วันนี้รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า...ได้ทำอะไรหลายอย่างที่อยากจะทำ.. คุณค่า..ที่บางคนอาจะไม่รู้สึก..แต่ส่วนลึกของฉันแล้วมันคือการก้าวเดิน แม้เป็นเพียงการหัดเดินก็ตาม.. มันเป็นการก้าวเดินโดยไม่ต้องมีใครมาประคองฉันอยากจะก้าวเดินทางใดก็ได้..ฉันเดินทางที่ขรุขระไม่ราบเรียบ..แต่ข้างทางสวยงาม แม้แดดจะแรง..ลมจะแรงสักเพียงใด..แต่หัวใจฉันก้าวไปพร้อมความสุข....พร้อมพลังเพราะมีความหวังรออยู่ข้างหน้า.. Money is Just a factor, not the highest goal in life. (เงินคือปัจจัย แต่ไม่ใช่เป้าหมายของชีวิต) ฉันชอบประโยคนี้จังเลยฉันอาจจะคิดแตกต่างไปจากคนอื่นๆ เงินไม่สามารถซื้อทุกสิ่งให้ฉันได้...ความสุขและความรักต่างหาก(ความรักที่ได้จากพ่อแม่พี่น้องความจริงใจ ความใส่ใจความเป็นห่วงซึ่งกันและกันที่สามารถหล่อเลี้ยงให้ฉันมีชีวิต)
4 พฤษภาคม 2554 22:07 น. - comment id 123624
เวลาที่ท้อ ลองนึกถึงตอนเราหัดปั่นจักรยานครั้งแรกดูนะเป้ แรกๆกว่าจะเป็นก็ต้องล้มแล้วล้มอีก ได้แผลมาไม่รู้กี่แผลต่อกี่แผล บางรอยยังฝากแผลเป็นไว้ดูต่างหน้าอีก แต่ข้อดีที่สุดของการหัดปั่นจักรยานก็คือ...พอเราปั่นเป็นแล้วเราจะไม่ลืมตลอดชีวิต ชีวิตที่เหลืออยู่เราจะเรียนรู้และระวังแค่เพียงว่าอย่าให้จักรยานล้ม และเราสามารถป้องกันได้ด้วยตัวเอง ไม่เหมือนตอนเราหัดใหม่ๆที่ได้แผลมาโดยไม่ทันตั้งตัว.... ดีใจที่ได้อ่านงานเขียนชิ้นนี้ของเป้
4 พฤษภาคม 2554 22:32 น. - comment id 123625
ขอบคุณนะค่ะพี่ฝนที่เข้ามาอ่านงาน และให้กำลังใจเสมอ. . ความลับอย่างหนึ่งของเป้คือ... ขี่จักรยานไม่เป็น..... ตอนเด็กๆ พี่สอนเท่าไรก็ไม่ยอม กลัวเจ็บ กลัวล้ม กลัวเป็นแผล จนพี่ๆไม่สอนแล้ว ปัจจุบันก็ยังขี่ไม่เป็น มอไซด์ก็ไม่เป็น.. ความขี้กลัวและขี้ขลาดรวมอยู่ในตัวเราหมดเลย.. วันนี้นั่งเรือ.. นั่งอยู่นานมากเรือผ่านไปเป็นสิบลำ เจ้าท่าเดินมาถามว่าจะไปไหน.. (เป็นทอมนิสัยดีมากเลยจ้า) เรายิ้มและก็บอกว่าจะไป... เขาถามว่าแล้วทำไมไม่ขึ้นสักที บอกว่่าไม่รีบ.. ความจริงแล้วเรือมันแน่นมากๆๆ ยืนกันแน่นเลยที่นั่งก็เต็ม เจ้าท่าบอกว่าไม่เคยนั่งเหรอ อายก็อายบ้านนอกจังเรา เรือมาอีกลำเจ้าท่าบอกมาๆ กวักมือเรียก เถิบหน่อยครับ ให้น้องนั่งด้วยคน ได้ไปแล้วพี่เขาคงคิดว่า ยายบ้องส์..นั่งรอไปถึงเช้าคงไม่ได้ขึ้น สนุกจริงๆ แต่น้ำดำมากๆๆๆ ประสบการณ์สนุกดีค่ะ...
5 พฤษภาคม 2554 07:41 น. - comment id 123626
ความลับอย่างหนึ่งของเป้คือ... ขี่จักรยานไม่เป็น..... ^ ^ ^ ป่อยยย พี่กะว่ายกตัวอย่างอย่างแหล่มเลยนะ...ฮา เฮ้อ...งั้นเอาอีกอย่าง ตอนหัดว่ายน้ำก็ได้อ่ะ ................ ความลับอีกอย่างของพี่คือ"กลัวการนั่งเรือ" แต่ก็นั่งได้นะ... บางทีความกลัวมันก็หยุดเราไม่ได้หรอกถ้าหากมันเป็นความจำเป็นที่ต้องทำ....จริงป่าว ดูอย่างตอนเด็กๆเห็นเข็มฉีดยาในมือหมอดิหลับตาปี๋เลย แต่เราก็จำเป็นต้องฉีด...พอคุณหมอฉีดเสร็จไอ่เราก็ทำหน้าเหรอหราถามกลับไปว่า"เสร็จแล้วเหรอคะ" หมอบอกว่า "หรือจะเอาอีกเข็มจ๊ะ ติดใจล่ะสิ" รีบสั่นหัวดิกเลย .............. ปล.การได้ทำอะไรทั้งๆที่กลัวบางทีก็สนุกไม่หยอกนะว่าป่ะเป้ อิอิ
7 พฤษภาคม 2554 23:13 น. - comment id 123701
ชีวิตมีค่าล้ำ รักษา ให้ดี เกินกว่าคิดจินตนา ว่าไว้ โอกาสหนึ่งเกิดมา ยากยิ่ง จริงนา ควรที่หาทางให้ หยั่งแจ้งจิตเดิมฯ เป็นกำลังใจให้ครับ