เคยมั๊ยที่ครั้งหนึ่งจะบอกกับตัวเองว่าไม่ไหวแล้วนะ ฉันเหนื่อยเหลือเกิน ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างจึงมาตกอยู่ที่ฉันเดียว และเคยมั๊ย ที่อยาก..หลับตาพัก..ชั่วนิรันดร์ นี่แหละคือความรู้สึกเพียงชั่ววูบ ที่อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคนในทุกครั้งที่รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ รวมทั้ง...ตัวฉันเอง แต่มีคำพูดหนึ่งที่ทำให้ฉันคิดได้ "เราไม่รู้ว่าเราเกิดมาเพื่อใคร แต่เรามีชีวิตอยู่เพื่อใครต่างหาก" แน่นอนว่าคำตอบที่ได้คือ เพื่อคนที่เรารักและรักเราไง ใช่ เพื่อคนที่เรารัก ............... แต่...จะมีประโยชน์อะไร ..หากใครคนนั้นที่เรารัก...เขาไม่ได้รักเรา ลองนึกทบทวนให้ดี ว่าอย่างน้อย ้คงมีซักคนนึง................ที่รักเราอย่างจริงใจ ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ พี่ หรือเพื่อนสนิทซักคน คือหนึ่งชีวิตที่มีความหมายสำหรับใครเพียงหนึ่งคน สำหรับฉัน มันก็มีค่าเพียงพอแล้ว และเคยมั๊ย ที่จะถามตัวเองว่า "หากวันนี้คือวันสุดท้ายของชีวิต เราจะทำยังไง" เคยมั๊ยที่เมื่อหลับตาลง แล้วกลัวว่าจะไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้อีก และฉันก็เคยรู้สึกเช่นนี้อีกเช่นกัน เมื่อฉันรู้สึกเช่นนี้ ฉันมักจะบอกกับตัวเองว่า "ฉันยังเป็นอะไรไปไม่ได้เด็ดขาด" มีอะไรอีกตั้งมากมาย........ที่ฉันยังไม่ได้ทำ ฉันยังไม่ได้บอกคนที่ฉันรักเลย ว่า"ฉันรักพวกเขา"มากแค่ไหน ฉันยังมีความฝันอีกมากมายที่จะทำให้มันเป็นจริง ฉันอยากใส่ชุดนักศึกษา ฉันเป็นนักเขียนที่เขียนเรื่องราวต่างๆอย่างมีความสุข ฉันอยากมีบ้านหลังเล็กๆที่อบอุ่น ฉันอยากให้พ่อแม่เห็นความสำเร็จของฉัน แต่.....หากไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับฉันหล่ะ......ฉันจะทำยังไง และคำตอบที่ได้ก็คือ....ทำวันนี้ให้ดีที่สุด จะมัวอ้างถึงพรุ่งนี้อยู่ทำไมกัน เพราะพรุ่งนี้อาจจะไม่มีแล้วก็ได้ จงเดินไปหาคนที่คุณรัก แล้วบอกว่าคุณรักพวกเขามากแค่ไหน จงทำทุกอย่างที่คุณอยากทำ.ถ้ามันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน เพราะฉันคิดอย่างนี้ล่ะมั๊ง......ฉันถึงไม่กลัวที่เอ่ยคำว่ารักออกมาก่อน เพราะฉันกลัวว่าพรุ่งนี้ฉันจะไม่มีโอกาสได้ทำสิ่งเหล่านี้ หากว่าวันนี้ เหลือเพียงวันสุดท้าย รักแค่ไหนได้ทันบอกเธอหรือยัง หากว่าพรุ่งนี้ สายเกินไปทุกอย่าง เรารักเราดีต่อกันพอมั๊ย เพิ่งได้ซึ้งถึงความผูกพัน ว่าส่วนลึกรักกันแค่ไหน เวลาผ่านไปอาจลืมว่าสำคัญ ต่อจากนี้ไม่ว่าอย่างไร จะทำให้มันดีกว่านั้น ดีกว่าจากกกัน ต้องเสียใจ...จนตาย
15 ตุลาคม 2546 13:47 น. - comment id 69856
ที่แห่งนี้นั้นมีความรักอยู่ คอยรับรู้และคอยเข้าใจ แม้ข้างนอกจะเป็นอย่างไร จะร้อนหรือหนาวแค่ไหน ก็ไม่สำคัญ จะเตรียมความรักไว้ให้เธอพักผ่อน ลืมความร้อนเรื่องราวที่ไหวหวั่น และรอยยิ้มที่มาจากใจ เพื่อเพิ่มเติมความสดใส เมื่อไหร่ที่พบกัน *ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ นานเท่าไรก็จะมี ให้กับเธออยู่ตรงนี้ แม้วันนี้เธอยังไม่รู้จัก แม้ความรักฉันเธอไม่เห็นค่า แต่ฉันก็รู้ดีว่าสักวัน คู่แล้วคงไม่คลาดกัน ฉันขอสัญญา ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน ไม่มีวันที่ใจฉันจะหมุนตามซักที จะคงรอเธอเสมอไป รอให้ใจได้ใกล้สักที ฉันจะบอกเธอคำๆนี้.......... ****ฉันยังอยู่ตรงนี้เสมอ แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน **********
16 ตุลาคม 2546 17:41 น. - comment id 69870
หายไปหลายวันแล้วนะ
16 ตุลาคม 2546 19:11 น. - comment id 69873
คิ ด ดี ม า ก เ ล ย จ๊ ะ . . . พี่ ช อ บ ค ว า ม คิ ด ข อ ง น้ อ ง น ะ ฉันยังไม่ได้บอกคนที่ฉันรักเลย ว่า\"ฉันรักพวกเขา\"มากแค่ไหน ฉันยังมีความฝันอีกมากมายที่จะทำให้มันเป็นจริง ฉันอยากใส่ชุดนักศึกษา ฉันเป็นนักเขียนที่เขียนเรื่องราวต่างๆอย่างมีความสุข ฉันอยากมีบ้านหลังเล็กๆที่อบอุ่น ฉันอยากให้พ่อแม่เห็นความสำเร็จของฉัน คิ ด เ ห มื อ น ก ะ พี่ เ ล ย น ะ รู้ มั้ ย . . . แ ต่ ต อ น นี้ พี่ ไ ด้ ใ ส่ ชุ ด นั ก ศึ ก ษ า แ ล้ ว . . . น้ อ ง ต้ อ ง ทำ ใ ห้ ไ ด้ น ะ จ๊ ะ . . . เ ป็ น กำ ลั ง ใ จ ใ ห้ น ะ น้ อ ง ต้ อ ง ทำ ใ ห้ พ่ อ ก ะ แ ม่ เ ห็ น ค ว า ม สำ เ ร็ จ ข อ ง น้ อ ง ใ ห้ ไ ด้ น ะ . . . * * * ม า พ ย า ย า ม ด้ ว ย กั น มั๊ ย ย ย ย ^____^ =^___________^=
16 ตุลาคม 2546 19:36 น. - comment id 69874
:)
17 ตุลาคม 2546 16:28 น. - comment id 69882
กี่วันแล้วที่หายไป ไม่อยากนับ รู้แต่ว่านานกว่าครั้งก่อนๆมาก ทำอะไรอยู่นะไม่บอกกันบ้างเลย
18 ตุลาคม 2546 18:39 น. - comment id 69888
วันนี้มีความสุขมาก ซื้อต้นไม้มาปลูกตั้งเยอะแยะ พอมีอะไรทำก็ทำให้ไม่ฟุ้งซ่าน **เมื่อเธอหายไปฉันรู้สึกเหงาขึ้นเยอะ แต่พอเธอโทรมาฉันก็ไม่รู้จะคุยอะไร เออ..แปลกดีเนอะ จะเข้าใจฉันมั๊ยเนี่ย**
19 ตุลาคม 2546 16:00 น. - comment id 69889
เขียนเรื่องใหม่แล้วนะคะ ชื่อเรื่องว่าขอบเขตของเพื่อน ติดตามอ่านกันได้ค่ะ
21 ตุลาคม 2546 18:05 น. - comment id 69909
เทอแต่งเรื่องเก่งมากค่ะ
22 ตุลาคม 2546 18:19 น. - comment id 69926
เรายังไม่ได้ทำอะไรหลายอย่าง คิดว่าพรุ่งนี้ยังไงก็คงมาถึง แต่อาจจะไม่ใช่ที่คิดไว้ พรุ่งนี้นั้นอาจหมายถึงวันนี้วันสุดท้าย...ของชีวิต ก็เป็นได้
25 ตุลาคม 2546 13:53 น. - comment id 69940
ทำให้สำเร็จนะจ๊ะ
9 ธันวาคม 2546 17:16 น. - comment id 70421
กลัวถึงแม้บางครั้งจะรู้ว่าเราควรทำอะไร แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีคำว่าแต่เสมอเช่นกันในโลก