จริงหรือที่ใจจะไร้รัก

กิ่งไฝ่

เมื่อมีความรักทุกอย่างก็ช่างดูสดใสเสียจังเลยนะ
อย่างน้อยหัวใจก็มีแรงที่จะเดินต่อไปในวันข้างหน้า  จริงอยู่การมีชีวิตอยู่มันช่างยากลำบากนัก  แต่ถ้ามีคนที่รักก็สามารถอยู่ด้วยกำลังใจจากคนที่รัก
********** บ่ายวันอาทิตย์  กับชีวิตที่เรียบง่ายของผู้คนหนึ่งที่มีแต่หัวใจให้แม่  แต่เมื่อไม่มีแม่แล้ว.....หัวใจทำไมรู้สึกเหงาและอ่อนล้ามากมายขนาดนี้นะ   แล้วก็ไม่มีใครให้อุ่นใจเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ  แล้วเมื่อวันหนึ่งมีใครเข้ามามันทำให้หัวใจมีความสุขรู้สึกอบอุ่นและมั่นใจที่จะก้าวไปในแต่ละวัน..........
แต่ก็ไม่อยากที่จะรักเขา   กลัวความผิดหวัง  กลัวจะหลงทาง  กลัวทุกอย่าง  เขาคงไม่ได้ทำอะไรให้เรามั่นใจในตัวเขา   เราถึงได้รู้สึกหวั่นไหวขนาดนี้
****** .....กับการได้รักใครสักคนมันคงจะเกินพอแล้วหรือเปล่า?....******
แค่นี้ก็คงจะเกือบพอแล้วนะ....สำหรับชีวิตของผู้หญิงคน 1
***********แต่ทำไม?จึงอยากจะรักเขาล่ะ  ไม่รักไม่ได้เหรอ?    แล้วรักเขาเพื่ออะไร  เพื่อที่จะได้มีที่ให้ใจได้หยุดพักงั้นเหรอ ....แค่พักก็คงจะไม่เป็นไรแต่ถ้าหัวใจไม่อยากเดินต่อ  ไม่อยากค้นหาเมื่อไหร่หัวใจคงจะปวดร้าวแน่เลย...เพราะเราเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าอนาคตมันจะเป็นยังไง  หรือจะขอแค่ได้รักงั้นเหรอไม่นะ...ไม่อยากเจ็บปวด   ไม่อยากทรมานกับการรักใครสักคน    หากจะรักขอให้รักนั้นมีความสุขสมหวังไม่ได้เหรอ?.................
บทเรียนแห่งรักบทบาทของชีวิตมันจะมีอะไรที่แปลกมากกว่านี้อีกหรือแต่ก็ขอให้ช่วงหนึ่งของชีวิตได้รักใครสักคนที่จริงใจและพร้อมที่จะเป็นคนทึ่คอยเคียงข้างยามที่อ่อนล้าเท่านี้ก็คงจะเกินพอ.....
จะขอมากเกินไป...มั้ยเนี๊ย................