"ช่องว่างในหัวใจ !"

yacoolmi

"ช่องว่างในหัวใจ !"  
	"แม่คะ นัทกลับมาแล้วค่ะ" "ว๊าย" นัทตกใจมาก เมื่อมีคนมา รัดคอเธอ "ปล่อยนะ" นัท พยายามจะ สบัดออก "ขอต้อนรับกลับบ้านครับ สาวน้อย" "โน๊ต!" ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกชื่อก็ปล่อยนัททันที "ว่าไงครับ" "มาแล้วหรอโน๊ต" "จ้า" แล้วก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้ม เพื่อนรักอย่างนัท "อีตา โน๊ต บ้า เอ้ย" "ทำไมอ่ะ" "เอ้า ก็นาย .... " นัทพูดไม่ออก ในใจเธอดีใจมากๆ ที่โดน คนที่เธอแอบ ชอบ หอมแก้ม "ทำไมอ่ะนัท" "ไม่มีไรอ่ะ ปะ โน๊ต ไปหาไรกินกัน นัทหิวแล้ว" นัทรีบพูดตัดบท เพราะกัวว่า โน๊ตจะเห็นหน้าแดงๆ ของเธอเสียก่อน "เอ๊า! ได้ๆ" ระหว่างที่ทานข้าว "เออ โน๊ต แล้ว นี้ เป็นไงมาไงถึงได้มา อ่ะเนี้ย ไหนว่าจะมา ดึกๆไง" "ก็โดน คนที่บ้าน เฉด หัวมาอ่ะดิ" "เอ้า แล้วไปมีเรื่องไรก่ะคนที่บ้านอีกอ่ะเนี้ย" "ก็พ่อกับแม่อ่ะ เค้าไม่รักเราแล้ว นัท" "เฮ้อ! ก็นะ โน๊ต นายนี่ก็ ทำเรื่องให้ท่านปวดหัวทุกวัน" "นัท" โน๊ต จับมือนัทแล้วก็พูด "นัท เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเราเลยนะ เราไม่มีเพื่อนที่ดีเท่านัทเลยอ่ะ แม้ว่าเราก่ะนัท จะไม่รู้จักกันมานานก็เหอะ เรารักนัทนะ เพื่อนรักของเรา" นัทยิ้ม แล้วจับมือโน๊ตตอบ แต่ในใจจิงๆ น่ะอยากจะเอาคำว่า 'เพื่อน' ทิ้ง ไปซะ "จ๊ะโน๊ต" "เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ นัท" "อืม!" นัทน้ำตาไหล ออกมา "โอ๊ย ซึ้งพอแล้ว โน๊ต ป่ะ เดี๋ยวทานเสร็จเราไปเที่ยวกันนะ" แล้วเอามือปาดน้ำตาของเธอ ออกไป โน๊ต รีบจับมือนัท "เดี๋ยว โน๊ต เช็ดให้นัทนะ โน๊ต ขอโทษนะ ที่ทำให้นัทร้องไห้น่ะ" "จ๊ะ ไม่เป็นไร" โน๊ต ยิ่งพูดอย่างนี้ ทำให้นัท ยิ่งน้ำตาไหลไม่หยุด 
	นัท พาโน๊ต มาที่ สวนสนุก แห่งหนึ่ง "นี่ๆ โน๊ต เล่นไรดีอ่ะ อย่างแรก" "เราว่านะนัท เอาแบบ ที่ว่า มัน มันส์ๆ ก่อนดีกว่า แล้ว ค่อย ลงไป เบๆ" "อืมได้ งั้น นี่เลย รถไฟเหาะ" นัทพูดแล้วชี้ขึ้นไปให้โน๊ต ดู "อ่ะได้ งั้น เดี๋ยวเราไปซื้อตั๋วให้นะนัท" โน๊ต วิ่งไปซื้อตั๋วมาให้นัท ที่ยืนรออยู่ "ป่ะนัท ไปขึ้นกัน" แล้วโน๊ต ก็ดึงแขนนัทไป ขึ้น รถไฟเหาะ ระหว่างที่ นั่งรถไฟเหาะนั้น นัทกัว มากๆ จึงจับมือ โน๊ตไว้ตลอด แล้วก็มาต่อที่ บ้านผีสิง นัทกัวมาก จนกระโดดโผ เข้ากอด โน๊ต เต็มๆ แล้วก็ออกมา "นัท เป็นไงมั่ง กัวมากหรอ เหงื่อแตกเลยอ่ะดิเนี้ย" "บ้า ใครกัว ใครๆๆๆๆ" "ก็นัทไง กัวมากล่ะสิ ถึงได้โดนกอด เราอ่ะ" "ป่าวซะหน่อย" "ไหนดูสิ" "ดูไร" โน๊ตจับมือนัท แล้วก็พูด "นี่ไง มือเย็นหมดแล้ว คนปากแข็ง" "เดี๋ยวเหอะ โน๊ต ว่าเราอยู่ได้ นายก็กัวเหมือนกันน่า เรารู้ นายยังเดินจับมือเราตลอดเลย" "เอ๊า นี่เค้าไม่เรียกว่ากัวนิ ก็เราเห็น นัทกัวเลยจับมือนัทอ่ะ จะได้หายกัวไง" "ใครขอให้ ช่วยล่ะ" "เอ้า นัท พูดงี้เดี๋ยวจูบเลยนิ  ปากแข็งนักนะ" "บ้าหรอ โน๊ต ทำไรบ้าๆ นี่มัน สวนสนุกนะ" "อ่านะ ไม่มีใครรู้จักเราอยู่แล้วนิ" "ไม่ๆๆๆ ทุเรศๆ ไม่เอา" "หรอ นึกว่าจะเอาจิงๆ ก็เมื่อกี้เราพูดเล่นอ่ะ" "เฮ้อ" นัท เอามือ ทุบหลังโน๊ต โน๊ตจับข้อมือของเธอไว้ได้ "ปล่อยนะโน๊ต" "ไม่ปล่อย จนกว่านัท จะ จะ" "จะ ไรหรอ" "จะบอกว่า เลี้ยงข้าวเราเย็นนี้" "โอ๊ย ได้ค่ะได้" "อืม งั้นไป ขึ้นชิงช้าสวรรค์มั้ย" "ก็ได้อ่ะ" โน๊ตเดิน นำหน้านัทไปซื้อบัตร แล้วก็พานัท ไปนั่งเล่นบนนั้น "โน๊ต" "นัท" ทั้ง 2 คนพูดพร้อมกัน "อ่ะ โน๊พูดก่อนสิ" "นัทนั้นแหละพูดก่อน" "ไม่ๆ โน๊ตพูด" "ก็ได้อ่ะ นัท พรุ่งนี้ล่ะสิ จะครบรอบ 1 ปีที่เรารู้จักกัน" "ใช่" "นัท อยากได้อะไรอ่ะ เดี๋ยวโน๊ต ซื้อให้" "อะไรงั้นหนอ" นัท ทำท่านึก "อยากได้ บ้าน พร้อมที่ดิน 15 ไร่ แล้วก็รถยนต์ อีก   2 คะ" นัทจะพูดต่อก็พูดไม่ได้ ตอนนี้ปากของโน๊ตมาประกบ ปากเธออยู่ นัทรีบผลักโน๊ตออก "ทำไรของนายอ่ะ โน๊ต" "นัท โน๊ตอยากเก็บช่วงเวลาที่มี เรา สองคนอย่างนี้ ตลอดไปจังเลย โน๊ตกัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก" "ทำไมโน๊ต พูดแบบนี้ล่ะ" "ไม่มีไรหรอก" นัทเริ่มน้ำตาไหล "ไม่เอาน่านัท อย่า ขี้แยสิ ไม่เอาๆ โน๊ตบอกแล้วไงว่าเราจะเป็นเพื่อนกันไปตลอด" 'แต่ถ้าในใจเราไม่ได้คิดกับนายเป็นแค่เพื่อนล่ะโน๊ต' นัทอยากจะพูดคำๆ นี้ออกมาแต่ ก็ไม่กล้าพูด กัวว่าจะทำให้เธอและ โน๊ตไม่ได้เจอกัน แบบนี้อีก  "อ่ะนัท แล้วเมื่อกี้ จะพูดอะไรอ่ะ" "ไม่มีไรแล้วล่ะ" "เดี๋ยวเรากลับบ้านเลยมะ นัท" "ค่ะ" โน๊ตกับนัท ลงมาจาก ชิงช้าสวรรค์ แล้ว ก็พากันเดินกลับมาที่บ้านของนัท พอถึงหน้าบ้านนัท เสียงโทรศัพท์ของ โน๊ตก็ดังขึ้น "ฮะโหล" ...... โน๊ตพูดโทรศัพท์เสร็จก็เดินไปหานัท "นัท เดี๋ยวโน๊ต ขอ.ไปหาเพื่อนก่อนนะแล้ว โน๊ต จะโทรหานะ" "โน๊ต ไม่พักที่บ้านนัทหรอ" "ไม่ล่ะเดี๋ยวเราไม่นอนก่ะเพื่อนเราก็ได้อ่ะ เราไปนะนัท พรุ่งนี้เจอกันนะ" "จ๊ะ" แล้ว นัทก็ยืนดูโน๊ตเดินออกไปจากบ้านของเธอ นัทก็เดินเข้ามาในบ้าน 
	เช้าวันรุ่งขึ้น โน๊ตก็มาหานัทแต่เช้า "เอ้า โน๊ต ลูกทานไรรึยังล่ะ" "สวัสดีครับ แม่ ยังเลยครับ ผมว่าจะมาฝากท้องแม่นี่แหละครับ" "อ่ะ เดี๋ยวนะลูก แม่เพิ่งทำเสร็จเลย ข้าวต้มกุ้ง ของโปรด ยัยนัทเค้า เดี๋ยวแม่ไปเรียกนัทให้นะลูก" "ครับ" แม่ของนัทเดินขึ้นไปเรียกลูกสาวเธอ ซึ่งกำลัง นอนหลับอยู่ บนห้อง "นัทลูก" "คะ ว่าไงคะแม่" "โน๊ตมาแล้วลูก" "หรอคะแม่" นัทดีใจมากรีบลุกขึ้น ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที แล้วก็เดินลงมาหาโน๊ตที่รออยู่ข้างล่าง "โน๊ตรอนานมั้ย อ่ะ" "ประมาณ 2 ชั่วโมงได้แระ" "อะไรอ่ะ บ้าหรอ เค้าแต่งตัวไม่ถึง 20 นาทีเลย อะไรตั้ง 2 ชั่วโมง" "คร๊าฟฟฟฟฟฟ พูดเล่นน่า" "อ่ะโน๊ตทานไรยัง" "ยังเลย มาฝากท้องบ้าน นัทเนี้ย" "แม่คะ" นัทกำลังจะเอ่ยปากแม่เธอก็รู้ทันที "จ๊ะ ลูก โน๊ตเอาเยอะมั้ยจ๊ะ" "เยอะๆ ก็ได้ครับแม่ ผมหิวจะตายอยู่แล้ว" "ได้จ้า" "นี่ๆ แม่ชั้นนะ ไม่ใช่แม่นาย ถึงได้อ้อนมากขนาดนี้อ่ะ" "โธ่ แม่ของใครก็ เหมือน กันแหละน่านัท อย่าหึงแม่ไปหน่อยเลย" "ทุเรศ" นัทกับโน๊ต รีบทาน ข้าวต้มให้หมดแล้วจะไป เที่ยวกันต่อ นัทกับโน๊ตมานั่ง ข้างแม่น้ำเจ้าพระยา คุยกันไป  "เออนี่ นัท เคยฟังเพลงของ เสือ ธนพล มั้ย" "อืมฟังดิ เพลงไรล่ะ" " ช่องว่างในหัวใจ " "อืมฟังดิ ทำไมหรอพล" "เราชอบเพลงนี้อ่ะ เราให้นัทนะ" "....." ไม่มีเสียงตอบกลับมา "นัท ฟังนะ" พลก็ร้องเพลง นั้นออกมา  
	  
                        คงเหมือนเรือน้อย ฝ่ามรสุม ก็เหมือนดังว่าว ขาดริ้ว ต้านลม 
	                  มีความทรงจำ คือความขื่นขม ใครกันจะถมให้ชีวิตนี้เต็ม
	  
                                  * เคยเป็นอย่างฉันบ้างรึป่าว พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน... 
	                    เธอเป็นอย่างฉันบ้างรึป่าว ครอบครัวแตกร้าวไม่ต้องการ
	        
                                ** อย่าไปจากฉันได้ไหม.....อยู่กับฉันเพราะฉันไม่มีใคร
	                       ขอใจจากเธอคนนี้ แทนรักที่มันหายไป......
	                    ช่วยเติมช่องว่างในหัวใจ ก็เพราะเธอคือคนสุดท้าย.........( ที่ฉันมี )
	           
                                 เรื่องราวของฉัน เธอรับได้ไหม สิ่งที่ฉันเป็นยิ่งกว่านิยาย 
	                     เธอคือความรักที่ฉันขาดหาย หากขาดเธอไปฉันคงไม่เหลือใคร....
			                                                        (  *,**,**  ) 
	เมื่อ โน๊ตร้องเพลงจบ นัทก็ร้องไห้ออกมา แล้ว โผเข้ากอด โน๊ตทันที "โน๊ต นัทรักโน๊ตนะ รักโน๊ตที่สุด รักยิ่งกว่า เพื่อนรักเพื่อนอีกด้วยซ้ำ" โน๊ตอึ้ง ไปแล้วก็กอดตอบนัท "ทำไม นัทบอกโน๊ตก่อนล่ะ โน๊ตกำลังจะบอกนัทเหมือนกัน" "โน๊ต" นัท เรียกชื่อโน๊ตออกมา "นัท ครับ โน๊ตรักนัท นะ อยู่กับโน๊ตตลอดไปนะ" "ค่ะ นัทก็รักโน๊ตนะ" "ครับ" โน๊ต ยื่น สร้อยที่เค้าซื้อมา แล้ว ก็ กล่องของขวัญกล่องนึง ให้นัท "ขอบใจนะโน๊ต" "ครับ" นี่เป็นประโยค สุดท้ายที่โน๊ต พูดกับนัท แล้วโน๊ตก็โดนยิง * ปัง * ปัง * ปัง * สิ้นเสียปืน แค่ไม่กี่นัด โน๊ตก็ล้มลง เลือดนองเต็มพื้น นัทตกใจมากร้องไห้แล้วรีบวิ่งเข้าไปกอดโน๊ต ที่นอนจมกอดเลือดอยู่บนพื้น "โน๊ตตตตตตตตตตตตต"    "ไม่นะ" นัทตะโกน เรียกชื่อ โน๊ต แต่ตอนนี้เค้าไม่ได้ยินอะไรอีกต่อไปแล้ว "โน๊ต ตื่นสิ โน๊ต ตื่นนะ" "ลุกขึ้นมาคุยกับนัทอีกสิ โน๊ต ไม่เอานะโน๊ต โน๊ตต้องไม่เป็นอะไร โน๊ต" นัทร้องไห้ ใจแทบขาด ตะโกนเรียกจนไม่มีเสียงที่จะเรียก 
	นัทมารู้ตอนหลังว่าโน๊ต ติดพนันบอล และ ติดยา จึงถูกพวกที่ตามเอาเงินมาไล่ฆ่า นัทโกรธแค้นพวกที่ เล่นพนันบอล ตั้งแต่นั้นมา แต่  ' โน๊ตก็ยังอยู่ใจนัทตลอดมา แม้ว่า เค้าจะเหลือแค่เพียงชื่อก็ตาม '