เรื่อง : เพิ่งเข้าใจ (just I know)

ความรักสีเทา

เรื่อง :  เพิ่งเข้าใจ (just I know) 
ที่มา : miss__autumn@^__^@
	ฉันเริ่มเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง..  หลังจากให้เวลาผ่านไปสักพัก.. ฉันทำใจได้แล้วละ.. สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น  ไม่ว่าจะยังไง  มันก็จบไปแล้ว  ผ่านไปแล้ว  ยอมรับว่า..ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเจ็บปวดเกินรับไหวจริง ๆ เจ็บปวดกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เครียดจนลงกระเพาะ จนไม่เป็นอันทำอะไร..  ตอนนี้คอยยังชั่วแล้วละนะ..  หลังจากมานั่งอ่านหนังสือไดอารี่เก่า ๆ ที่เคยเขียนไว้..  มันทำให้ฉันคิดทบทวนถึงบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น.. เป็นไงละ (สมน้ำหน้าตัวเอง)  เสียใจแล้วได้อะไร  ร้องไห้แล้วได้อะไร  เป็นทุกข์แล้วได้อะไร..  มีแต่ความบอกช้ำก็เท่านั้น  ยอมรับว่าที่ 2  3 วันที่ผ่านมา  ตัวเองดูไม่ได้เลยจริง ๆ เหมือน (ผีดิบ) ยังไงยังงั้น  ปล่อยให้วันเวลาผ่านไปกับการนอนหลับ  เพียงเพราะฉันไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้วพบกับความปวดร้าว..  
ใครจะเคยเป็นอย่างฉันบ้างรึเปล่านะ..  ไม่ว่าจะทำอะไรก็กับนึกถึงเค้าคนนั้นไม่ได้  ยิ่งมองนาฬิกาด้วยแล้ว  มันทำให้ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่มีเค้าอยู่  ยิ่งเจ็บปวดเมื่อมีเสียงเพลงเหมือนกับสร้างความเจ็บ และตอกย้ำ..  เหมือนอะไร ๆ ในตอนนั้นดูเลวร้ายไปสะหมด..  หัวสมองว่างเปล่า..  กินไม่ได้  นอนไม่หลับ..  ยิ่งกับเจ็บปวดทุกครั้ง ที่อะไร ๆ มันไม่เหมือนเดิม..
ได้แต่ซ้ำเติมตัวเองอยู่อย่างนั้น..  ไม่เคยสงสารตัวเองอย่างนี้มาก่อนเลย..  แต่ก่อนเคยรักเค้ามากมายแค่ไหน..  สุดท้ายความเจ็บซ้ำก็ไม่แตกต่าง  เคยเตือนคนอื่นแล้วได้อะไร.. ตัวเองกับโดนสะเอง..  ก็สมควรแล้วละ...  รู้ว่ามันจะต้องจบลงแบบนี้ก็ยังจะดื้อรั้นให้มันเปลี่ยนแปลง..  สุดท้าย  อืมนะ
ตอนนี้.. ฉันยิ้มให้กับตัวเองได้แล้ว..นะ  และอยากจะขอโทษกับตัวเอง..สักพันครั้ง..  วันเวลาที่ผ่านไป.. มันทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า..  คนที่รักฉันที่สุด คือใคร..  เค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลย..  เมื่อหันไปมองดูในกระจกเงา..  เค้าจะยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอ ๆ ..  ขอโทษนะที่ฉันหลงลืมเธอไป..  ฉันกับไปไขว้คว้าสิ่งที่ไกลออกไป..  สุดท้ายก็พบแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น  รักคนอื่นมากมายเท่าใด  ทำเพื่อคนอื่นมากมายแค่ไหน..  สุดท้ายสิ่งที่ได้รับคือความเจ็บช้ำ ความเจ็บปวด
ฉันพ่ายแพ้ต่อความรัก.. หรือไร..  นี่มันไม่ใช่ครั้งแรก (ก็น่าจะรู้) ถึงความเจ็บปวดดี..  แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป..  ฉันกับพบว่า..  ในความเจ็บปวดตรงนั้น.. มันทำให้ฉันเข็มแข็ง..  ขึ้นอีกครั้ง  และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว..  ฉันเสียใจมามากพอแล้ว  เหนื่อยมามากพอแล้ว  ทำเพื่อคนอื่นแล้วได้อะไร?  นอกจากความเจ็บช้ำที่เกาะกินใจ..  ยอมรับว่าฉันหลงรักคนอื่นมากเกินไป..  จนหลงลืมเผื่อความเจ็บปวดไว้  จนสุดท้ายเมื่อมันเกินขึ้น..  มันเจ็บปวดสุดสาหัสเลยละ  รู้แล้วนะ..  ต่อไปจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก..เชื่อไหม.. ตอนนี้ฉันกับนึกถึงหน้าคน ๆ นั้นไม่ออกแล้วละ อาจจะช็อกจนความจำเสื่อมไปแล้วมั่ง  ซึ่งก็เป็นผลดีต่อฉัน..แล้วนี้  ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องลืมเค้าสะ..  ทำใจเถอะนะ  ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  เวลาเราจะตัดใจลืมใครสักคน  แต่มันก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากถ้าหากเราไม่เริ่มตัดใจเสียแต่ตอนนี้..  อย่าร้องขอให้เค้ากลับคืนมา..  เพราะมันจะไม่มีทางเกิดขึ้น..เป็นเด็ดขาด  ok. ผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีนะยะ  ยังไงสะเราก็ไม่ใช่ของตายสำหรับใคร..  ฉันยังเป็นลูกที่น่ารักของพ่อแม่  ยังเป็นคนสำคัญของใครอีกหลาย ๆ คน..  นะเลิกทำตัวงี่เง่าสะทีเสียเวลาเปล่า.. 
หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล  มีเรื่องให้ต้องทำ  มีเรื่องให้ต้องคิดอีกมากมาย..  เพียงพอแล้วละสำหรับความเจ็บช้ำ  เพียงพอแล้วละที่จะต้องลงโทษตัวเองกับการที่มองคนอื่นผิดไป  เพียงพอแล้วละ สำหรับ..ความรักที่ให้เธอไม่รู้จักพอ..
ค่อยยังชั่วแล้วละนะ..  ออกไปกระโดดโลดเต้นข้างนอกดีกว่า..   มองดูรอบกายสิยังมีอะไรอีกมายมายให้เราต้องค้นหาอีกเยอะ..  สิ่งที่ผ่านมาคิดสะว่า.. มันไม่เคยเกิดขึ้น..   และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแน่นอน
เหนื่อยล้า.ทำอย่างไรก็ไม่มีค่าเสียที   ตัวฉัน
อีกซักกี่ปี  กี่เดือน  กี่วัน
คนอย่างฉัน  เธอก็ไม่เคยคิดว่าอยู่ในหัวใจ
ทำดีเท่าใดก็เท่านั้น..
ไม่เคยได้เป็นคนผูกพัน  ชิดใกล้
ดูไปแล้ว  ก็เหมือนชีวิตตัวเองขึ้นอยู่กับใคร
จะคิดจะทำอะไรต้อง  เพื่อเธอ  เข้าไว้ตลอดมา
ความอดทนคงมีแค่นี้
เชิญเธอไปไขว่คว้าหาคนที่เธอคิดว่าดีกว่า..
เรื่องของเรา..  ก็ขอให้เป็นแค่เรื่องราวเก่า ๆ  คืนเวลา
อยู่ในความทรงจำที่ว่าครั้งหนึ่ง.. มีคนที่ไม่มีค่า.. มารักเธอ
			อย่าเอ่ยอะไรอีกเลยคนดี..
ผู้หญิงคนนี้ยังยืนหยัด..อยู่ได้
เมื่อเธอกำลังคิดจะคบเค้า..ก็ไม่ต้องพูดอะไร
เอาเป็นว่าฉันเข้าใจก็แล้วกัน
ไม่จำเป็นต้องอธิบาย
เป็นเรื่องง่าย ๆ อะไรก็ต้องแปรผัน
ฉันก็รู้ดีว่าต้องมีสักวัน
ที่เราจะต้องเลิกลากัน  แล้วต่างคนต่างไป..
///.				
comments powered by Disqus
  • ใบกระวาน

    9 ธันวาคม 2546 11:00 น. - comment id 70417

    เรา คือวงกลม
    กลิ้งได้ด้วยตัวเอง
    เรามีความเร็วที่ระดับหนึ่ง(ที่อาจไม่เท่าคนอื่น)
    
    ไม่ต้องให้ใครมาคอยเข็น
    เราก็กลิ้งไปได้
    ออกไปดูสิ่งรอบตัวที่สวยงาม
    
    และบางทีอาจเจอวงกลมอีกวง
    ที่กลิ้งไปพร้อมๆกับเราได้
    โดยที่เราไม่ต้องฝืนเร่งความเร็วให้เท่ากัน
    แล้ววันนั้น จะมาถึงในที่สุด
  • แอล -ความรักสีเทา

    23 พฤษภาคม 2550 14:36 น. - comment id 96293

    10.gif อ่านกี่ครั้งก็ยังรู้สึกดีๆๆ
    เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้แต่งเรื่องต่ออะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน