำช่วงเวลาที่ดี ๆ ก็หมั่นสร้างความประทับใจให้แก่กัน  หมั่นคอยดูแลเอาใจใส่กัน  อาจจะเป็นช่วงเวลาเล็ก ๆ ที่ได้พูดคุยกัน  แต่มันอาจมีค่าในความทรงจำของคน ๆ หนึ่งก็เป็นได้..  หมั่นเก็บช่วงเวลาดี ๆ เอาไว้  ให้จดจำ  ถึงแม้ว่า.. วันเวลาจะหมุนผ่านไปสักเท่าไร?  มันก็อยู่ในความทรงจำของคุณและเขาตลอดไป..
ด้วยความรักและปรารถนาดีจาก   miss__autumn@^__^@    
  				
comments powered by Disqus
  • ความรักสีเทา

    21 ธันวาคม 2546 16:29 น. - comment id 70531

    ความรักแสนเศร้า
  • ...

    27 ธันวาคม 2546 06:41 น. - comment id 70549

    ...เคยได้รับ forget me not จากใครบางคน...
    เค๊าให้มาทั้งต้นพร้อมทั้งสั่งว่า... forget me not ...
    ... ฉันรับมาโดยไม่ใด้ใส่ใจกันต้นไม้นั้นนัก...
    จวบจนถึงวันนี้ ... ต้นอย่าลืมฉัน ... ได้ลาจากไป
    ...เสียเอยเสียดาย ... กว่าจะรู้ค่าเมื่อสาย ...
    
    ...เค๊าเป็นอย่างไรบ้างนะ..เราไม่เจอกันอีกเลย
    ...ตราบจนถึงวันนี้ ... เฮ้อ!....
    
    
  • น้ำแข็ง

    29 ธันวาคม 2546 22:42 น. - comment id 70564

    เฮ้อ!

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน