บางเวลาของลมหายใจ

mild

ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่แสงแดดอ่อนๆ ลมที่ผัดหวิว 
ทุกครั้งทุกวันของเวลาฉันยืนอยู่ตรงนั้น และมีเธอผู้อ่อนโยน น่ารัก สดใส อารมณ์ดียืนอยู่เคียงข้างฉัน 
แต่มาในวันนี้และวันต่อ ๆ ไป ท่ามกลางสถานการณ์เหมือนเดิม 
ใครคนหนึ่งที่เขาเคยอยู่เขาหายไป และไม่อาจกลับมา ฉันต้องอยู่คนเดียว ความรู้สึกมัน 
อ้างว่างเดียวดาย เหงาอย่างบอกไม่ถูก 
ถึงแม้จะรู้เหตุผลของการจากไปของเธอแต่ความรู้สึกของความผูกพันที่เราเคยมีให้กัน มันมากเหลือเกิน ตลอดเวลา 
5 ปี ที่เราเจอหน้ากันทุกวัน ทุกเวลา ทุกๆ การกระทำ 
เรารู้ซึ่งกันและกันว่าเขาทำอะไรเป็นอย่างไร เราเคยคิดถึงกันเคยเป็นกำลังใจให้กันและกัน 
ทุกลมหายใจเข้าออกเราเคยมีเธอผู้นั้นอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเวลาเช้า สาย บาย 
หรือเย็นแม้กระทั้งเวลานอน 
หรืออาจจะพูดได้ว่าทุกวินาทีของลมหายใจฉันคิดถึง 
เพียงเธอผู้เดียวก็ได้ เราเคยผ่านสถานการณ์อันเลวร้ายมาด้วยกัน 
อุปสรรคแม้ยิ่งใหญ่เราฝ่ามันไปได้ ถ้าหากย้อนวันเวลากลับมาได้ฉันจะขอมอบ 
แต่สิ่งดีๆ ให้เธอทำให้เธอมีความสุขสามารถหัวเราะและร่าเริงได้ตลอดเวลา 
ที่ผ่านมาฉันอาจทำไม่ดีกลับเธอไว้มาก แต่สำหรับฉันเธอคือผู้หญิงคนเดียว 
ที่มอบความรู้สึกดีๆ ให้กับฉันแต่ฉันกลับทำลายมันด้วยมือของฉันเอง 
ในวันนี้ฉันกลับมาลองคิดดูที่ผ่านมาฉันทำไปได้อย่างไร ทำไมเวลาที่เธออยู่ทำไม 
ฉันต้องทำลายความรู้สึกดีๆ ที่เธอหยิบยืนให้ฉัน ทำไมไม่รักษามันไว้ 
รู้ตอนนี้คงบอกได้ว่าสายไปแล้ว สายเกินไปที่จะกลับมาแก้ตัวได้ สิ่งสุดท้ายที่ 
จะมอบให้และต้องทำให้ได้คือต้องปล่อยให้เธอเดินจากไปและคอยมองเธออยู่ห่าง 
ๆ และพยายามอยู่ต่อไปให้ได้อย่างเดียวดาย ฉันจะพยายามทำนะ 
เพื่อนาคตที่สดใสของเธอ รัก......วมากและมากที่สุด 
เข้าใจนะว่ามันมากขนาดไหนคงบอกใครไม่ได้สำหรับความรู้สึกของเราเพียงสองคน โชคดีนะ