หอมกรุ่น...ไออุ่น...และการรอคอย
พู่กันของหูกวาง
ไออุ่นของคำบางคำจากคนที่แอบรัก...
ช่างอบอุ่นเหลือเกิน...
แต่ไม่กล้าเข้าไปใกล้กว่านี้จริง...จริง
เพราะกลัว...กลัวใจตัวเอง
กลัวว่าเธอจะรู้ความลับอะไรบางอย่าง
กลัวว่าเธอจะไม่เหมือนเดิมหากเธอรู้ความลับของเรา...
ไออุ่นของคำบางคำที่ได้รับ
แม้เป็นเพียงแค่คำสั้น...สั้น
แต่มันสร้างกำลังให้เรามากเหลือเกิน
มากพอที่เราจะอยู่เพื่อเธอได้...
ท้องฟ้า...ไม่อาจมืดมิดตามใจฉันได้
ก้อนเมฆ...ไม่อาจให้ฝนตกตามใจฉันได้
พระอาทิตย์...ไม่อาจหยุดเปล่งแสงตามใจฉันได้
พระจันทร์...ไม่อาจเต็มดวงตามใจฉันได้
เธอเอง...ก็ไม่อาจรักฉันตามใจฉันได้
ได้แต่รอสักวัน...
หากถึงตอนเย็น...เราอาจเห็นท้องฟ้าเริ่มมืด...
หากถึงฤดูฝน...เราอาจได้เล่นน้ำฝนอย่างใจ...
หากถึงวันเกิดสุริยุปราคา...เราอาจไม่ได้เห็นแสงอาทิตย์...
หากถึงวันขึ้น 15 คำ...เราอาจเห็นพระจันทร์เต็มดวง...ดวงเบ้อเร่อ...
หากถึงวันนั้น...สักวัน..."เธอจะรักฉันได้ไหม"...