ดอกบัวในสวรรค์....

คีตากะ

      ปราศรัยโดยท่าน Suma Ching Hai, ศูนย์ซีหู , ฟอร์โมซา 11  กุมภาพันธ์ 1996 (เดิมเป็นภาษาจีน)



      ถึงอย่างไรเราก็สวยงาม ถ้าเรามีความเชื่อมั่นในตัวเอง เราก็จะสวย ตอนฉันยังเล็กๆ ฉันไม่เคยคิดว่าฉันหน้าตาน่ารัก ตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้สึกว่าฉันหน้าตาน่ารัก บางครั้งเวลาฉันส่องกระจก ฉันจะรู้สึกว่าตาของฉันมันเล็กไป (คนหัวเราะ) จมูกก็สั้นไป พอเห็นคนอื่นฉันก็จะคิดว่า "โอ! จะเยี่ยมสักแค่ไหนถ้าฉันจะมีจมูกแบบเธอ ผิวแบบเธอ หรือตาแบบเธอ! " ฉันเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นๆ ทุกวัน ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันหน้าตาไม่สวย ความจริงแล้ว, เราไม่ต้องไปสนใจสิ่งเหล่านี้หรอก ตัวเราก็ใช้ได้อยู่แล้ว

มีชายคนหนึ่งซึ่งไม่มีเงินจะซื้อรองเท้าและก็รู้สึกหงุดหงิดคับข้องใจมาก วันหนึ่ง, ตอนที่เขาออกจากบ้าน เขาก็ได้เห็นผู้ชายที่มีความสุขมากคนหนึ่งกำลังพูดคุยอย่างสนุกสนานกับผู้คน แถมยังร้องเพลงและเต้นรำไปด้วย พอเขาตั้งใจดูดีๆ ก็พบว่าชายคนนี้ไม่มีเท้า! เท้าทั้งสองข้างของเขาหายไป เขาจึงไม่ต้องซื้อรองเท้าใส่ (อาจารย์หัวเราะ) บางทีแบบนี้จึงเป็นเหตุผลที่เขาถึงได้มีความสุขมาก นับจากวันนั้น, เขาจึงไม่รู้สึกหงุดหงิดอีกต่อไปที่ไม่มีเงินจะซื้อรองเท้าใส่

ที่จริงแล้ว, ไม่จำเป็นที่ทุกคนจะต้องดูเหมือนๆกัน กุหลาบมันก็สวยดี แต่ถ้าทั้งโลกปลูกแต่กุหลาบ พวกเธอจะคิดอย่างไร? ไม่น่าเบื่อหรอกหรือ? (คนตอบ : น่าเบื่อ) บางคนจึงไม่ชอบกุหลาบ พวกเธอชอบกุหลาบกันทุกคนและบอกว่ากุหลาบสวยที่สุด แต่ว่าฉันไม่ชอบกุหลาบ! ฉันชอบดอกกุหลาบพอๆ กับที่ชอบดอกเบญจมาศ บางครั้งฉันก็ชอบดอกไม้ดอกเล็กๆ ที่ชื่อว่า "ความใจร้อน" เพราะว่าฉันไม่ต้องดูแลมัน (อาจารย์และทุกคนหัวเราะ) มันบานทุกวัน แม้แต่วันที่ฝนตก ตอนฤดูหนาวหรือตอนที่มีลมหนาวพัดแรงมันก็ยังบานรวมทั้งในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงด้วย เธอเพียงแต่รดน้ำมันบ้างขณะที่ร้องเพลงไปด้วย มันก็โตแล้ว แม้แต่เธอจะไม่ได้ให้น้ำมันเลย มันก็ยังโตได้ด้วยน้ำฝนนิดหน่อย ฉันเพียงแต่หวังว่าเราจะเป็นเหมือนกับดอก "ใจร้อน" ได้! เราไม่จำเป็นต้องเป็นดอกกุหลายหรอก มันบอบบางและก็ทำความลำบากให้มาก มันออกดอกเพียงปีละครั้งหรือสองครั้งและก็มีหนามเยอะแยะ แปลกนะ! (อาจารย์และทุกคนหัวเราะ) เพียงเพราะมันสวยน่ารักดี มันก็เลยเย่อหยิ่งมาก ถ้าเธอไปแตะต้องมัน เธอก็จะเลือดไหล ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้? ไม่ได้หมดทุกทุกคนหรอกนะที่จะชอบดอกกุหลาบ มันอาจจะสวย แต่คนอาจจะไม่ชอบมัน

ฉันชอบดอกบัว มันเติบโตในโคลนตมที่สกปรก แต่ว่ามันมีกลิ่นหอมและสะอาดมาก เวลามันบาน น้ำหวานในดอกของมันจะใสสะอาดเหมือนกระจกเงา สวย, ใสและบริสุทธิ์มาก ไม่มีผึ้งมาตอมดูดน้ำหวาน ไม่มีแมลงวันเข้ามาใกล้ มันสะอาดมาก ฉันได้ยินว่าดอกบัวมาจากระดับชั้นที่สูงมากเบื้องบน นานมาแล้ว มีผู้ขโมยมันมาปลูกที่นี่ ตอนนี้มันถึงได้กลายมาดูน่าเกลียดมาก (อาจารย์และทุกคนหัวเราะ)

ดอกบัวที่อยู่ข้างบนเหนือขึ้นไปนั้นสวยกว่านี้อีก บางดอกก็เล็ก บางดอกก็ใหญ่ ดูเหมือนหยกใสๆ สวยมาก พอเธอเหยียบบนดอกบัว มันก็จะเริ่มบินลอยไป! ไม่ว่าเธอจะอยากไปไหน เพียงแต่คิดเท่านั้นมันก็จะพาเธอไปที่นั่น เธอไม่ต้องสั่งมันเลยว่า "เฮ้! คนขับ...." (อาจารย์และทุกคนหัวเราะ) เธอไม่ต้องบอกมันเลยว่า "ฉันอยากจะไปไทเป" เพียงแต่ขึ้นไปยืนบนนั้น มันก็จะรู้ว่า เธออยากจะไปหาอมิตาภพุทธะหรือกวนอิมโพธิ์สัตว์ มันจะพาเธอไปไม่ว่าที่ใดที่เธออยากจะไป ในโลกเบื้องบน, เมฆก็ทำหน้าที่แบบเดียวกันนี้เหมือนกัน ทันทีที่เธอขึ้นไปบนเมฆก้อนหนึ่ง มันก็จะพาเธอไป! พอเธออยากจะหยุด ก็เพียงแต่คิด หรือแม้แต่ก่อนที่เธอจะคิด มันก็จะรู้และก็จะหยุดทันที ไม่มีการจราจรติดขัดวุ่นวายเหมือนกับที่เรานั่งรถแท็กซี่ที่นี่! ในโลกระดับที่สูงขึ้นไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้แต่ตอนที่เมฆก้อนหนึ่งชนกับเมฆอีกก้อน ไม่จำเป็นต้องมีกฎจราจร ก้อนเมฆและดอกบัวเพียงแต่ลอยไปมาอย่างอิสระเสรีสบายมาก! 

พวกเธอบำเพ็ญให้มากขึ้นแล้วจะได้เหาะไปบนดอกบัวและก้อนเมฆได้ ถ้ากรรมของเธอหนักมากไป เธอก็จะตกลงมา เรื่องนี้ฉันต้องเตือนเธอไว้ก่อน (อาจารย์และทุกคนหัวเราะ) มันรู้ว่าใครกรรมหนักเกินไป มันรู้ว่าเธออยากจะไปไหนและเมื่อไรจึงจะหยุด มันยังรู้อีกด้วยว่าใครไม่สมควรจะโดยสารไป เมฆและดอกบัวเหล่านี้ไม่ได้เป็นสิ่งทางวัตถุ ฉะนั้นถ้าเรายังมีด้านที่เป็นวัตถุอยู่ภายใน เราจะเข้ากับคุณสมบัติของมันไม่ได้ แล้วเราก็จะตกลงมาเองถ้าเราพยายามจะโดยสารไปบนมัน (คนหัวเราะและปรบมือ)