เพราะความที่ฉันมีพี่ถึง 9 คน และทุกคน ก็มีอายุห่างกับฉันมาก พวกเขาเลี้ยงฉันเหมือนลูกก็ว่าได้ เวลาที่พวกเขาคุยกัน ฉันอยากจะร่วมบทสนทนานั้นด้วย แต่เหมือนงานกร่อย เพราะฉันพูดคนละเรื่องกับพี่ๆ ผู้ใหญ่มักจะคุยอะไรกันก็ไม่รู้ ฉันไม่เข้าใจ จริงๆนะ นั่นคือเหตุผลทีฉันไม่ค่อยพูดจาตั้งแต่เด็ก มีโลกส่วนตัวมากมาย เล่นขายของ ทำโน่น ทำนี่ ไม่ค่อยมีเพื่อนเล่นในวัยเด็ก เพราะบ้านห่างจากหมู่บ้าน เวลาเจอเพื่อนที ฉันจะดีใจเป็นที่สุด แต่ก็อีกนั่นแหละค่ะ เพื่อนฉันส่วนมากเป็นเพื่อนผู้ชาย เขาเล่นอะไรก็ต้องเล่นด้วย เตะมวย ยิงปืนที่ทำจากไม้ไผ่โดยใช้ลูกหว้าเป็นกระสุน ทอยเหรียญ ฯลฯ เมื่อฉันโตขึ้น เรียนมัธยม ด้วยตัวเล็กกว่าเพื่อนๆ พวกเขาก็ดูแลฉัน เหมือนว่าเป็นน้อง ไม่ใช่เพื่อน นี่คืออีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันเติบโตแต่ตัว แต่นิสัยเป็นเด็ก ชอบเอาแต่ใจกับคนที่เข้าใจฉัน แต่ฉันก็แยกแยะได้เสมอ ระหว่างงาน ระหว่างเพื่อนที่ไม่รู้ใจฉัน หลายครั้งฉันมักจะอิจฉา เวลาเห็นเพื่อนๆคุยกันอย่างออกรส สนุกสนาน ในขณะที่ฉันอยากคุยด้วย แต่พอคุยด้วย ก็เหมือนกับงานกร่อยเช่นวัยเด็ก เพราะฉันคุยไม่เป็น ..ย้ำ คุยไม่เป็นจริงๆค่ะ ความอิจฉาของฉัน มักจะทำให้ฉันชอบเอาชนะตนเอง เมื่อเห็นพี่ๆ หรือเพื่อนทำอะไร ฉันจะชอบทำตาม และก็ได้เรื่องทุกครั้ง เมื่อฉันเห็นเพื่อนหลายคนถักหมวก ถักผ้าพันคอ ฉันก็เริ่มอาการนั้น โรคขี้อิจฉาของฉันมันคืบคลานเข้ามาในสมองหยักข้างซ้ายนิด ขวาหน่อย 05 มกราคม 2555 ที่ห้างเดอะมอลล์ท่าพระ ชั้น 4 ร้านขายไหมพรม " พี่คะ อยากถักหมวกค่ะ ช่วยจัดไหมพรม และอุปกรณ์ให้ด้วยค่ะ เห็นเขาบอกว่าที่นี่สอนฟรีด้วยใช่มั้ยคะ ยังไม่เคยเรียนคะ " ฉันบอกพนักงานขาย เมื่อเลือกสีไหมพรม ชำระเงินเรียบร้อย และเห็นอุปกรณ์ ก็มองๆ ยิ้มๆ " เราจะถักแบบไหนคะ " บางครั้งฉันก็ไม่ค่อยละเอียดกับพวกนี้มากนัก พนักงานขายและเป็นครูคนสอน " ที่นี่สอนถักเฉพาะนิตติ้งค่ะพี่" ฉันทำตาโต " ฮ้า...ถักนิตติ้งเหรอคะ ทำไม่ได้ๆ ทำไม่ได้จริงๆค่ะ พี่สาวเคยสอนตอนเด็ก พวกเขาถนัดขวากันทุกคน แต่เราถนัดซ้าย ครูจะสอนยังไงคะ " ฉันตั้งถามไป คุณนา ..อ้อลืมบอกไปว่า ครูผู้สอนชี่อ นาค่ะ เธอยิ้มและบอกว่า " ทุกคนที่เรียนที่นี่ หลายคนถนัดซ้าย แต่เราจะสอนให้ เหมือนๆกันคือต้องทำมือขวาค่ะ รับรองทำได้แน่นอนค่ะ แรกๆอาจจะช้าหน่อยค่ะ" ฉันครุ่นคิดอย่างกังวลใจ และรู้สึกตำหนิตนเองว่า จะทำอะไรทำไมฉันไม่ถามก่อน ว่าเรียนแบบไหน สุดท้ายฉันก็เปิดใจเรียนรู้กับสิ่งใหม่ที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะทำได้ วันแรก ครูขึ้นห่วงโซ่ให้ แล้วให้ฉันกลับไปหัดถัก นิต เพิล ขึ้นๆ ลงๆ แรกๆด้วยความถนัดซ้าย ฉันนั่งทำแบบหน้าตาซีเรียส ขอย้ำว่า ซีเรียสจริงๆค่ะ อันนี้เจ้ที่บ้านก็บอกค่ะ ฉันกลัวมันจะหลุด แม้จะตั้งใจเพียงใด ตอนเกี่ยวก็หลุดจนได้ หลังเลิกงาน ฉันมีนัดที่กับเดอะมอลส์ เดินเข้าเกือบทุกวัน เพราะเอางานไปให้ครูแก้บ้าง เกี่ยวห่วงอันที่หลุดบ้าง จนรู้สึกเกรงใจคุณนา แต่เธอก็พูดให้กำลังใจ และบอกเอามาให้ดูได้ ไม่ต้องเกรงใจ ครูสอนให้ถักขึ้น 5 เซ็นติเมตร พอถักตามครูสั่ง เอาไปให้ดู ครูดึงด้ายปรื๊ดๆออก จนหมด ฉันร้อง..โห...ครูๆ ดึงทำไมคะ ครูบอกว่า ให้หัดถักให้คล่องมือเท่านั้น ...เอ่อ...ครูขา..... เมื่อเริ่มของจริงๆ แรกๆฉันยังเก้ๆ กังๆอยู่ กลัวห่วงโซ่หลุดอย่างเดียวเลย จากคนที่ไม่มีสมาธิ ชอบหยิบโน่น วางนี่ตลอด ทำให้ฉันหยุดการแช๊ตตอนเย็น หยุดดูละครทีวี หันมาเปิดวิทยุสถานี วิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ฟังเสียงบรรยายธรรมของท่านพระพุทธทาสบ้าง หรือแล้วแต่ทางผู้จัดจะเปิดให้ฟัง การถักนิตติ้งครั้งนี้ ทำให้ฉันได้ข้อคิดเล็กๆมาใช้ นั่นคือ การจะทำอะไร สมาธิเป็นเรื่องสำคัญ และเมื่อฉันมีสมาธิ งานที่ทำก็ราบรื่น ผิดพลาดน้อยลง จากที่ครูให้ฉันถัก แทงลง 3 ครั้ง แทงขึ้น 2 ครั้ง ให้ได้ ความสูง 22 เซ็นติเมตร ฉันนั่งทำอย่างใจเย็น ไม่ผลีผลาม ไม่รีบร้อน ต่างจากวันแรกที่หัด ความกังวลที่มีอยู่ในตัวฉันมันมากเกินจะกล่าวเลยละค่ะ ฉันเองก็ยังนั่งยิ้มให้กับตนเอง เพราะฉันเดินไปให้ครูดึงห่วงโซ่ที่หลุด เพียงสองครั้ง และแล้ว 24 / 01/ 2555 " สวัสดีค่ะ ถักเสร็จตามที่ครูสั่งแล้วค่ะ " ฉันยื่นไหมพรมที่ถักให้คุณนา ครูวัดๆ แล้วบอกว่า "ยังขาดครึ่งแถว ทำต่อค่ะ" อ่า...เราว่าเราวัดแม่นแล้วน๊า แต่อาจจะเป็นเพราะว่า ฉันยังนับแถวไม่เป็น เมื่อถักครบ 22 เซ็นติเมตร ครูก็ให้คล้องสองห่วงแล้วแทงลง 1 รอบ และก็แทงลงอย่างเดียวอีก 2 รอบ และก็ คล้องห่วงแทงลงอีก 1 รอบ จบด้วยตัดไหม สนเข็ม แทงตรงกลางหมวกลง แล้วดึงพอสมควร เก็บซ่อนด้ายด้านใน เก็บซ่อนด้ายตรงชายขอบหมวก และแล้ว.... หมวกใบแรกจากการหัดถักนิตติ้ง ในรอบ 46 ปีของฉันก็สำเร็จ ^ _^ เริ่มหัดถัก ขึ้นๆ ลงๆ ตามครูสั่งค่ะ เริ่มถักจริงๆแล้ว ได้รับคำชมจากพี่ๆที่นั่งถักมานานว่า ฝีมือครั้งแรกของฉันเยี่ยมมาก พวกเขาหยิบไปดู รอบๆ แล้วบอกว่า เก่งมาก ไม่เห็นความผิดพลาด หรือโซ่หลุดเลย ต่างกับเขาที่ถักครั้งแรก ดูไม่ได้เลย อิ ภูมิใจมากๆ จริงๆนะคะ พี่ๆมักจะพูดกับฉันว่า ทำอะไรไม่ได้เรื่อง ไม่เป็นสับปะรดเลย อะ...มาดูๆ ที่ฉันทำเนี่ย มันคือลายสับปะรด เห็นมั้ย ฉันทำสับปะรดเป็นแล้ว โปรดมองที่หมวกฉัน ห้ามหันมองทรีนกา ภาพจริงไร้มายา ไม่แต่งแต้มให้แก้มนวล เฮ้อ....อิจฉาจนได้เรื่องจริงๆค่ะ วันนี้จะหัดถักลายสาน เมื่อมีพื้นฐานจากใบแรกแล้ว คงไม่ยาก ใช่มั้ยคะเพื่อน
25 มกราคม 2555 14:28 น. - comment id 128243
46 เข้าไหมงวดนี้ อิอิ เก่งจ๊ะ สีก็ถูกใจ..
25 มกราคม 2555 14:41 น. - comment id 128244
อยากจะอิจฉามั่งจัง แต่ ตัวขี้เกียจมังเยอะอยู่ เปิดดูไม่ได้อีกแล้วคร๊า ต้องไปเปิดดูที่บ้าน
25 มกราคม 2555 14:44 น. - comment id 128245
เก่งจังค่ะพี่แก้ว
25 มกราคม 2555 14:59 น. - comment id 128246
ของน้องเฌอ เอาลายนี้แหละค่ะ แต่ขอเป็นสีขาวนวล หรือสีเนื้อนะคะ คริ คริ สวยอ่ะ อยากได้ๆอิจฉาอย่างแฮง
25 มกราคม 2555 15:20 น. - comment id 128247
อ่านไปก็ยิ้มไป ตอนแรกเริ่มจากคุยกับพี่ไม่รู้เรื่อง ไหงมาจบที่หมวกถักไปได้ ได้ความรู้อีกอย่าง ว่าเป็นคนถนัดซ้าย และคนถนัดซ้ายก็ถักนิตติ้งได้ ยังไงก็อย่าจมอยู่กับกองไหมพรม จนลืมใครบางคนล่ะ จะบอกให้
25 มกราคม 2555 16:15 น. - comment id 128249
เรียกว่าความอิจฉาเป็นคุณจ้า เก่งนะนี่ .. การทำอะไร จับจ้องจิตและสายตาอยู่ ที่เดียวเป็นการฝึกสมาธิบังคับ ไม่ให้วอกแวกดีครับ
25 มกราคม 2555 16:23 น. - comment id 128250
^ ^ อวยกันเองอีกแระ อิฉาเน้อ
25 มกราคม 2555 16:34 น. - comment id 128252
อิอิ มาแอบๆ มองๆ เมียง ปู่กิ่งฯ อวย...
25 มกราคม 2555 16:51 น. - comment id 128253
1 พี่กุ้งฯ เอ้อ...หนูป่าวใบ้นะคะ เข็ดแล้วคราวก่อนลงกระทู้ ไม่เข้าวินเลยค่ะ 555 ข่าวป้าจุ๊เสียชีวิตแล้วนะคะพี่กุ้ง เสียดายดาราดีๆ มีผลงาน จากไปทีละคน สองคน 83 แล้วเนาะ ท่านก็จากด้วยโรคชรา เริ่มใบที่สอง แบมเลือกไหมสีฟ้าอมเขียวค่ะ มีอยู่ม้วนสุดท้ายในร้านด้วยละ
25 มกราคม 2555 16:53 น. - comment id 128254
2 คุณพิม ตั้งใจจะทำให้แม่ ดูเหมือนว่าสีจะหวาน เหมาะกับลูกมากกว่าค่ะ อิ
25 มกราคม 2555 16:57 น. - comment id 128255
3 น้องก้าวฯ เห็นน้องๆนั่นแหละคะที่ทำมาโชว์ เป็นแรงบันดาลใจให้พี่อยากทำบ้าง ทั้งๆที่ไม่เคยคิดว่าจะทำ ดูมันยากกว่าการทำดอกไม้ประดิษฐ์จากดินอีกนะคะ แต่พอทำเสร็จ เราก็มีฝีมือเหมือนกันนะเนี่ย 555
25 มกราคม 2555 17:03 น. - comment id 128256
4 น้องจวว จดใส่สมุดโน๊ตไว้ก่องน๊า เอาขอบหนา หรือไม่หนา เพิ่มชีสมั้ยคะ กำลังนั่งนึกถึงพิซซ่า หิวค่ะ รอคิวก่อนนะคะ
25 มกราคม 2555 20:28 น. - comment id 128257
5 พี่สืบ จริงๆนะคะพี่ หนูพูดกับมนุษย์ เขาไม่ค่อย เข้าใจในสิ่งที่เราพูดค่ะ แต่สงสัยเหมือนกันว่า ทำไม... เวลาพูดกับจิ้งจกที่บ้าน มันยังรู้เรื่องเลย เห็นผงกหัวหงึกๆ แถมแลบลิ้นกินแมลงโชว์เราอีก 555 พี่สืบว่าเค้าทำสวยมั้ยคะ เก่งเนอะ น้องใครก็ไม่รู้ อิ
25 มกราคม 2555 20:37 น. - comment id 128258
6 ปู่กิ่ง กีตาร์วางไว้ก่อนค่ะ โครเชซื้อเข็มมาแล้ว ด้ายพร้อมแต่ยังไม่ทำหรอกค่ะ ขอถักหมวกอีกใบก่อน ฝึกให้ชำนาญ ก่อนที่แม่จำเนียนจะเปลี่ยนไปลองทำอย่างอื่น สมาธิเป็นสิ่งที่สำคัญจริงๆนะคะปู่ ทำให้เราไม่หลุกหลีก ดูสงบเสงี่ยมขึ้นหน่อยหนึ่ง อิ แหมะ พานั่งเรือชมตลาดน้ำตอนเที่ยงวัน จะให้โมเมนติกได้อย่างไรฤาท่านเฮย ร้อนสุดๆ ขอบคุณจ้าปู่
25 มกราคม 2555 20:39 น. - comment id 128259
7 จวว เนอะเฌอเนอะ .. ปู่อวยกันเอง เนอะเฌอเนอะ..
25 มกราคม 2555 20:42 น. - comment id 128260
8 น้องแมงฯ ข้อที่ 1 ขอถามว่า หนึ่งในห้าเจ้าจอมหายไปไส คิดฮอดเธอเหลือหลาย น้องกานต์อะ สบายดีมั้ยคะ หายไปไหนน้อ ข้อ 2 เนอะแมงฯเนอะ ..ปู่อวยกันเอง..
25 มกราคม 2555 21:10 น. - comment id 128262
มาตอบคำถามข้อ 1 อิอิ เธอมีภารกิจล้นมือ ฝากไปเผางานให้ด้วย อิอิ ข้อ 2 แมนยู่ คริคริ
26 มกราคม 2555 08:31 น. - comment id 128265
^ ^ ผิดบ้านแหง๋มๆ
26 มกราคม 2555 08:37 น. - comment id 128266
ููู^ ^ ^ อิอิ บ่แม้นบอ... คริคริ
26 มกราคม 2555 13:23 น. - comment id 128268
เมื่อก่อนแถวบ้านค่ำลงก็คงมืด ถึงมีพี่น้องถึงสิบคน ความอิจฉาพระท่านสอนว่าเป็นสิ่งไม่ดีควรละเว้น เสียเวลาไปตั้ง 46 ปีแล้วยังมาหลังขดหลังแข็งถักหมวกอีก น่าจะใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ อย่างเช่นเรียกเราไปเลี้ยงข้าวสักมือยังจะดีกว่า อิอิ แต่พอดูรูปหมวกที่โชว์กลับเห็นว่าคนใส่หมวกก็น่ารักดี อิอิ
27 มกราคม 2555 20:38 น. - comment id 128276
17 มกจ รับแซบแล้วฮะ ช่วยบอกที่อยู่มาคะ จะส่งไฟแช๊กไปช่วยเผาจ้า
27 มกราคม 2555 20:41 น. - comment id 128277
18 จวว สำเนียง เสียงในฟิล์ม แมนยู่ แม่นยู๋ พ้องเสียง คือๆกันจ้า รอชมภาพห้าเจ้าจอมแต่งชุดนางในวรรณคดีค่ะ
27 มกราคม 2555 20:43 น. - comment id 128278
19 มกจ เพิ่นบ่แม่นคนอีสานบ่ แม่ใหญ่เฌอนะ เพิ่นฟังบ่ฮู่เรื่องคือหมู่เฮาเน้อ
27 มกราคม 2555 21:11 น. - comment id 128279
20 คุณฤกษ์ คุยกันยาวแล้วละเรา..ต่อไปเป็นการชำแหละ เจียระไนข้อความค่ะ 01 เมื่อก่อนแถวบ้านค่ำลงก็คงมืด ถึงมีพี่น้องถึงสิบคน -------- บ้านใคร ค่ำลงแล้วฟ้าแจ้งจ่างป่าง ช่วยมาบอกด้วยนะคะ จะตามไปเบิ่งให้เห็นกับตา อ้าว แล้วเรามีพี่น้อง สิบคน เกี่ยวอะไรกับค่ำละ ฮ่วย --------------------------------------------------------- 02 ความอิจฉาพระท่านสอนว่าเป็นสิ่งไม่ดีควรละเว้น ------------ เว้นได้ ก็ไม่ทำอะจิค๊า... อ้าว...อิจฉา ทำแล้วได้ดีอะพระท่านจะว่ายังไง ___________________ 03 เสียเวลาไปตั้ง 46 ปีแล้วยังมาหลังขดหลังแข็งถักหมวกอีก น่าจะใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ อย่างเช่นเรียกเราไปเลี้ยงข้าวสักมือยังจะดีกว่า อิอิ แต่พอดูรูปหมวกที่โชว์กลับเห็นว่าคนใส่หมวกก็น่ารักดี อิอิ ----------- แบบนี้เขาเรียกว่า ตบก้นแล้วลูบหลังวุ้ย ขอบคุณนะ ที่สรุปใจความได้น่ารัก ไม่งั้น เสียหมูแน่นาย แบร่..
3 กุมภาพันธ์ 2555 15:07 น. - comment id 128389
แหมอิจฉาแบบนี้ ดีแฮะ ได้ลายใหม่ ๆ ก็ขอสักใบแล้วกันนะ
3 กุมภาพันธ์ 2555 16:04 น. - comment id 128396
25 พี่อ้อย ขอเวลาหน่อยนะคะ ให้ฝึกชำนาญอีกจิ๊ดหนึ่ง ตอนนี้น้องพลอย เหลนสาว ชิงตัดหน้า ต้องทำให้ก่อนแล้วค่ะ " ย่าๆหนูจะเอาสีฟ้า หรือไม่ก็สีแดง ย่าหัดให้หนูถักด้วย " " โอ้..เหลนเอ้ย ย่าจะยังไม่รอด ผิดแล้วผิดอีก " คิดถึงจัง อยากกอดคนอวบ อิ