* * * หนูหิ่ง ฯ ตอน จดหมายถึงพ่อ ฉบับที่ 2 * * *

หิ่งห้อยน้อยใจ

กราบเท้าคุณพ่อที่คิดถึง
พ่อคะ  ไม่ทราบว่าพ่อได้อ่านจดหมายของหนูหรือยังนะคะ  อยากให้พ่อส่งข่าวมาบ้างจังเลยค่ะ
หนูก็แค่อยากรู้ว่าพ่อเป็นยังไงบ้าง  พี่หรั่งสบายดีไหม  พ่อเห็นพวกเราบ้างไหม  พ่อช่วยมาบอกหน่อยได้ไหมคะ ?
พ่อคะ  วันนี้หนูจะเล่าเรื่องการเรียนหนูให้พ่อฟังนะคะ  กว่าหนูจะเรียนจบมาได้ก็หนักหนาสาหัสเอาการอยู่ค่ะ
หลังจากที่หนูเรียนจบชั้น ป.6 ที่รร.บ้านแม่โถแล้ว  ตอนแรกแม่และพี่ ๆ จะไม่ให้หนูเรียนค่ะ
แต่หนูอยากเรียนมาก  หนูจึงขอพี่ชายใหญ่  พี่ก็บอกว่าถ้าหนูสอบติดที่รร.วัฒโนทัยพายัพ  จะให้หนูเรียนต่อ
หนูดีใจมากเลยค่ะ  ตั้งในอ่านหนังสือ  ตั้งใจสอบ  พ่อรู้ไหมคะว่ามีนักเรียนมาสอบตั้งพันกว่าคน
แต่เขารับแค่ 450 คน  เป็นเด็กฝากประมาณ 50 คน  เหลือที่สอบเข้าจริง ๆ 400 คน
หนูก็หวั่น ๆ อยู่เหมือนกันว่าจะสอบไม่ติด  แต่หนูก็ไม่มีทางเลือกค่ะ  พ่อรู้ไหมคะว่าพี่ฮัวไปดูผลสอบให้
แล้วมาบอกว่าหนูสอบไม่ติด  หนูร้องไห้ไปเป็นอาทิตย์เลยค่ะ  จนพี่ชายใหญ่กลับมาแล้วพี่ชายใหญ่ก็ไปดูอีกครั้ง
ปรากฎว่าหนูสอบติดอันดับที่ 100 พอดีเลยค่ะ  ตกลงหนูก็เลยได้เรียนหนังสือ  ถึงตอนนี้ก็มีปัญหาเรื่องที่อยู่ที่กินค่ะ
พอดีมีอาจารย์ที่โรงเรียนต้องการคนทำงานบ้าน  เขาบอกว่าหนูยังเด็กเกินไป  ต้องให้พี่สาวหนูมาอยู่ทำงานบ้าน
อาจารย์จึงจะให้หนูอาศัยอยู่ด้วย  บ้านพักอาจารย์อยู่ในโรงเรียนเลยค่ะพ่อ  อาจารย์หญิงมีลูกสาว 1 คน ลูกชาย 2 คน
ทั้งบ้านอยู่กัน 5 คน  พอมีหนูกับพี่ฮัวมาอยู่ด้วยก็เป็น 7 คน  พี่ฮัวต้องทำงานหนักทุกวัน 
เพื่อให้หนูได้มีที่อยู่ที่กิน  เพื่อให้หนูได้เรียนหนังสือ  หนูรู้ว่าพี่รักหนู  และหนูสงสารพี่มากค่ะพ่อ  เงินเดือนพี่ก็ไม่ได้เลย
เราสองคนพี่น้องอยู่กับอาจารย์ได้ 1 ปี  ก็มีเรื่องต้องออกค่ะ  เรื่องมีอยู่ว่า....
ปรกติหนูจะกินข้าวเช้า  แล้วก็ไปเรียน  พอตอนกลางวันหนูก็แอบกลับมากินข้าวที่บ้านทุกวัน  
มีอยู่วันหนึ่งอาจารย์หญิงกลับมาบ้านตอนพักเที่ยง  มาเห็นหนูกินข้าวอยู่ที่บ้าน  อาจารย์ก็ไม่พอใจ
บอกว่าไม่ให้กลับมากินข้าวกลางวัน  ให้กินแค่เช้า กับเย็น  กลางวันให้ไปซื้อกินที่โรงเรียน
พ่อคะ  วันนั้นพี่ฮัวร้องให้ใหญ่เลยค่ะ  พี่ฮัวขออาจารย์ว่าให้น้องกินข้าวด้วย  น้องไม่มีเงินซื้อข้าวกิน
แต่อาจารย์ก็บอกว่าไม่ได้  หนูก็เลยบอกพี่ฮัวว่าเรากลับบ้านกันเถอะ  หนูไม่เรียนก็ได้  เราสองคนพี่น้องกอดกันร้องให้
พอปิดเทอมเราสองคนพี่น้องก็ลาอาจารย์กลับบ้าน  หนูบอกพี่ชายใหญ่ว่าหนูไม่เรียนก็ได้  เพราะไม่มีเงินเรียน
พี่ชายใหญ่ก็เลยพาหนูไปฝากไว้บ้านแฟนของเพื่อนเขาค่ะ  ตกลงตอนเรียน ม.2 หนูก็เลยได้อยู่บ้านแฟนของเพื่อนพี่ชายใหญ่ค่ะ
บ้านพี่เขาอยู่ห่างจากโรงเรียนประมาณ 3 กม. หนูเดินไป - กลับโรงเรียนทุกวัน
แม่ของพี่เขาขายอาหารค่ะ  แม่ใจดีมาก  ให้หนูกินข้าวทุกเช้า  กลางวันก็ห่อให้ด้วย  ตอนเย็นก็กลับมากินข้าวที่บ้าน
หนูก็มีหน้าที่ช่วยล้างจาน - ชาม  เก็บกวาดโต๊ะ  ช่วยพี่ ๆ เขาเตรียมกับข้าวไว้ขายวันต่อไป
พอขึ้น ม. 3 พี่เขยสามีของพี่หรั่งก็เรียกให้หนูไปอยู่กับหลาน  ให้อยู่ฟรีไม่เก็บค่าเช่า  แต่ให้หนูไปดูแลหลาน
เช้า ๆ หนูก็ต้องขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งหลานที่โรงเรียนก่อน  แล้วค่อยไปโรงเรียน  เย็น ๆ เลิกเรียนก็ไปรับหลานกลับบ้าน
หลาน ๆ ก็น่ารักดีค่ะพ่อ  หนูเลี้ยงหลานอยู่ 1 ปี จบม.3 แล้วพี่ชายใหญ่ก็ให้หนูไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ฯ ค่ะ
ตอนแรกหนูก็สงสัยว่าทำไมพี่ชายใหญ่ต้องให้หนูไปเรียนหนังสือไกลจัง  แต่พี่ชายใหญ่มีเหตุผลค่ะ 
เอาไว้ฉบับหน้าหนูค่อยเล่าให้พ่อฟังนะคะ  ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราบ้าง  หลังจากที่พ่อจากไปแล้ว
พ่อคะ  หนูจำได้ว่าตอนที่พ่อยังอยู่  พวกเรามีความสุขมาก  ไม่เคยรู้ว่าความทุกข์เป็นยังไง
แม้กระทั่งตอนที่ไม่มีข้าวกินเราก็ยังมีความสุขกัน  แต่พอไม่มีพ่อแล้ว  หนูรู้สึกว่าความทุกข์เข้ามาเยือนบ่อยจังเลยค่ะ
เพราะเหตุนี้มั้งคะ  ทำให้หนูคิดถึงพ่ออยู่เสมอ  คิดถึงความสุขเวลาที่พ่อยังอยู่  หนูรักพ่อนะคะ
และจะรักพ่อตลอดไปค่ะ
รักพ่อที่สุด
หนูหิ่ง ฯ 
ลูกหล้าของพ่อ
ปล.
รูปนี้เป็นรูปหนูกับเหลนทั้ง 4 คนของพ่อค่ะ  ในงานโกนผมไฟของเหลนน้อยหวาหวาค่ะ
น้องหญิงหลานคนโตมีเหลนให้พ่อ 2 คน  คนโตเป็นผู้หญิงชื่อหยา หยา  
คนที่ 2 เป็นผู้ชายชื่อเชนทร์ เชนทร์  ตอนนี้อยู่ในท้องอีก 1 คนค่ะ
น้องเจินเจินหลานคนที่ 2 มีเหลนให้พ่อ 2 คนค่ะ คนโตชื่อเหวินเหวิน  คนเล็กชื่อหวาหวาค่ะ