เล็ดลอดหลบหนี....คำๆนี้ วันนี้แล้วที่จะได้รู้ว่าเป็นยังไง... แสงอาทิตย์ร่ำไรๆ ตอนใกล้ค่ำ เสียงนกหวีดดังขึ้น ปรี้ดดดด ปรี้ดๆ ปรี้ด...เฮ้.... สิ้นเสียงเฮ้ของกำลังพลทุกนายที่เข้ารับการฝึก...เสียงพรึบๆก็วิ่งกรูกันไปที่ต้นเสียง พลันอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นทันควัน... หน้ากระดานห้าแถวปิดระยะ ม้าเยี่ยว...(ไอ้ม้าเยี่ยวนี่ มันรวบมาจากคำว่ามาหาข้าพเจ้า) กำลังพลที่ตัวสูงโยง ก็วิ่งไปหยุดตั้งต้นเป็นคนหัวแถว ตะโกนนับ อึ้ง ส้อง สั้ม สี่ ห้า แล้วคนที่เหลือก็วิ่งกรูกันไปต่อแถวไปทางด้านข้างด้านซ้ายของคนหัวแถว พร้อมกับยกมือขวาเท้าสะเอวปลายมือทิ้งดิ่งลงข้างล่าง หน้าก็สะบัดไปทางขวา...มองอกคนถัดไปจากคนที่ยืนติดกับเรา ครูฝึกก็วิ่งมาที่หัวแถว เดินเลียบแถวมองหน้าเรา ปากก็ตะโกน ใครเห็นหน้าครูหลบไป ๆๆ ตะโกนซ้ำๆ เดินไป....จนสุดแถว...นิ่งงง.... หัวแถว... นับ... อึ้ง ส้อง สั้ม สี่ ห้า หก เจ็ด ไปจนถึง สี่สิบ ทุกอย่างพลันสงบลง ....เงียบกริบ.. สองร้อยนายยยย เข้าแถวหน้ากระดานนนน แค่ห้าแถวววว ใช้เวลาไป สิบเจ็ดวินาที....จะไปทำอะไรแดกกก....ทั้งหมด.....หมอบบบบ.... เสียงพรึบพรับๆล้มตัวลงหมอบแนบไปกับพื้นด้วยความรวดเร็ว ยึดพื้นท่าเตรียมมมม... ทุกคนเริ่มตะเกียกตะกายหาที่วางมือวางไม้จัดท่าจัดทางเตรียมยึดพื้น พอเงียบเสียงปุ๊บก็เปล่งเสียงพร้อมกัน เตรียม ยี่สิบครั้ง แล้วเสียงทวนคำสั่งของสองร้อยเสียง ก็ขานรับพร้อมๆกัน ยี่สิบครั้ง .......ปฏิบัติ สิ้นเสียงคำสั่ง...ทุกนายก็เริ่มยึดพื้น พร้อมๆกันโดยการนับ อึ้ง ส้อง สั้ม สี่ ห้า หก เจ็ด ไปจนถึง ยี่สิบ ทั้งหมด ลุก....จั๋ดแถว เฮ้... นิ่ง..... ฟังเรียกแถว แล้วผู้ช่วยครู ก็วิ่งงงง..ไปไกลๆ....ไปตะโกนอยู่ลิบ....หน้ากระดานแถวเดี่ยว ปิดระยะ ม้าเยี่ยว เราก็วิ่งงงง...ไปทำแบบเดิมๆ...แล้วก็จบที่ ครูฝึกไม่พอใจ สั่งทำโทษอีก...ทำอยู่อย่างนี้เป็นสิบๆเที่ยว...เล่นซะเหงื่อตกเป็นลิตรๆ... พอไร้แสงอาทิตย์ ท้องฟ้ามีแต่แสงดาวระยิบระยับ เสียงหริ่งเรไร เริ่มร้องระงม....ตรงหน้าตอนนี้มีเพียงแสงไฟหน้ารถสองตันครึ่ง เอ็ม ๓๕ เอ ๑ เท่านั้น ที่สาดแสงพอให้เห็นอากัปกิริยาของกลุ่มบรรดาครูฝึก ซึ่งตอนนี้...มีหลายคนที่กำลังบรรจุเครื่องกระสุนใส่อาวุธที่มีทั้ง ปืนกลเอ็ม ๖๐ (แบบที่แรมโบ้ชอบถือไล่ยิง) ปืนเล็กยาว เอ็ม ๑๖ เอ ๑ ในแถวยังคงนิ่งเงียบอยู่ในท่าตรง...ทุกคนรอฟังคำสั่ง ว่าจะอะไรต่อไป... ต่อไปไปๆๆๆๆ....เสียงผ่านเครื่องขยายเสียงเป็นเสียงเอ็คโคดังขึ้น จะเป็นการฝึกฝึกๆๆๆ การเล็ดลอดหลบหนีหนีๆๆๆ จากสถานการณ์สมมติมุดๆๆ คือคือๆ พวกคุณทุกคนคนๆๆๆ ตกเป็นเฉลยศึกศึกๆๆ ของข้าศึกศึกๆ ....ซึ่งๆๆๆๆๆ พวกคุณทุกคนคนๆๆๆ จะต้องหลบหนีหนีๆๆ ออกจากที่คุมขังขังๆ แล้วกลับไปยังที่ฐานที่ตั้งตั้งๆ ให้ทันเที่ยงคืนของคืนนี้นี้ๆๆ....ขอบอกก่อนว่าว่าๆๆ ถ้ากลับเข้าฐานหลังเที่ยงคืนคืนๆๆ หน่วยที่เราใช้พื้นที่เป็นฐานที่ตั้งการฝึกฝึกๆๆ เขาจะปล่อยปล่อยๆๆ สุนัขสงครามครามๆๆๆ เพราะฉะนั้นๆๆๆ...หากใครกลับฐานไม่ทันทันๆๆ...หรือโดนหน่วยข้าศึกสมมติมุดๆๆ จับได้ๆๆๆๆ จะถูกริบเสื้อผ้าผ้าๆๆ ให้เดินกลับฐานในรุ่งเช้าเช้าๆๆๆ เพื่อรับโทษต่อไปไปๆๆๆ ผู้ฝึกลงจากแสตน...ปุ๊บ...ไฟหน้ารถก็ดับ...เสียง ปัง!!! ก็ดังขึ้นเป็นระยะ....ปรากฏเป็นแสงพุ่งเป็นสายขึ้นสูงสู่ท้องฟ้า สามลูก ....แล้วก็กลายเป็นลูกไฟสีส้ม ไปลอยสูงๆ ค่อยๆ ร่วงลงสู่พื้น...แล้วเสียงปืนกลก็ดังขึ้น แบบไม่ยั้ง...ปังๆๆๆๆ ไม่แค่เสียงดังเท่านั้น ...ดันมีแสงพุ่งจากด้านหลังของแถว เป็นร้อยๆสาย ...เสียงตะโกน แข่งกับเสียงปืนกล...ยังไม่ไปอีก...ไปๆๆๆ...วิ่งๆๆๆ...วิ่งให้เงียบ จับได้...กูจับแก้ผ้าให้หมด.... เท่านั้นแหละ ทุกคนก็แตกกันไป ไม่ผิดกับผึ้งแตกรัง ผมก็วิ่งสุดชีวิต... เท่าที่รู้มาก่อนเข้ารับการฝึก คือเราต้องหนีไปพร้อมกับบั๊ดดี้ของเรา แล้วกลับเข้าฐานพร้อมกันให้ได้ แต่ในใจ คิดไปวิ่งไปว่า...ทำไมเขาไม่บอกอะไรให้มันมากกว่านี้หน่อย....ฐานอยู่ไหน???...แล้วนี้คือการฝึก แล้วไอ้แสงที่พุ่งแว๊บๆเป็นร้อยๆสายเมื่อกี้ มันคือลูกกระสุนส่องวิถีของจริงรึเปล่า??? แล้วบั๊ดดี้ผมมันอยู่ไหน...??? ในขณะที่วิ่ง ที่คิดอยู่...แสงจากพลุส่องแสงเริ่มลดแสงลง ดับไปทีละดวง จนเหลือดวงสุดท้ายที่ใกล้แตะพื้นเต็มที...เสียงปืนกลยังดังอยู่ไม่หยุด...ตอนนี้...ผมวิ่งห่างออกมาจากจุดที่เริ่มวิ่ง...มากพอแล้ว....แสงจากพลุส่องแสง...ดับสนิทแล้ว...ไม่มีแสงอะไรเลยที่พื้นดิน...ไม่ว่าจะมองไปทางไหน....มองไม่เห็นแม้แต่มือที่แบอยู่ตรงหน้า....เสียงดังจากปืนกลเริ่มดังใกล้เข้ามาอีก...ผมต้องไปให้ไกลจากตรงนี้...ต้องกลับฐานให้ได้ภายในสี่ชั่วโมงครึ่ง...เพื่อจะได้ไม่ต้องโดนจับแก้ผ้าและรับโทษตอนเช้า...แต่...ตอนนี้...มันมืด ไม่ใช่แค่แปดด้าน ไม่ใช่แค่ความคิด มันมืดตึบไปหมด... และแล้ว...พลุบบบบ...อั๊กกกก......ผมจุกพูดไม่ออกกก....อ๊ากส์....ผมร่วงตกลงมาเอาหน้าลงกระแทกกับพื้นดินขรุขระ ผมนอนนิ่งๆรอให้หายจุก...เสียงปืนเงียบไปแล้ว...ผมพยายามพลิกตัวนอนหงาย......ท้องฟ้าสวยเหลือเกิน...ดวงดาวสวยมาก...ค่ำคืนในที่ที่มืดมิด...ดวงดาวสวยเหลือเกิน...ผมเริ่มหายจุก...พอได้ๆ...สายตาผมเริ่มปรับเข้าทีเข้าทาง พยายามทั้งมองทั้งคลำหา...อะไรก็ได้ อะไรก็ได้ จริงๆ...ผมคลำไปเจอเหมือนต้นไม้ อ่ะ ไม่ใช่ต้นไม้ มันเหมือนเสา...ท่อนขนาดลำแขน...ผมคลำขึ้นไปเรื่อยๆ ...พระช่วย!!! ตรงปลายเสาถูกตัดบากเป็นปากฉลาม...ผมตกลงมาใกล้ความตายแค่สองศอก...ใจผมเริ่มกลัว...ผมคลำลม ควานคว้าไปอีกทาง ไม่อยากเชื่อ!!! ผมเจอไอ้เสาแบบเดียวกันอยู่ทางซ้ายห่างไปแค่ช่วงตัว...ผมตกลงมาตรงกลางระหว่างความตาย...ใจเริ่มคิดว่า...มันที่ไหน??..ทำไมมีไม้ตัดบาก?? ยังมีอีกกี่ต้น??...รึนี่คือหลุมดักสัตว์ ความอึดอัดเริ่มทวีมากขึ้น เพิ่มขึ้น ผมลุกขึ้น ใช้คอมแบตเตะแกว่งไปมา ดูว่ามีอะไรอยู่ตรงหน้าบ้าง...ผมเดินไปจนแน่ใจว่า...มันไม่ใช่หลุมดักสัตว์ มันจะอะไรก็ช่าง...ผมเดินออกจากที่นั้น ช้าๆ... เสียงปืนกล ยังดังเป็นระยะ เริ่มนับเป็นนัด นัด ได้...ในใจก็คิดตำหนิวิธีการฝึกของบรรดาครูฝึก...ที่น่าจะให้ข้อมูล รึ แค่บอกหน่อยก็ได้ ก็ยังดีกว่าไม่รู้เลย ว่า...ต้องไปทางไหน... เสียงลมพัดไหวๆ ปนมากับเสียงเรไร...พอดีเจอกิ่งไม้ เลยได้พอคลำทางต่อไปได้...พอมีแสง...ผมก็หมอบลง...นิ่งเงียบมองดูว่า...มันคืออะไร เพื่อนๆรึพวกข้าศึกสมมติ นี่ถ้าผมปะกับข้าศึกสมมติ ผมมีสิทธิ์ป้องกันตัวรึไม่??? แย่งอาวุธได้รึไม่??? เพราะเขาไม่บอกอะไรเลย ในหัวผมจึงเต็มไปด้วยคำถามเป็นพันๆคำถาม...
1 สิงหาคม 2554 15:07 น. - comment id 125334
1 เด่วมาอ่านใหม่
1 สิงหาคม 2554 15:16 น. - comment id 125335
อ่านแล้วตื่นเต้นตามเลยคะ รู้ว่า ทหาร ตำรวจ ทุกคนฝึกหนักจริงๆ การที่เขาไม่บอกล่วงน้า คงเพราะให้ทุกคนใช้ไหวพริบ และสติ ในการเอาตัวรอด ในสถานะการณ์ที่คับขัน มีตอนต่อไปมั้ยคะ กำลังสนุกและตื่นเต้นอะ
1 สิงหาคม 2554 15:19 น. - comment id 125336
คนแก่ย่อมหวนคิดถึงอดีต
1 สิงหาคม 2554 15:33 น. - comment id 125337
เอ่อ แล้วท่านเกรียน เอ๊ย กีร์ ไมไม่จัดการตอไม้แหลมๆอ่ะ เผื่อเพื่อนๆท่านกลิ้งตกลงมา ทำไงอ่ะ
1 สิงหาคม 2554 15:52 น. - comment id 125338
ตื่นเต้นจัง อยากแก้ผ้าในป่าบ้าง ช้าง เสือ คงตกใจไม่น้อย ปล. ยังมีแก่ใจ ชมดวงดาว นับถือๆ
1 สิงหาคม 2554 16:13 น. - comment id 125339
สมัยฝึก แรด..เอ๊ย รด...เขาให้แบก ปลย 88 หนักมากอะ ท่าน...แค่ รด. ก็แทบแย่แล้ว..
1 สิงหาคม 2554 16:54 น. - comment id 125340
บรรยากาศคล้ายๆเขาชนไก่ที่พวก นศ.ร.ด. ร่ำลือนะ
1 สิงหาคม 2554 17:29 น. - comment id 125342
สนุกจังเลยนะคะ จะติดตามตอนต่อไปค่ะอาคุงแปะโป้ง
1 สิงหาคม 2554 20:23 น. - comment id 125347
โห รอดมาได้ไง
1 สิงหาคม 2554 21:50 น. - comment id 125352
10
1 สิงหาคม 2554 21:56 น. - comment id 125353
พลิกตัวนอนหงาย.. ดวงดาวสวยมาก สวยจนคิดว่า น่าจะไปอยู่บนนั้น... เสียงฝีเท้าของข้าศึก ย่ำใบไม้กรอบแกรบอยู่ไม่ไกล... กระพ้มผ่อนลมหายใจยาวลึก...เมื่อมือของใครคนหนึ่งที่หมอบอยู่ข้างๆ ค่อยๆ กระดึบๆๆๆ มาใกล้ๆ มือกระพ้ม.. แล้วคว้ามือ(นุ่มๆ )ของกระพ้มไปกุมไว้แน่น... กระพ้มพยายามขบริมฝีปากไม่ให้ร้องออกมา(ด้วยความดีใจ...) นั่น..น..น..น..... มันเป็นมือของครูฝึกของกระพ้มเอง..... จ๊าก............. อ้าว...ขอโทษค่ะ....นั่นมันเรื่องของแซมในคืนวันฮาโลวีน ณ ค่ายฝึกผู้นำ Y.M.C.A (Summer Camp...อิ..อิ..) ขำตัวเอง....มิได้ขำตะเอง เล่าอีกๆๆๆ พี่กีร์..แซมจะคอยมาเกาะคอมฯ รอ... กอดเพื่อสุขภาพ.. ชะแว๊ป.. เจ้าแซม
1 สิงหาคม 2554 22:26 น. - comment id 125354
........ลุ้นมากๆ ขำ คำว่า ม้าเยี่ยว..... อ่านแล้วแอบลุ้นมากมาย ตื่นเต้นตามไปเลยนะเนี่ยะ มีเรื่องเล่าดีๆไม่บอก ไม่เล่ากันมั่งเลยนะเฮียนะ .... ปล. จะมาอ่านอีกรอบ เขียนเก่งมากๆค่ะ ปรบมือให้จ้า...... ขอบคุณเรื่องราวที่สอดแทรกไว้ในเรื่องสั้น
2 สิงหาคม 2554 00:14 น. - comment id 125356
มาตื่นเต้นด้วยคนคับ
2 สิงหาคม 2554 18:46 น. - comment id 125372
2 สิงหาคม 2554 23:53 น. - comment id 125378
ทีหลังถามครูฝึกหน่อยว่า เขาห้ามผ้มถามป่าวคร๊าบบ หรือถ้าผ้มถามจาโดนอีกห้ารอบ อิอิ ปล ๆๆๆ < ในเรื่องที่เขียนนี่หมายถึงเสียงสะท้อนป่ะ สงสัยอ่ะ
5 สิงหาคม 2554 09:49 น. - comment id 125450
ดีจร้า...อาคุงคนแลบลิ้น...อิอิ ************************ ดีจร้า...คุงแบม... ตอนฝึกอ่ะ...กลัวจิงๆ กลัวมากที่สุด...เรยยย.. เด้วเล่าต่อ...อิอิ *********************** ดีจร้า...คุงท่านหญิงเฌอ... เคยเถียงมะ...ไม่เค๊ยไม่เคยยย...อิอิ อ่ะ...ลองโยกมันแล้วด้วย...แต่มันตอกน่าจะลึกอ่ะจิ...คิดเหมือนกันอ่ะ... ************************ ดีจร้า...คุงพี่รอด ท่าทางเสือสาง...จะยิ้ม...อ่ะจิ...ท่านเพ่... ก้ดาวมันสวยจิงๆอ่ะขอรับ...อิอิ ************************ ดีจร้า....ปู่กิ่ง... ผมอ่ะ...ฝึกสามเด้งเรยยย...แบกมาหมดแว้ววว...อิอิ ************************ ดีจร้า...ท่านดาว... บรรยากาศ...ยิ่งกว่าขอรับ... หนักจิง เจ็บจิง...(เกือบตายจริงด้วยขอรับ) ************************ ดีจร้า...อาคุงกานต์... ตอนฝึก อ่ะ นึกถึงแต่เพียงพลิ้วๆๆ... ล้อเล่งๆๆ...แล้วมาอ่านๆ อีกนา... ************************ ดีจร้า...อาคุงอิม... ผมห้อยพระสองพ่อสองพี่น้อง...อ่ะจร้า... คลำท่าน...จนท่านเขินทั้งคืนเรยยย... ************************ อุเหม่...ทำไมเป็นอย่างนั้นไปได้... โอม....จงคายมา...ยาแก้ปวด...โอมๆๆ...อ่ะจ๊าก... ************************ อ่ะ เจ้าคุงแซม... เคยฝึกกะเค้าด้วยรึ...อิอิ ตอนจุกอ่ะ...ดินมันเข้าตา... พอตาปริบๆ...เริ่มมองเห็น... เห็นกลุ่มดาว...ระยิบระยับ...สวยเหลือเกิน... (ก็ไม่เคยไปนอนมองดาว...ในป่า นี่นา...อิอิ ) ************************ ดีจร้า...เจ้าโซนี่วา...อิอิ ซ่อมคอมเร้วๆจิ...จาลงตอนต่อไปแว้ววว...อิอิ ก็เฮียไม่รู้นิ...ว่าจากเขียนได้ง่ะ... ลองเขียนดู...เพื่อได้ซีไร้... เร็วๆเรยยย...อย่าช้าๆๆ...อิอิ *********************************** ดีจร้า...ท่านวิทย์... ตอนฝึก...เริ่มตั้งแต่...ผู้ฝึก...พูดผ่านไมค์ สะท้อน ก้องไปทั้งป่า... ผมตื่นเต้นไม่หยุดเรยยย...ตอนนั้น... ************************ ขอบคุณครับ...คุณแวะมาอ่าน... ************************ คุงยาไม่รู้ไร...อิอิ ถ้าอยากอยู่แบบ...สบายๆ... ห้ามถามเด็ดขาด... ถามปุ๊บจำได้ปั๊บ... แล้วชื่อเราจากลายเป็น...สิ่งที่บรรดาครูฝึก... เรียกทุกๆห้านาที...อิอิ ปล.เสียงเอ็คโค ไง...ป๊าดดดด.... ช่างสงกะสัย...ยัยคนนี้...
5 สิงหาคม 2554 21:58 น. - comment id 125463
ยังไม่ได้อ่านเรยย คุงตะหาน ตาลายเปง พักๆ มึนเปงระยะๆ ปะไว้ก่อง
6 สิงหาคม 2554 09:49 น. - comment id 125470
อะแฮ่มๆ...ตั้งใจมาอ่านวันนี้
6 สิงหาคม 2554 09:51 น. - comment id 125471
ตั้งใจ๊ ตั้งใจ
6 สิงหาคม 2554 09:52 น. - comment id 125472
๒๐
9 สิงหาคม 2554 07:09 น. - comment id 125531
สามลิง....ไปไหนกัง...หมก... เล็ดลอดภาค สอง...จะวางจำหน่ายแว้ววว....