ชีวิตนักเขียนในวัยเยาว์........#2(ตอนจบ)

ปลาทูสามเข่ง

"มาประชุมกันเร็ว!!!!!!!!" ดิฉันตะโกนเรียกสมาชิกในกลุ่ม........
" แฮ่ก....แฮ่ก....เออ....การณ์ คนอื่นนะ มาไม่ได้...ไม่อยู่ ลองไปกินข้าวกันหมดน่ะ" อีฟวิ่งเข้ามาบอกดิฉัน ดิฉันฟังที่อีฟพูดเสร็จ แล้วกล่าวด้วยความหงุดหงิดว่า"อะไรนะ.....นี่พึ่งพักน้อยเช้าเองนะ มีเวลาไปกินตอนกลางวันได้นี่น่า!!!!!....."     แต่น้ำเข้ามาขัดจังหวะซะก่อน เพราะประชุมกันได้แล้ว
พวกเรามานั่งรวมกลุ่มกันถ้านับได้ก็ประมาณ10กว่าคนได้ "เออ!!!!!!!ฟังนะเราจะประชุม!!!!ทุกคนเงียบๆหน่อย!!!!!!!"ดิฉันกล่าวพร้อมกวักมือให้นั่งลง..... 
การประชุมก็ได้เริ่มขึ้นโดย ผู้จัดการคือดิฉัน รองผู้จัดการคืออีฟ และผู้ช่วยคือ
นํา "เออ...นี่เราจะทำยังไงกันดีนะ ในเมื่อกระดาษพวกนี้ เราเขียนบางเกินไป!!!" ดิฉันพูดขึ้น "นี่ๆๆ.....เราก็เขียนใหม่ให้หมดเอาแบบเข้มๆไง!!!!" พวกผู้ชายได้ลงคำคิดเห็นขึ้น " นี่....แน่ใจแล้วเหรอที่ตอบแบบนี้ เราต้องมานั่งเขียน
ใหม่ตั้งแต่แผ่นแรกกันเลยเหรอ มันไม่ใช้น้อยๆนะ แล้วพวกแกจะช่วยกันเหรอ!!!!!" อีฟพูดขึ้น ดูท่าทางเธอจะไม่สนับสนุนความคิดนี้......"ใช่ๆๆอีฟพูดถูกท่าเรามานั่งลอกตั้งแต่ต้นจนจบมันก็เยอะอยู่นะแล้วอีกอย่างก็คงไม่มีใครช่วย
 กันหรอก จริงแม๊ะ..." ดิฉันพูดขึ้น "ใช่ๆๆๆๆ เห็นด้วย" เหล่าพวกผู้หญิงพูดด้วยเสียงที่สนับสนุน "เออ......งั้นเราจะเอายังไงกันดีละ" ดิฉันพูดขึ้นด้วยสีหน้าท้อ 
"นี่ๆๆเอางี้กันดีไหมเราให้เช่าแผ่นละ1บาท หรือ50สตางค์แล้วแต่ความสนุกของเรื่องนั้น!!!!!!!!" อีฟพูดขึ้นด้วยความหวัง "อืมๆๆ!!!!เป็นความคิดที่ดีเลยทีเดียว!!!!!!"เพื่อนๆๆทุกคนลงความเห็นเดียวกัน!!!!!!! 
                 พวกเราก็เริ่มปฏิบัติภารกิจที่ตั้งไว้ โดยเริ่มจาก หาผู้เช่าก่อน"นี่ๆอีฟ...เราไม่กล้าชวนเข้าอะ เราไม่กล้าเดินไปบอกเข้าไม่กล้าเชิญชวนเข้า ทำไงดี" ดิฉันกล่าวกับอีฟด้วยความไม่มั่นใจ "ไม่เป็นไรเรามีพี่อยู่แล้วเราก็รู้จักเพื่อนของพี่ตั้งหลายคน เดี๋ยวหน้าที่นี้เราจัดการเอง!!!" อีฟพูดขึ้นนำเสียงให้กำลังใจ......"อืม!!!!!!!" ดิฉันยิ้มให้อีฟ
                 เราแบ่งกันไปคู่ๆเพื่อแนะนำ และไม่นานก็เริ่มมีคนสนใจ แต่บาง  
 คนก็บอกว่าแพงเกินไป ดิฉันเลยล ดราคาเต็มที่จนมีคนสนใจกันมากขึ้น..........
 "เฮ้ๆๆการณ์นี่ดูสิ เงินเต็มเลย!!!" เพื่อนในสมาชิกคน หนึ่งพูดขึ้นด้วยความดีใจ "ว้าว!!!!!!!เดี๋ยวไว้สิ้นเดือนเรามาแบ่งเงินกันนะ"ดิฉันพูดกับเพื่อนคนนั้นด้วยความดีใจ "ดีจริงๆเลยกิจการกำลังไปด้วยดี"อีฟพูดขึ้น พร้อมยิ้มให้เพื่อนๆ    
                 "เป็นไงคะ!!!! ดรีมผจญภัยในป่าและในเมือง สนุกไหม?" ดิฉันพูด
 ขึ้นกับเพื่อนที่อ่านเรื่องดรีมฯ อยู่ ซึ่งเป็นเรื่องที่ดิฉันแต่ง!!!! "ก็ดีนะ" เพื่อนคนที่ฉันถามพูด  ขึ้น "ค่ะ ขอบคุณ :)"ดิฉันยิ้มด้วยความดีใจแล้วก็เดินไปหาอี-   ฟต่อ "นี่ๆใกล็สิ้นเดือนแล้วนะจะได้มาแบ่งเงินกันสักที" ดิฉันพูดกับอีฟ  "นี่ แต่ว่าเราว่าเรื่องนี้มีปัญหา นะ" อีฟพูดขึ้นกับดิฉัน "หืม???มีปัญหาอะไรเหรอ??" ดิฉันพูดตอบ  ด้วยความสงสัย "ก็มีบางคนนะ ที่เรียกร้องเรื่องเงินนี่ เออ.....แต่บางคนที่เป็นสมาชิกเราก็มีคนที่ไม่ช่วยเราเลย" อีฟพูดขึ้น "งั้น!!!!!!!เรามาประชุมกันดีกว่านะ!"ดิฉันพูดขึ้น.......
                  "โอยยยยยย เร็วใครเป็นสมาชิกเรามาประชุมกันหน่อยเร็วมีเรื่อง
 จะมาบอก"ดิฉันตะโกนเรียกหาสมาชิกในกลุ่ม "1 2 3 4 5 6 7......8 นี่มากันแค่แปดคนเองรึ???" ดิฉันนับจำนวน คนแล้วก็พูดขึ้น "หายไปไหนกันอีกเนี่ย!!!" "นี่ ฟังนะนับดูสิว่าใครหายไปบ้าง นี่ประชุมสำคัญ  นะ" อีฟพูดเสริม "ก็มีนายแดง นายเหลือง แล้วคุณ ฟ้า!!!!! และก็-------------------------------" ชอปนับคนแล้วก็พูดขึ้น "อืม....  ใครไม่มาก็ไปเป็นไร เอาละ!!เข้าเรื่องเลยดีกว่า"  ดิฉันพูดขึ้นพร้อมกับหยิบกระดาษรายชื่อสมาชิกในกลุ่มขึ้นมาอ่าน  "นี่ ก็คือเราจะประชุมเรื่องเงินที่ได้มาได้มาเจ็ดสิบกว่าบาท" ดิฉันพูดขึ้น "เราจะให้เงินตามความตั้งใจในการทำงาน ความรับผิดชอบตค่องาน!!!!!!!" ดิฉันตะโกนเสียงดังจน คนอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องหันมามอง........"  ใช่!!!!!มันหมายความว่าเราจะให้เงินตตามหลักเกณฑ์นี้!"   อีฟพูดเสริม "อ้าวววว แบบนี้เลยเหรอ" ผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นสมาชิกกลุ่มพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่ค่อยเต็มใจ "ใช่แล้วทำไมหรือ???ท่าใครไม่ช่วยก็อย่าหวังเลย!!!!" ดิฉันพูดขึ้น "โห!!!!!!!!!ไม่เอาอะ อยาางนี้เราก็ไม่ได้น่ะสิ" ผู้ชายคนนั้นตอบด้วยความไม่พึงพอใจกับเหตุผลนี้"ไม่รู้แหละ ถ้านายช่วยเราก็จะเพิ่มเงินให้นาย แต่ถ้านายไม่ช่วย.....เราก็จะไม่ให้สักบาทเลย!!!!" ดิฉันพูดขึ้นด้วยมาดเข้ม " ok..ok ตกลงตามนี้ ทุกคนแยกย้ายกันไปได้แล้ว......"ดิฉันพูดขึ้นพร้อมเดินกลับมานั่งที่โต๊ะของตัวเอง...........
                 "อืม..........ชอป ตั้งใจทำงานมาก เพิ่มให้ๆ" ดิฉันพูดขึ้นระหว่างเดิน
ตรวจตราความตั้งใจพร้อมกับอีฟ............ "นี่ๆนายไม่ทำงานเหรอ???" ดิฉันพูดถามผู้ชายที่เป็นสมาชิก ที่กำลังเล่นอยู่ "ไม่ละ.....ขี้เกียจ.." ผู้ชายคนนั้นตอบ และก็เล่นต่อไป "อีฟ นายนี่อย่าให้เงินเลยดีกว่า" ดิฉันหันมามองอีฟที่กำลังยืนอยู่ข้างๆพร้อมจดชื่อผู้ชายคนนั้น............
        สิ้นเดือน.................
                    "เอ๊า!!!!!!เงินเดือนออกแล้ว มารับกันเร็ว ใครที่เป็นสมาชิกน่ะ"ดิฉันตะโกนขึ้นพร้อมถือถุงเงินกับบัตรรายชื่อไว้กับมืออีกข้างหนึ่ง......."มาแล้วจ้าาาาาาาาาาาา" นำพูดขึ้นพร้อมวิ่งมานั่งตรงข้างๆอีฟ "เร๊วววววใครเป็นสมาชิกเรา ไม่อยากได้เงินกันหรือ?????"ดิฉันตะโกนต่อไป ปรากฏว่าคนอื่นๆที่ไม่เกี่ยวข้องต่างมารุมมองดูกันด้วยความสนใจ "ok ok เรามาแบ่งกันเลยดีกว่า" ดิฉันพูดขึ้นเพราะ เห็นมากันเกือบครบกันแล้ว พร้อมเทเงินออกจากถุง แล้วแบ่งตามรายชื่อ"เอ๊า!!!!!!!น้ำได้ไปสิบห้าบาท ชอปได้ไปสิบห้าบาท ฝน ได้ไป-----------------------------------------------" ดิฉันแบ่งเงินจนครบหมดแล้ว ทีนี้ดิฉันกับอีฟก็มาแบ่งกันโดยให้เท่าๆกัน "1  2  3  4--------------....." ดิฉันนับเงีนที่เหลืออยู่ "5.....6 7 8 9...หะ!!!!!!!เหลือเงินเก้าบาท"ดิฉันกับอีฟพูดขึ้นแล้วมองหน้ากัน "เหลือเก้าบาทเองอะการณ์....." อีฟพูดขึ้นด้วย  ความท้อและเหนื่อยต่อการทำงานที่ทำมา "ไม่เป็นไรอีฟเหลือเก้าบาทเรามาแบ่งกันนะ อะอีฟเอาไปสี่บาทส่วนเราก็สี่บาทให้เท่ากันส่วนอีกบาทหนึ่งก็ค่อยไปให้สมาชิกคนอื่นที่ไม่ได้เงิน(ก็เพราะว่าไม่ช่วยทำ)"ดิฉันพูดขึ้นพร้อมแบ่งเงิน และก็ปลอบใจอีฟ.....อย่างน้อยเราก็ได้เงินนะ
                            จบแล้วคะ ขอบคุณที่ติดตาม อืม..........แต่ว่าพวกเราเลิกล้ม กิจการนี้เพราะอะไรดิฉันจำไม่ได้เหมือนกันคะ ขอบคุณนะคะที่อ่าน และก็ขอบคุณอีกรอบคะ                     
                                         >^_^				
comments powered by Disqus
  • ดาวบนผืนน้ำ

    15 สิงหาคม 2545 19:09 น. - comment id 66157

    เข้ามาอ่านแล้วนะจ๊ะการณ์
  • ละอองน้ำ

    15 สิงหาคม 2545 19:59 น. - comment id 66161

    เป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย
  • ปลาทูสามเข่ง

    15 สิงหาคม 2545 20:55 น. - comment id 66162

    ใช่คะเรื่องจริง ขอบคุณมากๆๆๆๆๆคะที่เข้ามาอ่าน.....๑^_^๑บุญคุณนี้จะไม่ลืม......
  • cherry

    3 กรกฎาคม 2546 14:24 น. - comment id 69112

    ไอ้ด๋อย  มันไส้  อยากต่อยวะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน