Diary of chanee อวบ:Part І ความเป็นมา

kesie about u

ฉันเป็นอะไรไของฉันนี่ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเรียนวิจัย  วิชาที่มันทรหดเหลือเกินสำหรับฉัน เมื่อคืนฉันนั่งหาข้อมูลทั้งคืนยังหาไม่ได้สักที ฉันจะรอดไหมนี่ โอ้ย.......... ปวดหัว อาจารย์ขา ปราณีหนูด้วยหนูและเพื่อนๆ พยายามสุดความสามารถแล้วค่ะ
แทนที่ฉันจะตั้งใจเรียน เสือกไปคิดหมกมุ่นเรื่องของกิน ฉันจะกินอะไรดี ฉันจะทำได้ไหม ฉันจะต้องผอมให้ได้ ฉันต้องทำได้ วันนี้เป็นวันแรก ที่ฉันจะทำตามโปรแกรมลดน้ำหนัก เห็นเพื่อนบอกว่าใช้ได้ผลกัน ก่อนอื่นมาดูตารางกันดีกว่า
ตารางลดน้ำหนักในสองสัปดาห์
วันที่ 1	เช้า		กาแฟดำ
	กลางวัน		ไข่ต้ม 2ฟอง
	เย็น		ไก่ย่างลอกหนัง ส้มตำ และผลไม้ที่ชอบ
วันที่ 2	เช้า		กาแฟดำ / ขนมปังเปล่า 3แผ่น
	กลางวัน		ไก่ย่างลอกหนัง / ส้มตำ ผลไม้ตามใจชอบ
	เย็น		หมูย่าง
วันที่ 3	เช้า		ข้าวคลุกน้ำพริก 1จาน
	กลางวัน		ไข่ต้ม 2ฟอง / กล้วยน้ำว้า 2ผล
	เย็น		หมูย่าง
วันที่ 4	เช้า		ข้าวคลุกน้ำพริก 1 จาน
	กลางวัน		ไข่ต้ม 2 ฟอง
	เย็น		ผลไม้ตามใจชอบ / โยเกิร์ตรสเปรี้ยว
วันที่ 5	เช้า		กล้วยน้ำว้า 2 ผล
	กลางวัน		มะละกอ / สับปะรด
	เย็น		ไก่ย่างลอกหนัง / ส้มตำ และ ผลไม้ตามใจชอบ
วันที่ 6	เช้า		ขนมปังเปล่า 3 แผ่น
	กลางวัน		ไก่ย่างลอกหนัง
	เย็น		ไข่ต้ม 2 ฟอง / มะละกอ
วันที่ 7	เช้า		กาแฟดำ
	กลางวัน		ผลไม้ตามต้องการ
	เย็น		ทานอะไรก็ได้ เท่าไหร่ก็ได้
วันที่ 8 	เริ่มงานด้วยแผนเดิม ตั้งแต่วันที่ 1-7 อีกครั้ง
หมายเหตุ	1. ในระหว่าง 2 สัปดาห์นี้  จะต้องทานอาหาร ตามตารางอย่างเคร่งครัด จะสามารถลดน้ำหนักได้ 9กิโลกรัม
		2. ห้าม ดื่มเหล้า เครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์  และน้ำอัดลมทุกชนิด
	คุณดูตารางสิ  ฉันจะทำได้ไหมนี่  ให้ฉันกินได้อยู่แค่นั้น แล้วขนมของโปรดฉันทั้งหลายล่ะโอ้ย........เอาความคิดเรื่องนี้ออกไปจากหัวฉันที
	ก่อนอื่นฉันต้องขอบอกก่อนว่าตั้งแต่จำความได้  ฉันก็น้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานมาโดยตลอด ตอนแรกเกิดฉันออกมา 3โลกว่าๆ ก็ตัวโตทีเดียว แม่บอกว่าตอนเด็กๆ ฉันไม่ค่อยกินอะไร เวลาป้อนข้าว ฉันไม่ยอมกิน แม่เคยโมโหเอาช้อนกระแทกปากซะแตก (ซาดิสม์อ่ะ) ตอนเด็กๆ ฉันห่วงเล่นมากกว่ากิน เลือกกิน กินช้า ฉันก็เลยผอมแห้งมาโดยตลอดขี้โรคอีกต่างหาก (ภูมิแพ้ หืดหอบ) เรื่องฉายานี่ไม่ต้องพูดถึง ทั้งเหี่ยว เหี่ยวฟ้า เด็กเอธิโอเปีย ไม้เสียบผี  พอขึ้นมัธยม เพื่อนๆมันก็มีปัญหาเรื่องน้ำหนัก  อวบ อ้วน  เพื่อนฉันแต่ละคนก็อ้วนกันทั้งนั้น  ฉันเห็นมันพยายามลดน้ำหนักกัน ฉันก็บอกมันว่า ก็อย่ากินเยอะสิ เดี๋ยวก็ผอมเอง  สำหับฉันแล้วการเพิ่มน้ำหนักทำยากกว่าลดซะอีก ขอบอกก่อนฉันสูง153 หนัก 36 ฉันอยากหนักถึง 40 กะเขาเสียที ทำไงดีอ่ะ  เพื่อนก็บอกก็กินเยอะๆสิ  มันก็ยากเหมือนกับให้พวกมันกินน้อยๆนั่นแหละ ฉันคิดในใจ 
	ฉันค่อยๆซึมซับนิสัยการกินจากพวกมัน  แม่ฉันเพิ่มอาชีพมาขายของชำที่บ้าน ฉันออกไปมีกิจกรรมนอกบ้านน้อยลง  เพราะต้องช่วยแม่ขายของ ฉันเริ่มติดทีวี ดูมันทั้งวัน นั่งกินข้าวหน้าจอทีวี ดูซะมากกว่ากิน แต่นั่งกินขนมทั้งวัน และทุกวันจะมีรถลูกชิ้นทอดมาขายที่หน้าบ้าน ฉันก็กินทุกวัน  พอ ม. 5 น้ำหนักก็ขึ้นมา ถึง 40 โลจาก 36 ตั้งแต่ ม.3 ดูอ้วนขึ้นถนัดตา แต่มันก็ยังผอมอยู่ดีสำหรับคนอื่น แต่ยังไงฉันก็รู้สึกภูมิใจกับน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น
	แต่มันไม่ได้หยุดยั้งแค่นั้น พอ ม.6 มันขึ้นมาอีกเป็น 43 เฮ้อ ก็ยังโอเคอยู่ ถ้าเอาส่วนสูง 153 -110 = 43 มาตรฐานเลย  แต่ในความรู้สึกของฉันมันชักจะอ้วนแล้วอ่ะ แต่เพื่อนมันก็ยังว่าตัวเล็กอยู่ดี  
	พอขึ้นมหาลัย ไม่รู้เป็นไร เวลากินข้าวเย็นทีไร 2จานทุกที กินข้าวต่อด้วยก๋วยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยวตามด้วยสลัด  แถมตอนดึกๆ ยังออกไปหาไรกินอีก  เป็นอย่างนี้ทุกวัน  ฉันรู้สึกว่ากระโปรงมันหดเล็กลงทุกทีๆที่ซัก ตอนจบปี 1 น้ำหนักก็ขึ้นมาเป็น  48 โอ้แม่เจ้า  อ้วนแล้ว  ปิดเทอมฉันกลับไปลดน้ำหนักด้วยการกินข้าวเย็นน้อยลง น้ำหนักก็กลับมาอยู่ใช่วงไม่เกิน 45 พอตอนปี 3 ฉันเป็นหัด (ไปติดมาจากเด็กที่ไปดูแลที่โรงพยาบาล)  นอนซมเป็นอาทิตย์ กว่าจะหาย  แถมยังกินอะไรไม่ลง  ฉันหยุดฝึกงานไปทั้งอาทิตย์  ต้องฝึกชดเชยเสาร์อาทิตย์ไปอีก 3อาทิตย์ เท่ากับว่าฉันไมมีวันหยุดเลย 1เดือน  แล้วหลังฝึกงานยังสอบต่ออีก ตอนป่วยน้ำหนักก็ลดไปเหลือ 41 แล้วยังไม่มีเวลาพักผ่อนอีก  น้ำหนักก็เลยลดลงไปอีกเหลือ 39 ผอมไปถนัดตา เพื่อนบางคนมันก็ถามทำไงผอม บางคนก็ว่าโทรม จะไม่ให้โทรมได้ไงล่ะ  เสื้อผ้าก็หลวมหมดทุกตัว บางตัวก็เลิกใส่ ฉันว่ามันผอมไป เอวจาก 26 เหลือ 22 ก็เลยเพิ่มน้ำหนัก  กะว่าเอาสัก 43 แต่มันไม่หยุดแค่นั้น มันเพิ่มมาเรื่อยๆ ตอนนี้ก็ 47แล้ว  กระโปรงจะใส่ไม่ได้อีกแล้ว ทำไงดี ยิ่งกดดัน ยิ่งเครียด ยิ่งกิน ทุกครั้งที่ฉันกินอะไรอยู่ ฉันจะคิดอยู่เสมอว่าจะกินอะไรต่อดี  ยิ่งฉันอยากลด ฉันก็ยิ่งกิน  มันหยุดไม่ได้ ฉันกะจะกินข้าวเย็นให้น้อยลง แต่มันก็ทำไม่ได้ คิดอยู่อย่างเดียวว่า วันนี้กินไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยลด  ท้องมันอิ่ม แต่ปากมันยังอยากกินจนอึดอัด ทุกครั้งที่กินลงไปก็จะรู้สึกผิด  ทุกครั้งที่ส่องกระจกก็จะรู้สึกหดหู่กับพุงที่ยื่นออกมา เอวที่หนาขึ้นทุกวัน
	เมื่อคืนนี้ เป็นคืนที่ฉันตัดสินใจแล้วว่า  จะต้องทำให้ได้ ฉันเลยกินสั่งลา กินจนอึดอัด อยากจะอ้วกก็ทำไม่ได้ เอาล่ะ 2 อาทิตย์นี้  ต้องทำให้ได้ นี่ถือเป็นการวัดใจครั้งสำคัญในชีวิต เป้าหมายอยู่ที่> 43 โล และคงไว้ไม่ให้เกินนี้  ขอกำลังใจจากท่านผู้อ่านด้วยนะคะ (อารายเนี่ย  นั่งเรียนอยุ่ ยังมีอารมณ์มาเขียนเรื่องสั้นอีก)  โปรดติดตามตอนต่อไป