ฉันคงเป็นเพียงหุ่นยนต์ที่ถูกฝั่งด้วยไมโครชิพ ที่สามารถตรวจสอบข้อมูล ตารางการเข้าออกรายละเอียดการเดินทาง ว่าก้าวเดินไปทางไหนบ้าง ฉันคงเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกเลือกมาหาข้อมูลแล้วจับฝั่งไมโครชิพนำไปรบ ในสนามรบที่มีความขัดแย้ง ฉันอาจถูกเลือกหรือฉันเต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในภาระกิจครั้งนี้ฉันรู้ว่า มีไมโครชิพฝั่งอยู่ในร่างกายเมื่อมีความผิดปรกติในร่างกาย ฉันเจ็บปวดทุกๆครั้งที่ขยับร่างกายแต่ฉันทนได้เพราะฉันรู้ว่าเขาอ่าน ฉันได้เพียงข้อมูลที่ถูกบันทึกผ่านไมโครชิพ ไม่ว่าฉันจะทำอะไรเดินไปทางไหนเข้าออกที่ใดข้อมูลก็จะถูกบันทึกไว้ แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่สามารถอ่านได้คือใจของฉัน .. หุ่นยนต์ที่ใครเป็นผู้สร้างหรือ.......................... หรือฉันเป็นเพียงสัตว์ดังที่มีคนเปรียบเทียบใช่หากฉันเป็นเพียงสัตว์ ฉันก็ยังคงมีเลือดเนื้อ มีความคิด และที่สำคัญฉันคงมีจิตใจรับรู้และสัมผัส ข้อมูลมากมายที่เขาได้ไปคงไม่น้อย...................................... แต่น่าเสียดายที่เขาอ่านได้เพียงแต่แผ่นที่เก็บข้อมูล เขาไม่สามารถอ่านใจฉันได้เลยแม้แต่น้อย........................ ตอนนี้ฉันมีหัวใจที่เป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์..มีความคิดความอ่าน อาจจะขาดความรู้เท่าทันคนแต่ฉันจะเรียนรู้มันด้วยหัวใจไม่ใช่เพียงเครื่อง มือทางอิเลคทรอนิค ฉันเป็นตัวของตัวเองซึ่งจะรับรู้อะไรก็ตามด้วยความรู้สึก มากกว่า... ขอบคุณเสียงของใครบางคนที่เราสื่อสารผ่านกันทางเครื่องมืออิเลคทรอ นิคแต่สัมผัสความรู้สึกได้เพราะฉันได้ยินน้ำเสียงที่เป็นตัวตนของเขาไม่ใช่ แค่อักษรหรือข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้อย่างเดียว ขอบคุณความรู้สึกที่แสนดี..วันนี้หรือวันไหนก็จะไม่ลืมเราจะเป็นพี่และเพื่อนรักในจินตการที่สัมผัสและส่งผ่านความรู้สึกในจินตนาการพี่ก็ยังคงเป็นพี่และเพื่อนที่แสนดีที่สุดที่รับฟังทุกเรื่องราวและปัญหาขอบคุณจากใจจริง รอยยิ้มยังคงมีให้เสมอแม้เราไม่เคยเจอและรู้จัก
7 ตุลาคม 2554 15:38 น. - comment id 126814
หลายคนตัดสินคนอื่นด้วยอะไรกัน... สายตา(ที่มองดู) วาจา(ที่สื่อสาร) การศึกษา(ข้อมูลทางการศึกษา) คำบอกเล่า(ใครว่าว่าตามกัน) รายละเอียด(ส่วนที่เป็นของคนๆนั้น) บางครั้งการที่เราจะรู้จักหรือเรียนรู้คนอื่น คือการเปิดใจยอมรับความเป็นตัวตนของ คนๆนั้นมากกว่า เชื่อว่าเรามองกันไม่อยากเลย... ไม่ว่ามาอย่างไรรูปแบบไหนก็คงเห็นกันในไม่ช้า...
7 ตุลาคม 2554 18:08 น. - comment id 126816
ถ้าหุ่นยนต์พูดได้คงพูดว่า............. ถอดไมโครชิพให้ฉันที............. ฉันอึดอัด..ฉันเจ็บปวด.......... อย่ากดซ้ำรอยแผลให้ฉันอีกเลย ใส่หัวใจให้ฉันเป็นมนุษย์ ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระได้ไหม.........
8 ตุลาคม 2554 14:15 น. - comment id 126820
แล้วไปเฮอะ นึกว่าหุ่นยาง ของพวกชาวเรือซะอีก อิอิ
8 ตุลาคม 2554 16:12 น. - comment id 126821
สวัสดีค่ะคุณฤกษ์เป็นริดสีดวง อะจึ๋ยขอโทษค่ะพิมพ์ผิดแต่ขี้เกลียดแก้ หยิกแก้มตัวเองสามครั้งค่ะ หรือว่ากระโดด ตบห้าสิบทีว่าเป็นหุ่นยางเป็นห่วงยางยังดีกว่าชิมีหรือเปล่าละ จะได้ไม่จมน้ำค่ะน้ำจะท่วมโลกแล้วน่ะ ไม่มีขาดทุนนะจะบอกให้