สวัสดีความร้าวราวที่เข้ามาทักทายและอยู่เป็นเพื่อนฉันอย่างสม่ำเสมอ มันเป็นของขวัญชิ้นเดียวที่เธอได้มอบให้กับฉันก่อนความห่างเหินจะเข้ามาแทนที่ความผูกพัน ฉันไม่ได้อยากเก็บมันไว้หรอกของขวัญชิ้นนี้ เพราะมันทำให้ฉันเจ็บ บ่อยครั้งที่ฉันขว้างปามันออกไป ไม่นานมันก็กลับมา คล้ายจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ...ถึงอย่างไรฉันก็ยังทนไหว ถ้าใจฉันมันทนได้ทนไป ในทุก ๆ วันเธอรู้ไหม ฉันมีของขวัญมาฝากให้เธอเช่นกัน ส่งผ่านฟากฟ้าที่แสนไกล ส่งมาเรื่อย ๆ และมากขึ้นทุกวัน นั่นคือ ความรัก ความห่วงใย และคิดถึง อืม...ต้องขอโทษด้วยที่ของขวัญเหล่านี้ไม่ได้ผูกโบว์ไปให้ จะมีก็เพียงแต่สายใยที่ฉันใช้ผูกแทนโบว์ มันอาจไม่มีตัวตน และมองไม่เห็นแต่หากเพียงเธอจะสัมผัสด้วยหัวใจของเธอ บางทีเธออาจจะรับรู้ถึงความรู้สึกของใครคนหนึ่ง ณ อีกฝั่งฟ้า ที่ยังรอรับรู้ความรู้สึกอย่างนี้จากเธอเช่นกัน เรื่องบางเรื่องก็ยากจะบอกเหตุผล เรื่องง่าย ๆ บางคนก็ตอบไม่ได้ ทำไมไม่เลิก ทำไมไม่หยุด ทำไมไม่ไป ตัวห่างมาได้ แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจไม่ห่างมา กี่เดือนกี่ปีแล้วที่เราไม่ได้พูดกัน มันนานมากเลยนะ นานเสียจนฉันใจหาย บ่อยครั้งที่ต้องทอดถอนลมหายใจ ฉันรู้สึกเคว้งคว้างและคิดถึงเธอเหลือเกิน คิดถึงคำพูดเก่า ๆ ที่เธอเคยบอกกัน คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเธอ บางครั้งน้ำตาปริ่มแต่ก็ยังเผยยิ้มอย่างสุขใจ เธอที่อยู่แสนไกลจะรู้บ้างไหม ว่าคนที่อยู่ที่นี่อยู่ได้ด้วยวิธีไหน ฉันมีความสุขในทุกอาทรที่ส่งไป บอกได้ว่าเต็มใจ แม้รู้ว่าเป็นฝ่ายเดียวที่ฝันใฝ่และคิดถึง ทุกโมงยามฉันเฝ้ามองเส้นทางที่เธอก้าวเดิน มันห่างไกลห่างออกไปทุกที แม้เราจะอยู่ในถนนสายเดียวกัน แต่เธอเดินไปทางฝั่งซ้ายอย่างทรนง ไม่คงไว้ซึ่งเยื่อใย ส่วนฉันเดินไปทางขวาและแบกรับเศษฝันวันวานอย่างทนุถนอม ทุกครั้งที่คิดถึงเธอฉันเคยออกเดินทางไปถนนฝั่งซ้าย เพราะมันอาจจะทำให้ฉันได้พบเธอบ้าง แต่เปล่าเลย...ฉันไม่เคยพบเธอ เธอคงมุ่งหน้าเดินตามหาสิ่งที่เธอค้นหาออกไปไกลมากแล้ว ฉันก็ได้แต่หวังไว้ว่า ณ จุดศูนย์กลางของเส้นทางคงมีสักวันที่ฉันและเธอจะลดความทิฐิลงบ้าง และหันกลับมาจากที่ของตน กลับมาเจอกัน ณ จุดศูนย์กลางของเส้นางที่รวมความรักและสิ่งดีดีเอาไว้...อย่าแปลกใจเลยหากฉันจะยึดติดกับคำว่า รอ แม้ใครจะหาว่าฉันงมงาย แต่หากเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ฉันอบอุ่นใจขึ้นมาบ้าง ได้โปรดให้ฉันทำ เพราะเหตุผลเดียวที่รอ คือ รักเธอ ที่เดิมแห่งนี้ยังเป็นของเธออยู่เสมอ ยังไม่มีใครมาแทนเธอตั้งแต่เธอจากไป ที่เดิมแห่งนี้...ตรงนี้ ฉันยังเก็บไว้ และฉันยังมีที่ว่างในใจสำหรับเธอ ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ แม้ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่ไกลแสนไกล ก็ยังจะรออย่างมีความหวังยังคงไม่เปลี่ยนไป ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย..ฉันก็จะรักเธอ
ในความหวาดหวั่นท่ามกลางวันและคืน ฉันพร้อมจะหยิบยื่นความคงมั่นไปให้ ให้เธอเชื่อได้ว่า อีกกี่ร้อยพันความห่างไกล ใจเราจะสื่อถึงใจ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป ในความรัก
11 สิงหาคม 2545 18:50 น. - comment id 66118
เศร้าอีกแล้วนะเพื่อนนะ เอาเป็นว่ายังเป็นกำลังใจให้ต่อไปแล้ววกัน อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนเปิ้ลและอยู่ข้าง ๆ เปิ้ลเสมอนะ ยัยยื่น
13 สิงหาคม 2545 00:50 น. - comment id 66130
เป็นกำลังใจให้แอ็ปเปิ้ลด้วยคนค่ะ ^_____^
13 สิงหาคม 2545 01:33 น. - comment id 66135
จะขอเอาไปลงเว็บพี่มั่งได้หรือป่าวเนี่ย.... ชอบจังเลย
14 สิงหาคม 2545 14:53 น. - comment id 66143
เป็นการส่งภาษาความรู้สึกโดยนัยที่ตรงไปตรงมาดีครับ
29 มกราคม 2546 14:10 น. - comment id 67306
คิดได้ไงเนี่ย ซึ้งมาก เราก็กำลังเป็นเหมือนในเหตุการณ์นี่แหละ เศร้านะกับการที่เรารอใครสักคน แต่เราก็ยังยืนยันที่จะรอเค้าต่อไป
21 กันยายน 2547 19:11 น. - comment id 77319
แวบมาดู จึงรู้ว่ามีขุมทรัพย์ อิ อิ แวะมาทักทายในกาลเก่าค่ะ อิ อิ