รอยยิ้มในความรักกับมิตรภาพอาบละมุนบ้านโป่งไฮ

การที่ใครจะอยู่ในที่ถิ่นทุรกันดาร เจออะไรก็เก็บมาทาน มาทำกิน เพราะไม่มีอะไรจะกิน ไม่ต้องกินเจ แต่ต้องใช้คำว่า เจอเป็นกินในสภาพความเป็นอยู่ กับ ถนนที่ยังเป็นดินโคลน ไม่มีน้ำไม่มีไฟ ขาดความเจริญทุกอย่าง อยู่กันตามมีตามเกิด แต่ที่นี้ บ้านโป่งไฮ มีสิ่งที่ๆอื่นไม่มี คือ ความบริสุทธิ์ ใสซื่อ เพราะ การที่ใครจะหล่อหลอมเด็กๆให้เป็นคนดีได้นั้นต้องมีคนที่ทำงานด้วยใจ อุทิศตน เสียสละ ความรัก ความศรัทธาและมีความอดทนประกอบเข้าด้วยกัน และสิ่งสำคัญอีกประการ เมื่อมีพระนิสิตที่อุทิศตน เพื่อสิ่งนี้ และเป็นพระนิสิตที่หล่อหลอมออกจากมจร.ห้องเรียนวัดพระแก้วด้วยแล้ว อยากให้พระผู้ใหญ่หรือพระผู้เป็นผู้เป็นผู้ระดับ ผู้บริหารเล็งเห็นความสำคัญ เพราะ การที่จะสร้างคนดีคนดีคนหนึ่งมีค่ากว่าทรัพย์สินนานัปการ
พระนิสิตหลายรูป ที่มีอุดมการณ์หลายคนต้องถอดใจ เพราะต้องสู้อย่างเดียวดาย ทั้งการต่อสู้กับศาสนาหลายศาสนา และอิทธิพลต่างๆรวมทั้งเรื่องงบประมาณหรือแม้แต่กำลังใจการที่ให้แก่กัน
อยากหล่อหลอมน้ำดีคืนสู่สังคมต้องช่วยกันไม่ใช่คอยแต่รอเอาผลงาน คนทำดีคงต้องท้อถอย และหมดไปถ้าไม่ช่วยกันจรรโลงไว้ การสร้าง พระนิสิตดีที่มีคุณภาพถือว่าเป็นหัวใจในหลักการบริหารและผลิตบัณฑิต
สิ่งที่มีค่าและช่วยจรรโลงโลก คือ คือ คำว่า น้ำใจ และเมตตา ซึ่งสิบคำพูดไม่เทียบเท่าหนึ่งการกระทำ
มิตรภาพ ความรู้สึก ความรัก ความผูกพัน ความภูมิใจในสถาบันสถาบันจากรุ่นสู่รุ่นที่เต็มไปด้วยอุดมการณ์จึงจะสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ไม่ว่าพระนิสิต หรือแม้ตัวผู้เขียนเอง อยากเห็นสิ่งนี้
การไปโป่งไฮในครั้งนี้ทุกคนไปด้วยหัวใจ และพลังศรัทธาในตัวพระโกษา ซึ่งเป็นสายเลือด บัณฑิตนิสิตมจร.ห้องเรียนวัดพระแก้ว อย่างน้อยในวันนี้ การที่คณะเดินทางได้ร่วมกันเดินทาง คนที่จะมาช่วยเหลือ เช่น สโมสรโรตารีที่จะสร้างสถานที่ปฎิบัติธรรมเขาเหล่านั้นก็เห็นพลังความรัก ความมีน้ำใจที่มีให้กันระหว่างพระนิสิตจากรุ่นสู่รุ่น และจากเจ้าหน้าที่และอาจารย์ เราจึงเห็นน้ำตาพระโกษาหลั่งด้วย ความปลื้มปิติ และยินดี ที่ไม่ได้ถูกทิ้งในเดียวดายและต่อสู้เพียงลำพัง
รอยยิ้ม ที่มีให้กัน จึงมีทั้งความสุขและมิตรภาพไม่ว่าเด็ก หรือผู้ใหญ่ ไม่ว่าผู้ให้หรือผู้รับ
กระต่ายใต้เงาจันทร์

กระต่ายใต้เงาจันทร์ 17 มิ.ย. 2555 22:08 น. - ID 12226