ย้อนไปหลายร้อยพันปี.....ชีวิต....อะไรก็ตามที่มีชีวิต มิได้อยู่คงทนถาวรคุณว่าจริงไหม?.................... มีเกิด มีดับ มีสูญ มีเสื่อมสภาพไป ตามกาลเวลา ดังนั้น เวลาจะอยู่ควบคู่กับสิ่งต่าง ๆในโลกใบนี้ใช่หรือไม่?............... คุณเป็นคนหนึ่งหรือไม่? ที่รู้จัก คำว่า "love"................. ความรัก...สำหรับคนรอบข้างใกล้ชิดตัวคุณ ที่คุณหยิบยื่น ความรักให้ มอบให้อย่างเต็มและสุขใจที่ได้ให้ คุณต้องมีความรักเกิดขึ้นแน่ ในหัวใจคุณ หรือคุณปฏิเสธ?.... ครั้งหนึ่งในชีวิตคุณ ก็ต้องมีรักกับเขาบ้าง ไม่จะเป็น คุณรักเขา เขารักคุณ หรือแม้กระทั่งการได้แอบรักเขาก็ตามที รวมถึง.... การได้มีเพื่อนสักคน คุณก็ได้มอบความรักไว้ให้ อย่างจริงใจไร้ การเสแสร้งแกล้งทำ ฉันก็คนคนหนึ่งเช่นดังคุณ ที่ได้มอบรักให้ แด่เพื่อน เพื่อนรัก รักมากที่สุด ในชีวิต ถ้าให้เทียบกันระหว่าง เพื่อนกับคนรัก ถ้าถามว่ารักคนไหนมากที่สุด ตอบยากนะ........ แต่การตอบของฉันอาจทำร้ายน้ำใจ จิตใจ คนรักฉันก็ตามทีและ จะย้ำว่า รักเพื่อนมากที่สุด เพราะอะไรนะหรือ ...คงเป็นเพราะ.. คนรักเมื่อวันหนึ่งมาถึง เราอาจเดินแยกทางโดยไม่หวนกลับ... แต่เพื่อนรัก คงทนอยู่คู่กันตลอดไปแม้ว่าเราจะทะเลาะกัน...... นี่คือ คำจำกัดความของฉัน....... เหตุผลมันแตกต่างกันนะ ตัวคุณว่าไง?............... ถ้าให้เลือกระหว่างคนสองคน คงคิดนักน่าดู แต่..มันยังไม่ถึง ตรงจุดนั้นนี่ ที่จะให้เลือก ตอนนี้ให้เวลาตามถามดีกว่านะ.... เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน แสนจะน่ารัก คุณรู้หรือเปล่าว่า เวลา เขาเอาใจเก่ง เราชิดใกล้กันตลอดเวลา เรามองตากันเสมอ ส่งยิ้ม ส่งเสียงหัวเราะต่อกระซิกทักทายกันประจำ เขาไม่เคย ห่างจากกายฉัน เวลาฉันเศร้าเขาก็ปลอบอยู่ไม่วายห่าง จะนาน เพียงใด ไม่เคยบ่นสักคำ ฉันจะนอนดึกเขาคอยเตือนว่าง่วงนอน เวลาเราหิว เรากินฉันจะแบ่งปันให้ ยามเขาเจ็บป่วยฉันมั่นดูแล บางครั้งและบ่อยครั้งเขานอนเกยหนุนตักฉัน เฝ้ามอง คอยหวง และห่วงฉัน เขาขี้อ้อนนะจนฉันใจอ่อน ถ้าให้เปรียบเขาคือเงา ติดตามฉัน เขามอบความรักอย่างเต็มหัวใจ ฉันก็เช่นกันดังเขา บางครั้งก็มีบ้างนะ เขาทำให้ฉันโกรธ โมโห เขาแกล้งฉัน ฉันไม่ คิดโกรธหรือถือโทษ หรือทำร้ายจิตใจเขาสักนิด อภัยให้เสมอ.... เพราะอะไรนะหรือ เขาคือเพื่อนรักฉันงัย..... ถึงตรงจุดนี้ คุณละ มีเพื่อนที่คุณรักมากที่สุดกับเขาหรือไม่?........ หรือมองย้อนกลับไป มีเพื่อคนไหนที่รักคุณ หวังดีกับคุณ ปรารถนาดีกับคุณ มีหรือไม่?............. ถ้ามี ฉันขอแสดงความยินดีด้วยอย่างจริงใจ ฉันจะบอกอะไรคุณ ให้นะ คุณจงเอาช่วงเวลา อย่าให้หลุดลอยไป นึกคิดกับเพื่อน อย่างไร...บอกให้เขาได้รู้ มอบความรัก มอบสิ่งดี ๆ ตอบสนองยัง เพื่อนคุณบ้าง เพื่อนคุณก็เช่นกัน อย่าให้เวลาเป็นตัวนำพาเพื่อน จากไปอย่างไม่มีวันได้คืน จากลับลา ดับลับหายจากโลกใบนี้ พอถึงช่วงเวลาดังกล่าว คุณจะรู้สึกผิดขึ้นมาทันที รู้สึกเสียใจ...... ตอนนี้ไม่มีเขา เพื่อนคุณอีกแล้ว คุณยังไม่ได้ตอบแทนสิ่งต่าง ๆ ที่คุณคิดเอาไว้ เพื่อจะมอบให้แก่เพื่อน มันสายเกินแก้เสียแล้ว เหมือนกับฉันงัยตอนนี้ เพื่อนฉันที่ฉันรักมากที่สุด รักมากดังดั่งดวงใจ จากลาลับไปไม่กลับคืน จะวันนี้หรือมะรืน คงไม่ชื่นเช่นวันวาน ฉันอยากจะขอโทษเขา บางครั้งฉันมีเวลาให้เขาน้อยไป...... ซึ่งมีบางสิ่งบางอย่างฉันทำให้แก่เขาไม่เต็มที่ ฉันขอโทษ แต่คำขอโทษของฉันมันสายไปเสียแล้ว ตอนนี้ไม่มีเขาอีกแล้ว เขาจากไปพร้อมกันกับสองช่วงเวลา คือวันนี้กับพรุ่งนี้ ถ้าหากในโลกของวิญญาณมีจริง ขอให้เพื่อนจงรู้ไว้ว่า ฉันยังนึก ถึงเสมอ ขอให้เพื่อนไปสู่สุขคติสู่ภพใหม่ และเกิดมาเป็นเพื่อน ฉันอีกครั้งจักขอบคุณมาก........ เวลา 00.00 น. เขาจากไป พร้อมกับน้ำตาฉัน เขายังไม่ตาย... ใช่ไหมเขาหลับ เดี๋ยวเขาตื่น ตื่นสิ...ได้โปรด..... สุดท้าย... ร่างกายเขาได้ถ่ายของเหลวซึ่งเป็นสัญชาตญาณ เตือนครั้งสุดท้าย ที่ร่างกายเขาพึ่งกระทำได้ จบ จบ กันทีฉันไม่อยากเชื่อ........ เวลา 01.00 น. ฉันยังไม่นอน หวนถึงเรื่องระหว่างเรา เวลา 02.00 น. ฉันเข้านอน เชื่อไหมน้ำตามันหยุดไหลแล้วนะ.... แต่พอล้มตัวลงนอนเท่านั้นละ เขาไปไหน ไม่มีเขาอยู่คลอเคลียข้าง เขาไม่มาซบไออุ่นจากฉัน เขาไม่มาหมุดผ้าห่มอันหนานุ่ม ตรงช่วง ซอกคอฉัน เพื่อนอนเกยเคียงข้างกัน.... ฉันแอบร้องไห้ กลั้นสะอื้น ให้เบาที่สุด ฉันบ้าไปแล้วแน่เลย นี่แค่เพียงชีวิตเล็ก ๆ ชีวิตหนึ่ง เท่านั้นนะ มันมีค่าสำหรับฉันมากเพียงนี้หรือ จากนั้นฉันหลับไป โดยไม่รู้ตัว จะขอบอกเพื่อนว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เพื่อนมอบให้ จักไม่ลืม และไม่ สามารถหาสิ่งใดมาเปรียบ เทียบทดแทนเพื่อนได้ ขอบคุณที่เป็น เพื่อนฉันยามฉันเหงา อยู่คนเดียว..................ขอบคุณจากใจจริง คุณงามความดีที่ฉันพึ่งกระทำ หรือมีอยู่บ้าง ขอให้ผลบุญคุณงาม ความดีจากฉัน ส่งเสริมให้แก่เขา ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้เขาได้ เกิดมาเป็นมนุษย์ มาเป็นเพื่อนฉันอีกสักครั้งหนึ่ง ฉันจะคอย............ .......................................................................................................... ................................................... มอบให้แด่ สุนัข พันธ์มินิเอเจอร์พินเชอร์ (หมากระเป๋า) เพศผู้ วัย 3 เดือน สีดำพื้น ลายมาคเกอร์สีน้ำตาล สี่ตา ชื่อว่า.....บอย...... ลาก่อน เจ้าบอย หมาน้อยของฉัน................
21 กันยายน 2546 02:32 น. - comment id 69621
คุณเคยรู้สึก แบบนี้บ้างไหม กับคำว่าผูกพันธ์... เคยลิ้มรส.. การสูญเสีย จากการผูกพันธ์ บ้างไหม....
26 ตุลาคม 2546 02:38 น. - comment id 69945
อ่านแล้วกินใจมากเมือนกันคะ อาจเป็นเพราะเราก็มีเหตุการณ์คล้ายๆกัน เลยทำให้เวลาอ่านแล้วจะคิดถึงภาพเก่าๆขึ้นมา ชอบบทความนี้นะ