เปลือกเปียก

แรกทีเดียว เทศกาลถูกสืบทอดด้วยความบรรจง
ต่อมาพ่อค้านายทุนนักการเมืองต่างฉกฉวยประโยชน์
โดยการบิดเบือนสารัตถะของเทศกาลให้รับใช้สิ่งแอบแฝง
เราจึงพบป้ายต่างๆที่เปื้อนราคีมีราคะ
ใบหน้าของนักการเมืองแลบออกมายามงานบุญ
ปีศาจจำแลงมาเป็นประธาน ชาวบ้านที่ยังต้วมเตี้ยมต่อฉากบังตา
ยังคิดว่า สิ่งเหล่านี้คือ ความจริง
ด้วยปราชญ์ตามคันนาเปี่ยมปัญญาเชื่อว่า
ควายย่อมรู้คุณหญ้า ป่าย่อมรู้คุณฝน
การไม่ยอมจำนนต่อกระแสเปลือเปื้อนจึงมี
ขบวนแห่สิ้นเปลือง/การแสดงสิ้นเปล่า
เย้ายวนให้เกิดความหลงผิด
ผู้คนพลีชีพสู่อบายมุข สาดของเสียเข้าใส่กัน
ล้มตายบนความระอาเอือมของผู้รู้เท่าทัน
น้ำเมา น้ำกามห้ำหั่นบนเปลือกเปียกแฉะ
ผู้รู้ระงับได้นั่งนิ่งเหลียวดูและแผ่เมตตา
เนื้อตัวเมือกไคลคือขันธ์ 5 หากรู้และละก็หมดเสียการบำเรอ
เหลือเพียงบำรุง
ส่วนเกินมากมายประโคมใส่ อยากแต่สุข จนทุกข์ถมทับดิ้นพล่าน
น้ำกระจายสาดซัดละลานเม็ดดินจนกลายเป็นตมเหลว
เปรอะเปื้อนด่างดวงกระเซ็นเลอะขอบสังคม
จิตที่ดียกระดับเนรมิตเกราะแก้วกำบังพ้นโคลนก้อนกิเลส
ยิ้มรู้ไม่เยาะรับ
เพียงเท่าทันเท่านั้นพอ
คิดถึงสงกรานต์นุ่มนวลฉ่ำหวานแต่กาลก่อน
บัดนี้คงเป็นแค่สงกาม.

pigstation 5 เม.ย. 2554 00:24 น. - ID 11622