แปลกใจตัวเอง...อ่ะ อ่านกลอนของอาคุง อิม จอง อัล ..แล้ว...คิดถึง...เพื่อนๆเหมือนกัน... เมื่อก่อน... เพื่อน....เหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง... มากกว่า...พี่น้อง... มากกว่า...ครูอาจารย์... รึ มากว่าพ่อแม่...ซะด้วยซ้ำ... ในความสนิท...ไว้วางใจ... เมื่อ...ถึงวันที่...ชีวิต...ต้องเดินไปข้างหน้า... ความเปลี่ยวเหงา...ก็เริ่มเข้ามาแทนที่... จนบางครั้ง...นึกไม่ออกว่า...ชีวิต...จะเดินต่อไปอย่างไร... ตอนนั้น...อยากรู้เพียงอย่างเดียวว่า... เพื่อนมันคิดแบบเดียวกับเราไหม? จนในที่สุด...ก็เริ่มเรียนรู้ว่า... "เราคือเรา"... ปัจจุบัน...ขาดการติดต่อกันไป... นานๆจะได้คุยกันที...พบเจอกันที...(สอง สาม สี่ห้าหกปี มีคนเดียวที่เกือบยี่สิบปีแล้ว) โดยไม่รู้ข่าวเป็นตายร้ายดีอย่างไร... แต่ก็เพิ่งจะได้คุยโทรศัพท์...ด้วยเมื่อไม่นานนี้... คำแรก...ที่ได้ยิน...จากเพื่อนคนนี้... "เป็นไงบ้างวะ เจ้าหมาน้อยเพื่อนใจ" มันคือเพลง "ดำกับเจ้าหมาน้อย" ของ วง ฟอร์เรฟเวอร์ ซึ่งเขา...ชอบขอให้ผมเล่นกีตาร์ให้ร้อง... มีเขาคนเดียวในโลกที่เรียกผมแบบนี้.... ส่วนเขา...คำแรกที่ได้ยินจากผม...ในรอบเกือบยี่สิบปี... คือคำว่า "เจ้ย" ซึ่งเป็นคำติดปากของผมมานานมาก... ความรู้สึก...ของเราทั้งคู่...มันอาจเรียกได้...ว่า ปิติ... ย้อนนับวันเวลาที่ห่างหายกันไป...ต่างฝ่ายต่างก็เรียกหา...เหตุผล... ว่ามันเกิดอะไรขึ้น...ระหว่าง...เขากับผม... แล้วเราก็แย่งกันตอบในโทรศัพท์...ซึ่งดันเหมือนกันอีก... "ถ้าเมิงกะกรู...ไม่ห่างกันนานขนาดนี้...เราจะรู้มะ... ว่าความรู้สึกในตอนนี้...เป็นอย่างไง...โคตรดีใจเลยว่ะ"...ฮาไป... นั่นเป็นแค่หนึ่งคนที่เจอ... และที่ประหลาดใจ...ก็คือ..เมื่อใดที่ได้โคจรมาเจอกันบ้าง บางคน... ความรู้สึก...มันกลับมีเหมือนเดิมทุกอย่าง.... ทั้งการพูดจา...ความสนิทชิดใกล้... "ตกลงแล้ว พวกเราเป็นเพื่อนกันยังไงฟร่ะ" เพื่อนคนหนึ่ง เขาถามขึ้นมา... ผมประมาณเอาเอง และตอบกับเพื่อนๆ.....ไปว่า... แม้มันจะดูแปลกๆ...แต่มันก็เรียกว่าเพื่อน... ความผูกพัน...ที่เคยมี...มันก็ยังรักษา...สถานะ...ของตัวมันเองไว้...อย่างมั่นคง... เพียงแต่...ใจเรา...เป็นเอกเทศ... ต่อการพึ่งพาด้านความรู้สึกต่างๆจากคำว่า "เพื่อน" ไปไกลแล้ว... เพื่อนในความหมายของผม...จึงมีนิยามว่า "ผู้ที่ได้สัมผัสใจ...จนใจเรายอมรับและให้ความไว้วางใจ..ไว้..." (มากน้อย ก็แล้วแต่ละคน) และมันจะคงสถานภาพ...นั้นไว้...ไม่เปลี่ยนแปลงไปจนวันสุดท้ายของชีวิต... เพื่อนห้าคน...เมื่อวันนึง...เคยวิ่งลุยคมมีด... เอาตัวเป็นเกราะ...ป้องคมให้... มาวันนี้....ผมทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว.... คำพูดนี้...เพื่อนทุกคน...ยอมรับว่า..."ใช่" แต่พวกเราก็จะเป็นเพื่อนกัน ตลอดไป... ขอบคุณ...ที่คุงอิม...พาความคิดผม...ล่องลอยกลับไปหาเพื่อน...อีกครั้ง...%6%%11% วันนี้...ไม่อิอิ แระ...กำลังซึ้ง...อิอิ %20% %11%%64%%64%%64%%11%%6%%36%
KIRATI 17 มิ.ย. 2554 14:55 น. - ID 11764 
2492
8
0
17 มิถุนายน 2554 15:06 น. - comment id 124348
เพื่อนคือความไว้วางใจ นั่นหละ เพื่อน
17 มิถุนายน 2554 15:09 น. - comment id 124350
17 มิถุนายน 2554 15:59 น. - comment id 124365
อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนจังเลยค่ะ อยากพูดคำนี้ "ตัวเองอยู่ไหนว่ะนา หายไปนานมากแล้วนะ ตัวเองก็รู้ว่าเค๊าอยู่ตรงไหน ทำไมไม่มาหาบ้างเลย เป็นห่วงตัวเองมากรู้ไหม"
17 มิถุนายน 2554 15:59 น. - comment id 124366
แม่แก้วจะเป็นเพื่อนกับท่านกีรฯตลอดไป แม้จะต่างวัยก็ตาม คงไม่ต้องกรีดเลือดสาบานหรอกใช่มั้ย อิ
17 มิถุนายน 2554 16:38 น. - comment id 124374
บ่นไรเฮียกีร์เดี๋ยวมาอีกรอบ หุหุ
17 มิถุนายน 2554 17:15 น. - comment id 124375
ลอยไปไกลแค่ไหนเนี่ย กลับมาก่อนค่ะ อิอิ
17 มิถุนายน 2554 18:48 น. - comment id 124385
แปะไว้ก่อนเด๋วมาใหม่ อิอิ
17 มิถุนายน 2554 19:22 น. - comment id 124391
ตกลงว่า จะลอยไปไหนเนี่ยะเฮียกีร์ฯ ตัวออกก็ออกโต๊โต ลอยไหวป่าวเห๊อะ..
17 มิถุนายน 2554 19:26 น. - comment id 124393
2.... ยิ้มไร ไอ่ลิง.....ใครอนุญาตให้ยิ้มยะหล่อน อิอิ
17 มิถุนายน 2554 19:27 น. - comment id 124395
17 มิถุนายน 2554 19:35 น. - comment id 124397
10.........อ๊ากกกกกพี่วิทย์อ่ะ เล่นทีเผลอ งอนแระนะ เอาคืนมาเลย ไว้ทำไข่ตุ๋นพรุ่งนี้อ่ะ เอามาๆๆๆๆ ฟ้องเฮียกีร์
17 มิถุนายน 2554 20:08 น. - comment id 124400
ทั้ง ๆ ที่ใครต่อใครรู้จักอัลมิตรา และ อัลมิตราก็รู้จักผู้คนมากมาย แต่ก็ถือได้ว่า อัลมิตราเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยมาก .. อัลมิตราเคยสูญเสียเพื่อนไป เนื่องจากเขาไม่ไว้วางใจอัลมิตราแล้ว ซึ่งอัลมิตราเองก็ไม่มีโอกาสที่จะอธิบายขยายความใด ๆ ให้เขาเข้าใจ ทั้งหมดคือความผิดพลาด ที่อัลมิตราไม่มีวันลืม และทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าอัลมิตราจะไม่ได้ถูกจัดให้อยู่ในวงกลมของเขา ก็ไม่เป็นไร อัลมิตรายังคงปักหมุดตรึงตำแหน่งเขาอยู่ในวงกลมที่อัลมิตราจัดให้ มันเป็นความยากลำบากนะ ที่จะต้องเขียนแบบนี้ งั้น .. จบแบบค้างคา ล่ะ
17 มิถุนายน 2554 21:49 น. - comment id 124405
หวัดดีจ้า...ฮ้าดเช้ยยย.... เพื่อนหรือ พี่ปรางก็คิดถึงเพื่อนค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนรุ่นไหนก็ตาม เพราะไม่ได้ทำแหวนรุ่น อิอิขอยืมพื้นที่ น้อง กรต. นิดนะคะ คนดี คุณอัลมิตรา มันเป็นการยากนะ ที่จะทำให้ทุกคนมาเข้าใจเรา บางครั้งเราเองยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเราเองเลยค่ะ หากมีคนมาถามว่า ทำไมถึงทำอะไรแบบนั้น หรือถามโน่นถามนี่ เรื่องบางเรื่องก็ไม่อาจจะตอบใครได้ แต่ก็เชื่อว่าทุกอย่างมันมีเหตุและผลของมันเอง ถึงแม้ว่าเค้าจะเคืองเรา แต่เค้าก็ยังเป็นเพื่อนเรานี่นะ ชิมิ
18 มิถุนายน 2554 06:20 น. - comment id 124412
ท่านกีร์ ดีนะที่ใจเป็นเอกเทศ ม่ายเป็น โทเทศ หรือ มะขามเทศ อิอิอิ แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงท่านนะขอรับ
18 มิถุนายน 2554 10:52 น. - comment id 124423
...... เจ้าของบ้านหายยยยยยยยยย ตำหนวดๆๆๆ บ้านนี้มีคาโมยแอบเล่นไพ่กังล่วย 5555 หารสองเลยทีนี้ เจ้าหัวคาโมย อิอิหายแซ่บหายสอยน๊อเฮียกีร์ ฯ ยกทีวีไปไว้บ้านเราลีก่า ยกตู้เย็นไปฝากบ้านเค้าพลางๆก่องน๊า อิอิ
18 มิถุนายน 2554 11:09 น. - comment id 124427
ประกาศๆๆๆ เจ้าของบ้านนี้วันหยุด อยู่บ้านซักผ้า ถูบ้าน เลี้ยงลูกเด้อค่ะเด้อ
18 มิถุนายน 2554 13:19 น. - comment id 124436
ลอยไปไกลไม๊คะพี่กีร์... ลอยข้ามทวีป รึเปล่า... เมื่อคืนก่อน แซมเห็นแสง วาบ..ๆ..ๆ..ๆ นอกหน้าต่าง ไม่ใช่หิ่งห้อยแน่ๆ ค่ะ...
เจ้าแซม
18 มิถุนายน 2554 14:12 น. - comment id 124437
มง..มง..มง..มงเท่งมง..มงเท่งมง.. ใครมีมะกรูด..มาแลกมะนาว.. ใครมีลูกสาว มาแลกลูกสะใภ้.. ใครมีลูกชาย มาแลกลูกเขย เอาวะ เอาเหวย..ลูกเขยเป็นผู้ชาย... ตะละลา.... ไม่นอน
18 มิถุนายน 2554 14:12 น. - comment id 124438
ใครมีไข่เป็ด..มาแลกไข่ไก่... ยังไม่นอน
18 มิถุนายน 2554 14:13 น. - comment id 124439
ใครไม่มีไข่...ขโมยไป ฟรีๆ... ตะละลา.... ไม่นอน..ตะละลา
18 มิถุนายน 2554 15:59 น. - comment id 124442
.......... หลายๆครั้งที่กลับมาเจอเพื่อน ที่ไม่ได้เจอะเจอกันมานาน ความรู้สึกเราเหมือนเดิมทุกอย่าง เราจำความหลังครั้งวัยเยาว์ได้หมด จึงทักเขาด้วยประโยคเคยชิน แต่เพื่อนทำหน้าแปลก ทั้งคำตอบและท่าทีที่สนองกลับมา...มันไม่ใช่ เขาทำเหมือนไม่เคยสนิท หรือเพื่อนจะเป็นอัลไซเมอร์ เราคิดเล่นๆให้เป็นขำ แต่เพื่อนอีกบางคนที่ไม่ได้พบกันนานมากเหมือนกัน กลับทำท่าดีอก ดีใจยกใหญ่ยามได้เจอะเจอ อยากเจอเพื่อนแบบนี้เยอะๆ แต่บนเส้นทางสายนี้ เมื่อไม่นานนี่เอง พี่เพิ่งเจอะเจอเพื่อนลักษณะนี้ คนเดียวจ้ะคุณกีร์..คนเดียวในรอบนับสิบๆปี เขียนๆไป รู้สึกเหมือนบันทึกความทรงจำจะเปิดออก เพื่อนหลายคนยังเวียนว่ายอยู่ในความรู้สึก และความทรงจำตลอดไป ................
18 มิถุนายน 2554 22:02 น. - comment id 124449
ดีจร้า...อาคุงก้าว...ความไว้วาง...ใจ... มีสิบอัน...แต่ละอัน...จะค่อยๆวาง... ใช่มะ..
.............................................. ดีจร้า...อาคุงฝน...
เวลานั้น...ทำไมมือมันหนัก...นักก็ไม่รู้...อิอิ
ไม่รู้ว่า...พอเจอตัวเป็นๆ...จะกล้าเรียก แบบในบ้านกลอน อ่ะป่าว...อิอิ ขอบอก...ๆ..ไม่ต่างวัย จั๊กกะหน่อย...
ขอบคุง และคุงขอบ จร้า...เจี๊ยก..
มาไวเน้อ..
................................................... ดีจร้า...อา กลม...อิอิ
รู้ได้ไง...ว่าเฮียกีร์ ตัวโต๊โต..
ตัวโต๊โต...แสลงใจ เจงๆ..
จร้า...คุง...ขอบ...โซนี่วา...
ขอต้อนรับ...สู่อาเขต...ของน้องชาย..พะย่ะค่ะ...
ลืมเล่าให้ฟัง...
มะกรูด มะนาว ส้มโอไหน... ลูกเขยอีก...
19 มิถุนายน 2554 16:56 น. - comment id 124465
20 มิถุนายน 2554 07:07 น. - comment id 124470
หวัดดีจร้า...พี่แจ้นเอง... เพื่อน....มีหลายรูปแบบ... บางคนปรับเขาหา...จะไม่ได้...ความจริงใจ...เต็มร้อย บางคนไม่ปรับอะไร...ก็จะไม่ได้...ความจริงใจ... แต่ถ้า...ปรับทั้งคู่...จะได้...ความจริงใจ...ครึ่งนึง... แต่ถ้าไม่ได้ปรับทั้งคู่...แล้วยังสนิทกันได้... จะได้ความจริงใจ...ไปเกินล้าน... แต่ความจริงใจนั้น...มีผลทั้งว่างเปล่าเป็ฯทรงจำ และ เคียงข้างกันไป...นิรันดร์... ขอบคุณขอรับ...พี่แจ้นเอง...
20 มิถุนายน 2554 10:06 น. - comment id 124471
เพื่อน คือคนที่เราคุยด้วยอย่างจริงใจ แล้วเรามีความสุข แต่เป็นคนสุดท้ายที่เราจะนึกถึง ตอนที่ตูมีฟามรัก 5555
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ