ตอนนั้นตอนโน้นดูเอาเอง

Nonchobit

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วประมาณ 10-7 ปี ได้มีชนเผ่า 3 ชนเผ่า(ไม่ใช่) มีคนอยู่คนหนึ่งนามว่าวรุตม์ ที่มัวแต่หลงรักคนชื่อจี้เหวิน ซึ่งไม่เคยสมหวังสักกะที[สมควรแล้ว] ผมอาศัยอยู่ใต้น้ำ(ซึ่งรู้กันอยู่แล้ว)[คุณเป็นกัปปะหรือไง] มีเพื่อนคือ ศิริบู่ คณิตบู่ จิบู่ ฯลฯ ผมมีอาชีพหลักคือ แต่งเรื่องเล่น[โม้แล้วครับ] มีอยู่ครั้งหนึ่งทาง ร.ร ได้จัดไปทัศนศึกษาที่ Buland ซึ่งอยู่ที่ จ.เนปจูน  อ.กาแล็กซี่  ถ.พระอาทิตย์ ต.ติ๊งต๋อง   ประเทศเมอคิวรี่  มีคนไปทั้งหมด 10 ล้านคน เรื่องการเดินทางไม่ต้องห่วง เพราะไปด้วยพลังจิตของผมซึ่งมีกำหนดไปวันที่ 1/ม.ค./0001(ยังไม่เกิดเลยอ่ะ)[หลายวันผ่านไปไวเหมือน 1 วินาที] วันนี้เป็นวันที่ต้องไป Buland ซึ่งทุกคนมารวมตัวกันที่เขตทุนดรา พอทุกคนรวมตัวกันเสร็จหมดแล้วก็ให้นั่งสมาธิ(5 วิผ่านไป)ทุกคนมาที่ Buland กันหมด ผมมองไปทั่วๆทุกพื้นที่ก็พบแต่มอๆ(วัวนั่นเอง)ผมจึงขี่วัวเล่นไปตามทางเรื่อยๆจนถึง 6 PM. ทุกๆคนก็นอนตามพื้นหญ้า (2 AM.)ในตอนนี้ทุกๆคนหลับกันหมดแล้วผมก็ตื่นขึ้นมาแล้วสำรวจคนนอนไปเรื่อยๆ  ผมได้พบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่หลังโขดหิน ที่กำลังมองดูคุณดาวอยู่บน sky ผมเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น  ผมมองหน้าคนนั้นแล้วคนนั้นก็มองหน้าผม  [คุณมองหน้าเขาทำไม]ผมจึงถามว่าไม่ทราบว่าผมเคยเห็นหน้าคุณที่ ร.ร มาก่อนใช่หรือไม่[ถามทำไม]  ญ:ใช่  ผม:แล้วทำไมคุณมานั่งเธอมานั่งตรงนี้คนเดียว  ญ:เอ่อ คือเราไม่มีอะไรทำหน่ะ  ผมจึงถามต่อไปว่าไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร  ญ:เราชื่อ(ไม่อยากเขียน)[แล้วจะรู้ไหมเล่า]  และแล้วทั่งคู่ก็นั่งอยู่บนโขดหินจนหลับไปถึงเช้า (กระโต้ก ๆ;เสียงไก่หอน)[ไก่บ้านไหนหอนเนี่ย] ทั้งสองตื่นขึ้นมาต่างคนต่างกลับที่พักตัวเองเพื่อไปเปลี่ยนชุด (160 sec.ผ่านไป) ผมก็ได้พาไปเข้าชานเมืองซึ่งมีระยะทาง ((12)9ล้าน)87) กิโลไมล์ (127พันปีผ่านไป)[ตายแล้วใช่ไหม] ก็มาถึงชานเมืองซักที ผมจึงบอกว่า เราจะต้องไปที่ถ้ำต่ออีก 10 km. พอเดินไปเรื่อยๆ ก็พบถ้ำ  พอดีตอนนี้ทุกคนเหนื่อยมากผมจึงให้พักบริเวณปากถ้ำและค้างคืนด้วย  พอตกกลางคืนผมก็เดินตรวจคนเหมือนอย่างปกติ  และแล้วผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องออกมาจากในถ้ำจึงรีบวิ่งเข้าไป[บ้ากามนี่นา] ผมเข้าไปข้างในก็พบคนที่อยู่ด้วยกันที่โขดหินกับผี6฿  ผมได้วิ่งคว้ามือผู้หญิงเข้าไปข้างในเรื่อยๆจนถึงทางตันแล้วก็หลงทางจนได้  จน(อีกแล้ว)กระทั่งได้พบกับพระองค์หนึ่งซึ่งมีชื่อว่าโจ  ผมและผู้หญิงจึงขออาศัยพักตรงนี้สักคืนนึง (ทางด้านค่ายพัก)ทุกๆ คนที่นี่ออกตามหาผมกันทั่ว[ไปตามหาทำไม] พอรุ่งเช้าผม,ผู้หญิง และพระโจ เดินออกมาจากข้างในถ้ำพร้อมกับผี 6฿ ผมจึงเข้าไปเปลี่ยนชุดที่ค่ายพักทันที(2 นาทีต่อมา) ผมพาทุกๆ คนเข้าป่าซึ่งผมบอกว่าถ้าผ่านป่านี้ไปได้ก็จะเป็นแก่งหินเพิง (จ.ปราจีนบุรี)  ผมเดินนำทางไปเรื่อยๆ ก็พบกับฤาษีท่านหนึ่ง (ฤาษีตนนี้มีชื่อว่าฤาษี POD) ฤาษี POD มองไปพบผมกับผู้หญิงคนซึ่งผมแอบชอบนั่นเอง (no ใช่จี้เหวิน) ฤาษี POD บอกว่า 2 คนนี้เป็นเนื้อคู่กัน ผมกับผู้หญิงคนนี้มองหน้ากันด้วยความตะลึง ผมจึงนิมนต์ฤาษี POD ให้มาเที่ยวโลกมนุษย์ด้วย[แล้วนี่มันโลกอะไร] ต่อไปนี้ผมจะเรียกผู้หญิงคนนี้ว่า girl ต่อมาผมก็เดินไปเดินมา(ก็เพราะว่าเดินมาผิดทาง) ผมจึงพาเดินขึ้นเขาไปจนถึงน้ำตกจึงสั่งพักแวะล้างหน้าล้างตา[ขี้ตาเยอะ] ผมมองหา girl จนพบว่าเล่นน้ำตกอยู่  ทันใดนั้นก็มีสิ่งไม่คาดเข็มขัดเกิดขึ้น เมื่อมีไอ้เข้โผล่มาใกล้ girl ของผม[น้ำตกมีไอ้เข้ด้วยหรือ] ผมจึงออกไปตะโกนว่า.อยู่นิ่งๆ[ซุ่มอยู่เหรอ] แล้วผมก็กระโดดลงน้ำเพื่อที่จะไปช่วยพร้อมด้วยคนที่ยืนมุงกันมากมาย  ผมวิ่งไปเตะจระเข้ออกนอกโลกไปเลย(ผมเองนั่นแหละที่ออกนอกโลก) (2 นาทีต่อมา)[ทำไมลงมาเร็วจัง] ผมได้ตกลงมาในโลกพร้อมด้วยชุดไกรทอง[ตายแล้วใช่ไหม:ไปสวรรค์มา] ผมฆ่าจระเข้เสร็จแล้วก็ไปหา girl ผม&girl จับมือกัน แต่ตอนที่ผมกำลังจะ.[จะทำอะไรคุณกาม] นั้นก็มีเสียงคนหนึ่งซึ่งเป็นเสียงที่คุ้นมากตะโกนออกมาว่าหยุดนะ! [มาจากไหน:ใครค่ะ] ผมกำลังจะลงแดงเฮ้ยลงเอยกับ girl นั้นต้องหันมามองซึ่งคนนั้นก็คือจี้เหวินนั่นเอง(ถู..กต้องนะคร้าบ.บ.บ) girl จึงถามว่าใคร? ผมยืนตะลึงปากค้าง(เพราะกินกาแฟ) อยู่จึงไม่ตอบกลับ[ทำผิดแล้วไม่รับผิด] girl จึงตบหน้าผมกระเด็นไปหาจี้เหวินแล้วก็วิ่งหนีไปพร้อมกับร้องไห้  ผมจึงถามเหวินว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไร เหวินตบหน้าผมน้ำลายกระเด็น 6 หยด พร้อมกับบอกว่าไม่นึกเลยนะว่าคุณจะทำแบบนี้[เลว] หลังจากที่พูดเสร็จก็เดินหนีไปเรื่อยๆ ก็พบกับโจรป่า  โจรป่าจับเหวินเป็นตัวประกันพร้อมกับบอกว่าถ้าไม่อยากให้นังนี่ตายพาไปพบหัวหน้าพวกเอ็งซะ  ผมจึงบอกว่าฝันไปเถอะ  พอผมพูดจบโจรป่าก็(คิดเอาเอง) ออกนอกโลกไปเลย  ผมกับเหวินจึงเดินกลับค่ายพักพร้อมกัน  ผมถึงค่ายพักก็พบ girl นั่งอยู่คนเดียว  ผมจึงเดินไปนั่งใกล้ girl แล้วถามว่าทำไมมานั่งอยู่คนเดียวครับ girl นั่งเงียบต่อ  ผมจึงเสียสติไปเลย(เพราะโดนใครไม่รู้ยิงยาสลบใส่) พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าตอนนี้ผมอยู่ในงานเลี้ยงอะไรสักอย่าง  ผมออกเดินดูข้างนอกก็พบว่าตัวเองกลับมาถึงกรุงเทพฯแล้วจึงเดินเข้าไปในงานต่อ  สักพักผมก็ได้พบกับ girl ในชุดแต่งงาน เธอเดินมาจูงมือผมขึ้นบนเวที  girl บอกกะซิปว่าตอนนี้คุณกำลังอยู่ในงานแต่งงานของเราสองคนนะ ผมจึงบอกว่าแล้วเธอตบหน้าเราตอนนั้นหมายความว่ายังไง? Girl จึงบอกว่าแล้วเดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟัง  งานนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี  จนกระทั่งผมได้พบกับจี้เหวิน  ผมถามว่าทำไม girl ถึงจัดแต่งงานกับเราหล่ะ ทั้งที่ยังโกรธเราอยู่ไม่ใช่เหรอ  เหวินจึงหัวเราะแล้วบอกว่าเราอธิบายเรื่องทั่งหมดของเราสองคนหมดแล้วว่าไม่มีอะไรกันก็เท่านั้น  ผมได้ฟังดังนั้นก็เข้าไปหา girl แล้วบอกกับเธอว่าต่อไปเราจะไม่มีทางโลเลใจไปหาใครคนอื่นนอกจากเธอ  girl ได้ยินดังนั้นก็กอดผมจนตัวเป็นเกลียวเลย  THE  END!	เรื่องทั้งหมดในตอนนี้ก็มีแค่นี้นะครับ  ตรงส่วนไหนที่พบเขียนคำไม่สุภาพก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย  ถ้ามีใครอยากจะดูเรื่องของผมต่อไปอีกก็คงต้องรอต่อไปสักระยะหนึ่งก่อนนะ[ให้เราแต่งเรื่องเล่นเสร็จก่อน] หรือถ้าใครอยาก E-mail หาผมก็ได้นะครับที่ Non_antakle@hotmail.com ลาก่อนนะครับ Bye Bye