....เก็บไว้ในหัวใจ..ดีแล้ว

mimmy

.....ฉันมักจะบอกตัวเองเสมอว่าเราเป็นเพื่อนกัน  ฉันดีใจที่เห็นเธอมีความสุข  ฉันเป็นกังวลเมื่อรู้ว่าเธอเศร้าใจ  ภายใต้ของคำว่าเพื่อนมีบางอย่างที่ฉันปฏิเสธหัวใจตัวเองมาตลอด  คือความรัก  ฉันกลัวว่าหัวใจฉันจะหวั่นไหวไปรักเธอเข้า  ทำไมฉันกลัวล่ะ ...ก็เพราะฉันรู้ว่าความเป็นเพื่อนระหว่างเราสองคนไม่มีทางจะเปลี่ยนเป็นความรักได้  ฉันไม่อยากให้มีรอยร้าวบนถนนมิตรภาพของเรานะสิ
.....มาถึงวันนี้เหรอ  ฉันเข้าใจหัวใจฉันมากขึ้น  แต่ฉันก็ควบคุมความรู้สึกฉันได้อย่างสบาย  เพราะฉันรู้ว่าการเป็นเพื่อนกันมันดีแค่ไหน  ฉันจะมองดูเธออยู่ใกล้  ๆ  แบบนี้แหล่ะ  ถ้าวันไหนเธอต้องการความช่วยเหลือเธอจะได้เห็นฉันในทันทีไง
.....บางครั้งบางที   เรื่องราวของความรู้สึกกับความเป็นจริง  มันอาจขัดแย้งกันไปบ้าง  แต่เราก็มักมีทางเลือกให้ตัวเราสบายใจให้มากที่สุด   และบางเรื่องราวของความรักก็ไม่ได้จบลงด้วยความสมหวังเสมอไปนี่  แม้ความรู้สึกดี  ๆ  ที่ฉันมีให้เธอในครั้งนี้จะยังไม่เคยเอ่ยออกมาให้เธอรู้  แต่ฉันก็ไม่เสียใจที่ไม่ได้บอกเธอ  เพราะสิ่งที่เธอมีอยู่ก็ดีอยู่แล้ว  และฉันก็รู้สึกดีทุกครั้งที่เห็นเธอและเธอเข้าใจกันดี    แล้วฉันจะเข้าไปยุ่งในชีวิตเธออีกทำไม...
เวลานี้ฉันรู้แล้วว่า  ควรจะหยุดความรู้สึกไว้ตรงไหนก่อนที่หัวใจจะเกินเลยมากไปกว่านี้  มีคนบอกว่า  "ความรู้สึกชอบเริ่มต้นที่หู ฉะนั้นถ้าคุณจะเลิกชอบคนที่คุณชอบก็แค่ปิดหูของคุณเท่านั้นก็พอ แต่ถ้าคุณพยายามจะปิดตา รักจะกลายเป็นน้ำตา และเมื่อคุณเปิดตาขึ้นอีกครั้ง .... คุณก็จะได้รู้ว่า สิ่งที่คุณเสียไปคือคนที่คุณรักมากที่สุด" ...ฉันคงเลือกจะปิดตาชั่วคราว  พร้อมเมื่อไหร่จะเปิดตาให้กว้างเลย....เพราะการปิดตาทำให้ฉันมีความสุขมากกว่าที่จะเปิดตาแล้วมองเห็นเธอ...
แต่ฉันไม่ได้ปิดหูนี่  ความรู้ชอบที่ฉันมีให้เธอก็ยังอยู่   ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย