นิรันดร์

หมอกจาง

กำแพงนั้นแข็ง แต่น้ำนั้นอ่อน
ฉันสามารถดำดิ่งลงไปในน้ำ แต่ไม่อาจเดินผ่านกำแพงได้
ถ้าฉันกลายเป็นดวงวิญญาณ ไร้สสาร ฉันคงเดินผ่านกำแพงได้
แล้วกำแพงจะยังมีอยู่ไหม? แล้วน้ำจะยังมีอยู่ไหม ?
ไฟนั้นร้อน แต่ก้อนน้ำแข็งนั้นเย็น
ฉันอาจถูกไฟคลอก และอาจถูกเย็นของน้ำโอบห้อมจนหนาวเหน็บ
ถ้าฉันกลายเป็นดวงวิญญาณ ไร้ความรู้สึก ฉันคงไม่รู้สึกร้อนหรือหนาว
แล้วไฟจะยังมีอยู่ไหม? น้ำแข็งจะยังคงเป็นน้ำแข็งอยู่หรือเปล่า?
ภูเขานั้นสูง แต่เนินดินนั้นต่ำ
ฉันอาจตกจากภูเขาลงมาตาย แต่ไม่อาจฆ่าตัวตายด้วยการเพียงกระโดดเนินดิน
ถ้าฉันกลายเป็นดวงวิญญาณที่ล่องลอยนั้นเล่า
ภูเขาจะยังสูงอยู่หรือเปล่า? แล้วเนินดินจะมีอะไรต่างจากภูเขาไหม?
ขอบฟ้านั้นไกล แต่ปลายเอื้อมแขนนั้นใกล้
ฉันอาจใช้เวลานับสิบปีและอาจไปไม่ถึงขอบฟ้า
แต่ใช้เวลาที่น้อยกว่าหลับตาในการหยิบของที่ปลายเอื้อมมือ
ถ้าฉันกลายเป็นดวงวิญญาณ ที่ปรากฏได้ในทุกที่โดยไม่มีระยะทางเล่า
ขอบฟ้าจะยังไกลอยู่ไหม? ที่เอื้อมมือถึงจะยังใกล้อยู่หรือเปล่า?
ความคิดถึงนั้น ไม่แข็งไม่อ่อน
ไม่ร้อนไม่เย็น
ไม่สูงไม่ต่ำ
และไม่เคยใกล้ ไม่เคยไกล
ถ้าหากฉันกลายเป็นดวงวิญญาณ..
เธอว่าความคิดถึงนั้น จะหายไปจากฉันไหม?