หน้าส่วนตัว
เมื่อก้าวเท้าลงบันใด จุดหมายคือบ้านพี่สาว เพื่อพบปะ ระหว่างญาติพี่น้อง
อาทิตย์นี้ เรามีแขกพิเศษมาร่วมโต๊ะอาหารและวงสนทนาเพิ่มขึ้น สองท่าน
เพื่อมาคุยเรื่องงานแต่งงานของหลานชาย
เมื่อทั้งสองฝ่ายแนะนำตัวกันเรียบร้อย พวกเราให้เกียรติสำหรับแขกผู้มาเยือน
ซึ่งอีกไม่นานก็จะมาเกี่ยวดองกัน เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน
แรกๆ การคุยเหมือนยังเกรงๆ ไว้เชิงกัน เนื่องจากเป็นการพบปะญาติฝ่ายหญิงครั้งแรก
เมื่อการสนทนาเริ่มขึ้น ความเป็นกันเองก็ทำให้อีกฝ่ายหนึ่ง รู้สึกสัมผัสได้ว่า เขาและเราไว้ใจและเชื่อใจกัน
หลังจากคุยเวลาและสถานที่ หาฤกษ์หายามแต่งงานเรียบร้อย
คุณแม่ของว่าที่หลานสะไภ้ก็ได้เล่าย้อนประวัติของตนเองให้ทุกคนๆฟัง
ชีวิตของเธอ ไม่ต่างกับนิยาย หรือละครหลายเรื่องที่เราๆ ท่านๆได้ชมกัน
จากหญิงสาว ที่มีชีวิตอยู่ในรั้ว ในวัง เป็นลูกหลานข้าราชการบริวารมาก่อน
เธอเล่าว่า ชีวิตที่ผ่านมา หาโรยด้วยกลีบกุหลาบ ต้องทำงานทุกอย่าง
ไม่ต่างกับคนรับใช้ มีช่วงหนึ่งที่เธอเล่าพร้อมน้ำตา ว่าจะไปงานเลี้ยงแต่ไม่มีชุดสวยๆใส่ ลูกสาวของญาติให้เธอยืมชุด เธอสวมชุดนั้นอย่างมีความสุข
แต่ความสุขก็อยู่กับเธอได้ไม่นานนัก เมื่อแม่ของญาติที่ให้เธอยืมชุดใส่มาเห็นเข้า และสั่งให้เธอถอดชุดนั้นออก
เธอเล่าพร้อมน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา ..ฉันหยิบกระดาษทิชชู่ให้เธอแล้วบอกว่า พวกเรายินดีรับฟังทุกอย่างที่เธออยากจะเล่า
" หนูคิดว่าพี่รับสัมผัสพวกเราได้ พี่ระบายออกมาเถอะค่ะ อย่าเก็บไว้คนเดียว " ฉันยื่นมือไปจับมือของเธอ มือที่ยังเปรอะเปื้อนคราบน้ำตาอยู่
เธอเคยเดินทางด้วยเท้าเปล่า เพื่อไปขอพักอาศัยชั่วคราวบ้านญาติ เมื่อคราที่ชีวิตเจอมรสุม เนื่องจากแยกทางกับสามีและลูกยังเล็ก
เธอไม่มีทางออก ถึงขนาดคิดสั้น เอาลูกและตัวเองแขวนคอ หวังลาโลกไปพร้อมกัน
แต่แล้วสติก็ทำให้เธอหยุดคิดสั้น เมื่อมองเห็นรอยยิ้มของเด็กไร้เดียงสา ผู้ที่ขึ้นชื่อว่า"ลูก"
เธอลุกขึ้นมาสู้ชีวิตอีกครั้ง เดินหางานทำจนมีคนเมตตาให้ทำงาน แต่รายได้ก็ไม่พอใช้จ่าย ต้องอาศัยทำงานกลางคืนเพื่อเพิ่มรายได้เลี้ยงลูก
ด้วยการทำงานเป็นพีอาร์เชียร์แขกในร้าน และก็ได้พบกับสามีคนปัจจุบัน
แรกๆทั้งสองก็ต้องทำงานหนักเนื่องจากมีลูกคนที่สอง
เธอเล่าถึงตอนที่ เหลือเงินในกระเป๋าอยู่ห้าบาท ไม่มีเงินซื้ออาหารให้ลูกกิน
เอาเงินห้าบาทนั้นไปซื้อผักคะน้ามาผัด ผัดทั้งน้ำตา เพราะสงสารลูก
เมื่อลูกสาวคนโตพูดกับเธอว่า " คุณแม่ขา อาหารมื้อนี้อร่อยและวิเศษที่สุดเท่าที่ลูกเคยกินมา" เธอและสามีถึงกับอึ้ง และแอบกอดคอกันร้องไห้
คำพูดของลูกทำให้มีกำลังใจมาถึงทุกวันนี้
น้ำตาที่ไหลออกมา ด้วยเธอเก็บไว้มานานหลายปีกับความลับที่เธอบอกว่า ไม่เคยเล่าให้ญาติๆฟังเพราะกลัวการดูถูก เหยียดหยามจากวงค์ตระกูล
น้ำตาของผู้หญิงคนหนึ่ง กับเรื่องเล่าเพียงบางเสี้ยวของชีวิต ทำให้ฉันรู้สึกว่า
หัวใจอ่อนล้าที่ไร้เหตุผลของฉันทุกวันนี้ มันไม่ได้ทุกข์เท่ากับเศษเสี้ยวชีวิตของคนอีกหลายคน
วันนี้เขาและเธอ โชคดีมากค่ะ ที่มีลูกสาวคนละสามี แต่เด็กทั้งสองรักกันมาก เธอยื่นมือไปบีบมือสามีและเอ่ยปากขอบคุณเขา
ขอบคุณที่ให้ชีวิตใหม่เธอกับลูกสาว ขอบคุณที่ให้ลูกสาวที่น่ารักอีกคน ขอบคุณที่อยู่ข้างๆกันและคอยเป็นกำลังใจ จากวันที่ไม่มีข้าวกิน
จากวันที่หัวใจอ่อนล้า มาเป็นผู้ญิงที่แข้มแข็งในวันนี้
ฉันฟังเรื่องราวจนจบแล้วลุกขึ้นไปยืนมองท้องฟ้าในเวลาค่ำคืน
ท้องฟ้าวันนี้ไม่สว่าง เพราะสายฝนกำลังโปรยปรายลงมากระทบหลังคาดังเปาะแปะ
ฉันหันไปมองต้นชวนชมที่กำลังออกดอกบานเต็มต้นในกระถาง
ฉันหันไปมองปลาที่กำลังว่ายอย่างช้าๆอยู่ในสระเล็กๆ
แล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอีกครั้ง...
วันนี้ท้องฟ้าปิด มองไม่เห็นเดือน และดาว แต่ความสว่างกลับเกิดขึ้นที่ใจฉัน
และเกิดขึ้นกับแขกใหม่ผู้มาเยือนบ้าน ความสว่างที่เกิดขึ้นถึงแม้ต่างเหตุผล
แต่ฉันเชื่อว่า เราต่างเข้าใจความหมายของคำว่า "แบ่งปันความรู้สึก"ได้ดี
ขอขอบคุณ ..จากฉันผู้รับฟัง ..
ขอขอบคุณ..เธอผู้ถ่ายทอดเรื่องราว ...
แก้วประภัสสร
19/07/2011
แก้วประภัสสร 19 ก.ค. 2554 15:44 น. - ID 11832 
1577
16
0
19 กรกฎาคม 2554 15:52 น. - comment id 125104
ขอบคุณเธอผู้ถ่ายทอดเรื่องราวค่ะ
19 กรกฎาคม 2554 16:20 น. - comment id 125106
มาปรึกษาเรื่องงานแต่ง ตอนแรกคิว่าจะมีแต่เรื่องความสุข แต่กับได้ฟังเรื่องดราม่าว่าแต่หลานทำไมชิงแต่งก่อนล่ะ ไม่เรียงตามลำดับไหล่หรือไง
หลานสะใภ้ คนนี้ มาจากครอบครัวที่หัวใจเต็มร้อย หวังว่าเธอได้รับอิธิพลจากครอบครัว ไม่มากก็น้อย น่ายินดีครับ
วันที่ท้องฟ้าปิด มองไม่เห็นเดือนและดาว แต่ความสว่างเกิดขึ้นที่ใจ แหมๆ สำนวนยังกับนักเขียนรุ่นลายคราม ขอบคุณสำหรับเนื้อหาที่อ่านแล้ว เหมือนแบ่งปันความรู้สึก ให้กันครับ
19 กรกฎาคม 2554 16:39 น. - comment id 125107
1 คุณจอบอ นานๆพวกเราจะได้รับฟังเรื่องราวแบบนี้ มันทำให้สะท้อนให้เห็นอะไรหลายๆอย่างค่ะ คุณพ่อของว่าที่หลานสะไภ้ ปัจจุบันมีชื่อเสียง และเป็นที่เคารพในค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ แต่ขออนุญาตไม่เอ่ยนามนะคะ ขณะที่ภรรยากำลังเล่าเรื่องอดีต เขานั่งอยู่ข้างๆ และแซวตลอดว่า ชีวิตเธอน่าจะไปเขียนนิยายขายแข่งกับแฮรี่พอตเตอร์ อิ ขอบคุณค่ะ สบายดีน๊า
19 กรกฎาคม 2554 16:45 น. - comment id 125108
ขอบคุณคุณแบมที่ถ่ายทอดออกมา ได้อย่างดีเยี่ยมเลย
19 กรกฎาคม 2554 16:49 น. - comment id 125109
2 พี่สืบก่อนอื่น ขอบคุณค๊า ที่ชมหนู ว่าสำนวนเหมือนนักเขียนรุ่นลายคราม
ตกลงอาเฮียกำลังจะว่า หนูแก่แล้วชิมะ บอกมาๆๆ
19 กรกฎาคม 2554 16:58 น. - comment id 125110
4 คุณกิ่งโศก ก่อนจะเขียน หลานๆ แซวว่า "น้าปากกาสมุดละ เตรียมหรือยัง ดราม่าเต็มๆเลยนะ" แบมหัวเราะ แล้วบอกหลานๆว่า ทุกอย่างเก็บไว้ในหยักเล็กๆของสมองแล้ว เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ถ่ายทอดให้ฟัง แบมเชื่อว่า ความสุข ไม่ได้อยู่แค่เราหัวเราะ ดังๆ แต่ความสุขอยู่ที่การแบ่งปันความรู้สึกนั้นๆค่ะปู่ หายไข้ไวๆนะคะคนเก่ง
19 กรกฎาคม 2554 17:07 น. - comment id 125111
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ขอบคุณที่มีวันนี้ค่ะคุณแบม
19 กรกฎาคม 2554 18:13 น. - comment id 125113
เล่าได้น่าอ่านมากคับ เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์และความเพียรเป็นเครื่องตัดสิน ทุกคนล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียร อันนี้ลอกจากพุทธวัจนะชัวย์
19 กรกฎาคม 2554 18:16 น. - comment id 125114
19 กรกฎาคม 2554 22:37 น. - comment id 125117
พี่แบมเล่าซะ คนอ่านน้ำตาซึม ขอชิ่นชมเธอคนนั้น ด้วยหัวใจจริงๆ ขอชื่นชมเจ้แบมที่เขียนได้ดี น่าอ่านนะคะ ขอบคุณเรื่องราวดีๆนะเจ้แบม....
20 กรกฎาคม 2554 01:02 น. - comment id 125128
:)
20 กรกฎาคม 2554 09:42 น. - comment id 125133
ร่องรอยของชีวิต..... รายทาง...ที่มากไปด้วยความทุกข์ ที่โถมกระหน่ำ........ ผ่านตรงนั้น...มาได้.... ต้องหัวเราะจิ...บอกพี่เค้าใหม่... วันหลังต้องมานั่งหัวเราะกันจิ... แม่แก้มแบ๊ว... ชีวิตปัจจุบัน ต้องรันบนฟามสุข
20 กรกฎาคม 2554 10:37 น. - comment id 125134
เล่าเรื่องราวได้ซึ้งกินใจมากเลย ค่ะ พี่แบม ชีวิตเหมือนนิยาย เลย ถึงชีวิตจะพบความทุกข์มามากมายแค่ไหน แต่ท้ายที่สุดก็จะพบความสุข แค่มีใจที่ไม่ท้อต่อโชคชะตาและ ยินดีด้วยค่ะที่ครอบครัวกำลังจะมีเรื่องดีที่เป็นมงคลที่กำลังจะเกิดขึ้น
20 กรกฎาคม 2554 17:12 น. - comment id 125136
เรื่องมันซึ้งอมเศร้า
20 กรกฎาคม 2554 20:54 น. - comment id 125139
7 คุณพิม น้ำตาลหวาน สวัสดีค่ะคุณพิมแบมเคยเป็นนะคะ ที่มีเรื่องไม่สบายใจ แต่ก็ไม่อยากเล่าให้ใครฟัง เพราะไม่อยากเอาทุกข์ไปให้คนอื่นค่ะ จึงชอบเขียนบันทึกเพื่อผ่อนคลายแล้วเก็บไว้กับตนเอง แต่ยังไงเราก็ต้องมีเพื่อน มีใครสักคนไว้คอยรับฟังและเป็นกำลังใจให้เรา การแบ่งปันความทุกข์ถือว่าเป็นการให้อย่างหนึ่ง แบมเชื่อเช่นนั้นค่ะ นอนหลับฝันดีนะคะ
20 กรกฎาคม 2554 21:01 น. - comment id 125140
8 คุณวิทย์ วันนี้ท่านผจก มาแบบทางการเลยนะคะ
20 กรกฎาคม 2554 21:03 น. - comment id 125141
9 คุณกลั่นแก้ว ขอบคุณมากค่ะ ฝันดีนะคะ
20 กรกฎาคม 2554 21:06 น. - comment id 125142
10 น้องวา ฉางน้อย ขอบคุณมากจ้าวา
20 กรกฎาคม 2554 21:08 น. - comment id 125143
11 คุณ Tiki ขอบคุณมากที่แวะมาอ่านค่ะ นอนหลับฝันดีนะคะ
20 กรกฎาคม 2554 21:09 น. - comment id 125144
แวะกลับมาอ่านคำตอบทันเวลาแบบมาตามนัดดีใจด้วยที่มีหลานสะใภ้ที่มีความสามารถและเป็นที่ชื่นชมของครอบครัวท่านประธาน ขอลงท้ายว่า ยินดีด้วยหลายๆๆๆคับ
20 กรกฎาคม 2554 21:14 น. - comment id 125145
12 คุงตาทอง
20 กรกฎาคม 2554 21:24 น. - comment id 125146
13 น้อง kero
20 กรกฎาคม 2554 21:27 น. - comment id 125147
14 คุงยาแก้ปวด เหมือนหนัง ข้ามสีทันดร เลยอะค่ะน้องยา เอ หรือว่า เรื่อง บ้านทรายทอง คะ เรื่องประมาณนี้แหละค่ะ นอนหลับฝันดีน๊า
20 กรกฎาคม 2554 21:35 น. - comment id 125149
20 อาคุงวิทย์ กำลังจะไปนอนแล่วว เห็นแวบๆ
22 กรกฎาคม 2554 09:52 น. - comment id 125164
มาอ่านยามฝนพรำค่ะ
22 กรกฎาคม 2554 13:44 น. - comment id 125167
24 กรกฎาคม 2554 12:07 น. - comment id 125171
25 ห้าเจ้าจอม วันนี้ท้องฟ้าสว่าง แจ่มใส นอนตื่นสายเลยค่ะ
24 กรกฎาคม 2554 12:10 น. - comment id 125172
27 คุณแจ้นเอง สวัสดีค่ะพี่แจ้น คิดถึงเช่นกันค่ะพี่ แต่ตอนนี้ เศร้าใจกับข่าวเครื่องบินตก เป็นลำที่สามแล้ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ สงสัยถูกยิงป่าวน้อ พี่แจ้นสบายดีนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ