กล่องเปล่า...

ต้ยนุ้ย

วันที่ครอบครัวเขาเคยอบอุ่น มีพ่อ แม่ น้อง พร้อมหน้า แม้ครอบครัวของเขาอาจจะไม่รวยมากมาย แต่เขาเคยได้ในสิ่งที่เขาอยากได้  มีในสิ่งที่เขาอยากมี พ่อทำงานบริษัท แม่เป็นแม่บ้าน คอยดูแลบ้านช่องและอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ให้สามียามกลับจากทำงาน เขาจำได้ว่า เขาเคยรบเร้าให้แม่ซื้อขนมปังกล่องนี้ให้ เมื่อตอนที่พ่อและแม่พาเขาไปห้างพาต้า รสชาดของขนมปังอาจไม่อร่อยมากมายนัก แต่กล่องของมันสวยงามยวนใจ ล่อให้เด็กอยากเป็นเจ้าของ กล่องขนมปังกลม ๆ ที่พิมพ์ลายหุ่นยนต์ ตัวการ์ตูนสวยงาม เมื่อขนมปังหมดไป แม่บอกให้เขาเก็บออม เอาค่าขนมที่เหลือจากการไปโรงเรียนมาเก็บไว้ในกล่องขนมปังนี้ เขาเชื่อแม่ .. ห้าบาท สิบบาท เก็บไว้ในกล่อง  วันนั้นพ่อกลับมาบ้านพร้อมบอกแม่ว่าโดนไล่ออกจากงาน แต่แม่เป็นผู้หญิงเข้มแข็ง แม่บอกว่าเราจะสู้ด้วยกัน 
แม่ตื่นแต่เช้า ทำกับข้าว ให้พ่อเข็นออกไปขาย  เขาและน้องไปกับพ่อ ช่วยพ่อเดินเสริฟข้าว เช็ดโต๊ะ ล้างจานเขายังจำได้ถึงวันฝนตก ไม่มีที่ให้หลบฝน วันที่ต้องช่วยพ่อเก็บของวิ่งหนีตำรวจ ได้เงินบ้าง ขาดทุนบ้าง แม่ให้ค่าขนมเขาไปโรงเรียน  แม่บอกเงินเหลือ เขาเชื่อแม่ .. แต่เงินที่มีเหลือน้อยลง 1 บาท ห้าบาท เก็บไว้ในกล่อง จนถึงวันที่เงินทุนทั้งหมดที่มีหมดไป เพราะของขายไม่ดีบ้าง  บางทีวิ่งหนีตำรวจข้าวของหกกระจายบ้าง วันนึงพ่อบอกว่าได้งานใหม่แล้ว แต่ต้องไปอยู่ที่บ้านเจ้านาย พ่อบอกให้เขาดูแล แม่และน้อง แล้วพ่อจะส่งเงินมาให้  ความหวังกลับมาสู่ครอบครัวของเขาอีกครั้ง  พ่อหายไปหนึ่งเดือน วันนั้นพ่อให้คนส่งจดหมายพร้อมเงินมาให้ พ่อบอกว่าสบายดี เจ้าของบ้านนี้ดีกับพ่อมาก เก็บเงินนี้ไว้ใช้จ่ายนะลูก ๆ  เขายิ้ม แม่ยิ้ม น้องยิ้ม  เขาได้เงินค่าขนมจากแม่เพิ่มขึ้น  ท้องเขาอิ่มขึ้น  เงินเหลือ เขาเชื่อแม่ .. ห้าบาท สิบบาท .. เก็บไว้ในกล่อง  ผ่านไปสามเดือน ข่าวคราวของพ่อหายไป  แม่ไม่รู้จะไปตามที่ไหน และเริ่มล้มป่วยลง เขากับน้องเริ่มหางานทำ  มีคนชวนไปขายดอกไม้ตามร้านอาหาร 
เขาจูงมือน้องไป . คืนหนึ่ง คืนหนึ่ง เขาต้องเดินไปตามร้านอาหาร  ตั้งแต่สองทุ่ม ถึงตีสอง ตีสาม น้องเหนื่อย ยุงกัด  เขาเหนื่อย ยุงกัดเขาเช่นกัน  เขาบอกน้องให้อดทน แม่ไม่สบาย  ถ้าเราไม่ทำ เราจะเอาอะไรกินกัน  เขาคิดถึงพ่อ พ่อหายไปไหน ????  เขาพยายามเก็บเงินต่อไปเหมือนเดิม ห้าบาท สิบบาท ห้าบาท สิบบาท เขาหันไปมองแม่และน้องที่นอนหลับเคียงกัน  อาการของแม่ยังไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น  ข่าวคราวจากพ่อยังไม่มีมา วันนี้เขาและน้องไปขายดอกไม้เหมือนเคย ที่ร้านอาหารหรูหรา ใหญ่โต ซึ่งเขารู้ว่าคนที่จะมากินได้นั้นต้องมีเงิน  เขาลูบท้องเบา ๆ วันนี้ตั้งแต่เช้า เขาพึ่งได้กินข้าวไปหนึ่งมื้อ  ช่างมันเถอะ ทำยังไงได้ ถ้าเขาอิ่ม น้องกับแม่ก้อต้องอด  เงินในกล่องเกือบจะเต็มแล้ว . เขายิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก พรุ่งนี้จะได้พาแม่ไปหาหมอซักที  แม่ไม่รู้ว่าเขามีเงินเก็บ เขาจะทำให้แม่ประหลาดใจ และภาคภูมิใจในตัวเขา .. 
เขาจูงมือน้องตรงเข้าไปที่โต๊ะ ๆ หนึ่ง  ดูจากท่าทางแล้ว คงจะมาเลี้ยงวันเกิดกัน ไม่แน่วันนี้เขาอาจจะโชคดีขายดอกไม้ได้มาก  เอามาหมดนั่นเลยไอ้หนูลุงเหมาให้เมีย  เอ๊ะ ทำไมเสียงช่างคุ้นเคยจริงนะ  ใช่แล้ว เสียงเหมือนพ่อของเขา !!!!  เขาเงยหน้าดู  พ่อ พ่อครับ เขาและน้องทิ้งดอกไม้โอบกอดชายคนนั้นไว้อย่างแนบแน่น 
อะไรน่ะศุภเกียรติ !!! 
เสียงแหลมสูงกราดเกรี้ยวของหญิงสาวดังขึ้นปานฟ้าร้อง หญิงสาวหน้าตาสวยงาม แต่บัดนี้บูดบึ้ง เคียดขึ้ง  เสื้อผ้า เครื่องประดับ มองดูก้อรู้ว่า เป็นของดีราคาแพง  ไม่มีอะไรครับคุณหนู .. เด็กบ้านี่จำคนผิด  พ่อ !!!!!! .. สายตาที่พ่อมองเขาเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก บัดนี้ สีและสภาพของมันได้ซีดจางไปตามเวลา เขาไม่พูดอะไร จับมือน้องแล้วลุกหนี  เอ้าไอ้หนู เอาไปร้อยนึง . ทีหลังอย่าจำคนผิดแบบนี้อีกนะเอ็ง  น้องจะยื่นมือไปรับ แต่เขาดึงมือน้องไว้ แล้วฉุดน้องให้วิ่งออกไปจากที่นั่นโดยไม่หันมองเบื้องหลัง  เขากลับมาบ้าน . ร้องให้ . เล่าให้แม่ฟัง  แม่ไม่พูด  กุมมือเขาร้องให้  น้องคงเหนื่อยมาก หลับไปแล้ว  เขาบอกแม่ว่าเขามีเงิน  เขาจะเลี้ยงแม่ เลี้ยงน้อง  พรุ่งนี้เขาจะพาแม่ไปหาหมอ ..  เขาเทเงินทั้งหมดออกจากล่องขนมปังเก่า ๆ จากสีแดงสด กลายเป็นสีแดงซีดด้วยแดดลม ถลอก เป็นบางแห่ง  สภาพที่เคยกลม กลับกลายเป็นบุบบิบบู้บี้  เขากับแม่ช่วยกันนับเงินอย่างมีความสุข เขาเก็บเงินได้ทั้งหมด 3209 บาท  . แม่ออกมาจากห้องตรวจ หน้าตาเงียบขรึม  
แม่ครับ หมอบอกว่าแม่จะหายเมื่อไหร่ครับ
แม่ยิ้มหน้าเซียว ๆ .. ไม่นานนี้หรอกลูก
แม่ไปจ่ายเงินค่ายา  ค่ารักษาทั้งหมด 3029 บาท
แม่บอกว่าวันนี้เราจะกินให้อิ่มนะลูก แม่จะหายแล้ว แม่จะทำงาน
วันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดของเขา .. 
แม่กำลังจะหาย เขา น้องและแม่ กินข้าวอร่อย กันอย่างอิ่มหนำ มีปลาทอดที่เขาชอบ มีแกงจืดไข่น้ำ ที่น้องชอบ  มีขนมเค้ก .. เขามีความสุข  แต่ทำไมแม่ทำหน้าเศร้า  เขาหันไปมองที่วางกล่องขนมปังของเขา บัดนี้มันว่างเปล่า . ช่างมัน อีกไม่นานแม่จะหาย เขาจะเก็บเงินอีกครั้ง เขาจะกลับไปเรียนหนังสือ  น้องจะได้เรียนหนังสือเช่นกัน  เอ๊ะ  ทำไมเขาปวดหัว ตาลาย ทรมาน เขาหันไปมองน้อง น้องกำลังชัก น้ำลายเริ่มมาฟูมที่ปาก เขาหันไปมองแม่ แม่มีสีหน้าเจ็บปวดเช่นกัน  .. แม่ขอโทษนะลูก  แม่กำลังจะตาย . แม่เป็นโรคที่รักษาไม่หาย  แม่ไม่อยากให้ลูกอยู่บนโลกนี้อย่างทรมาน 
เขาพูดไม่ออก ความเจ็บปวดทรมานแล่นมาจุกที่คอหอย
เขาตะเกียกตะกายคลานไปที่กล่องขนมปังเก่า ๆ ที่ว่างเปล่า
เขาหวังว่าเขาจะได้เก็บเงินเต็มกล่องนี้อีกครั้ง
เขาจะสู้ เขาจะพยายามเก็บเงิน 
บาท ห้าบาท สิบบาท บาท ห้าบาท สิบบาท
บาท ห้าบาท สิบบาท บาท ห้าบาท สิบบาท
บาท ห้าบาท สิบบาท บาท ห้าบาท สิบบาท
บาท ห้าบาท สิบบาท บาท ห้าบาท สิบบาท
บาท ห้าบาท สิบบาท บาท ห้าบาท สิบบาท
บาท ห้าบาท สิบบาท บาท ห้าบาท สิบบาท
บาท ห้าบาท สิบบาท บาท ห้าบาท สิบบาท