ขอบคุณคำอวยพรและของขวัญทุกชิ้นค่ะ

แก้วประภัสสร

                  เช้าวันที่ 26 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา
ซึ่งเป็นคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้า  
                    ปกติ ก็ดำเนินชีวิตเหมือนทุกวันๆ เพียงแต่
ได้ออกไปใส่บาตรในตอนเช้าเท่านั้นเอง 
     
                    รู้สึกว่า อายุจะล่วงเลยวัยกลางคนไปหลายปีแล้วละค่ะ
เหตุผลที่ต้องบอกแบบนี้ เพราะว่าในเนื้อความในจดหมายจาก
พี่แจ้นเอง ถามว่า " ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วละ " 
พี่ขรา หนูเว้นวรรคไม่ตอบได้มั้ยคะ ท่านแต่ศาลที่เคารพ 
คำถามที่เจ้ตั้งมา มันบาดลึกเข้าไปในกระดองใจข้าพเจ้ามากๆ
เมื่อมานั่งบวก ลบ คูณ หาร สรุปแน่ชัดว่า 
โฟว์ตี้โฟว์  ...........บรื๋ออออออ แค่คิดว่าใกล้จะถึง ฟิฟตี้ 
ก็สยอง พองขนแล้วค่ะ 5 5 5 5 
 
                        ด้วยความที่ตนเองไม่เคยจับเวลา นาที เดือน ปี
บางวันทำงาน ยังต้องหันไปถามน้องๆ ว่า วันนี้วันที่เท่าไหร่จ๊ะ
 
                   เวลาที่ผ่าน ข้าพเจ้าก็ดำเนินชีวิตปกติ
ยังคงนั่งรถเมล์ ขึ้นรถ ลงเรือ จะมีพิเศษบ้าง ที่ได้นั่งรถเก๋งกับเขา
ก็ต่อเมื่อ พี่น้อง ญาติสนิท มิตรสหาย บางใคร ขับรถมารับพาไปโน่น ไปนี่
                  หลายคนตั้งคำถามว่า ทำไมไม่ซื้อรถ และขับไปไหนต่อไหนเอง
จะมีประโยชน์อะไร หากมีรถแล้ว ทำให้เงินเดือนอันน้อยนิด ที่ข้าพเจ้าต้อง
แบ่งส่วนหนึ่งให้มารดา ลดน้อยลง 
จะมีประโยชน์อะไร ที่ข้าพเจ้าสบาย แต่มารดาต้องลำบาก
และจะมีประโยชน์อะไร ที่ข้าพเจ้าควรจะออมเงิน เก็บไว้ปั้นปลายชีวิต
ดีกว่าต้องจ่ายค่าน้ำมัน เดือนละหลายพัน
                     สี่สิบสี่ปีที่ผ่านมา ชีวิตข้าพเจ้า ก็ดำเนินไปเหมือนปุถุชนทั่วๆไป
มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง เป็นธรรมดา   บางครั้งก็เหนื่อยล้า มีท้อบ้าง
แต่ไม่เคยถอยค่ะ
                       แรกเริ่มเดิมที ข้าพเจ้าแทบจะชักดิ้น ชักงอ 
เพราะไม่เคยปรารถนาจะก้าวเข้ามาอยู่เมืองหลวง
หากแต่ว่า  ครอบครัวเรามีพี่น้องหลายคน  
                 รุ่นต่อรุ่น จากพี่คนโตเรียนจบ ทำงาน และช่วยคุณพ่อ คุณแม่ 
ส่งน้องเรียน  จากคนที่สอง สาม เรื่อยๆมา จนถึงข้าพเจ้า  ซึ่งเป็นบุตรคนเล็ก
พี่สาวที่อยู่กรุงเทพฯ พยายามจะให้ข้าพเจ้ามาอยู่กรุงเทพฯตั้งแต่อายุ 4 ขวบ
เพื่อเรียนนาฏศิลป์ แต่ข้าพเจ้าไม่ยอมมา 
                      จนกระทั่ง เมื่อเรียนจบ มัธยมหก พี่ก็ยังเป็นห่วง
สุดท้ายก็ขัดใจพี่ไม่ได้ ทุกวันนี้ นอกจากจะกราบเท้าขอบคุณมารดา
แลระลึกถึงบิดาที่จากไปแล้ว 
                    ข้าพเจ้าก็ยังมีแม่คนที่สอง คือพี่สาวคนนี้ ซึ่งเป็นเหมือนพี่ 
เหมือนแม่ ไม่ว่าน้องแต่ละคนจะเป็นอย่างไร แม้ว่าเธอจะเหนื่อยแค่ไหน
แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นทุกครั้ง คือรอยยิ้มให้น้อง และกำลังใจที่ไม่มีวันเหือดแห้ง
                ปีนี้แม่ให้พรข้าพเจ้าว่า
 ขอให้ลูกแม่สุขภาพแข็งแรง อย่าเจ็บไข้ได้ป่วย หนักเอาเบาสู้  
อย่าลืมเข้าวัดทำบุญ เมื่อยามมีเวลาเสมอ
              ส่วนพี่สาวคนนี้ ให้พรว่า 
สุข ทุกข์อยู่ที่ใจ หากใจเราเป็นสุข เราปรารถนาสิ่งใด ก็จะได้ทั้งหมด
    *    *     *      *  *    *     *      *  *    *     *      *  *    *     *      * 
                 
                  

                     เมื่อก้าวเข้ามาในไทยโพเอ็ม  ข้าพเจ้าก็ได้รับการต้อนรับ
จากเพื่อนพ้องน้องพี่อย่างอบอุ่น  จนทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ห่างบ้าน
หายเหงา มีเสียงหัวเราะมากๆขึ้น เราทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็คงมีความรู้สึก
ไม่แตกต่างจากข้าพเจ้า
                    ขอบคุณคุณแจ้นเอง พี่สาวที่แสนดีอีกคน ที่ลงกลอนอวยพร
และทีมีเมตตาต่อน้องคนนี้เสมอ
                    ขอบคุณคุณกิ่งโศก ที่ลงโคลงอวยพร
และคอยให้กำลังกันเสมอมา   แม้ข้าพเจ้าทราบว่า หลายครั้งที่คุณต้องเหนื่อย
กับความดื้อเกินเหตุของข้าพเจ้า 
                    แต่เชื่อว่า หากคุณมาด้วยใจ ทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เป็นข้าพเจ้า
คุณคงรับได้  จริงมั้ยคะ อิ
                ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆ สำหรับคำอวยพรที่มีค่าสำหรับข้าพเจ้า
ขอบคุณของขวัญทุกชิ้นที่มอบให้กัน
                
                 ข้าพเจ้าขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก
จงดลบันดาลให้ทุกท่าน ประสบแต่ความเจริญ ทั้งทางอายุ วรรณะ
สุขะ พละ
                   ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
  ทั้งนี้แก้วฯฝากภาพของบางส่วน ที่พี่ๆ น้องๆ มอบให้
มาแบ่งกันชมค่ะ

ผ้าพันคอ และหมวกจากพี่แจ้น ทำให้คุณแม่ค่ะ

ผ้าพันคอ สีส้มขาวของแบม ส่วนสีฟ้าขาวของคุณกิ่ง พี่แจ้นทำให้ค่ะ

อันนี้เสื้อสวยๆ กับสร้อยคอ เข้ากันมากค่ะ จากพี่แจ้นค่ะ

โอม..เพี้ยง....พี่แจ้นเห็นว่าชอบเข้าวัด คงเหมาะกับคุณกิ่ง 
แต่คุณกิ่งบอกว่า ของชิ้นนี้เหมาะกับคุณแบม ...
พี่แจ้นคะ ...คุณกิ่งให้หนูเก็บไว้ติดตัวจะได้คุ้มภัยค่ะ อิ
พี่ไม่ว่าหนูนะคะ  

เข็มขัดรัดพุงกะทิ ค่ะ 
* *  *  * * * *  *  * ** *  *  * ** *  *  * ** *  *  * ** *  *  * 

ของขวัญจากน้องอ้อย เทียนหยดค่ะ น้องลงมือทำด้วยตัวเองเลยนะค่ะ
ภาพล่างถ่ายที่โต๊ะทำงานของแก้วฯเองค่ะ  
สังเกตุนะคะ บนคอมฯอีกตัวมีทั้งกรรไกรและคัตเตอร์ คุณๆทั้งหลาย
คงเดาเอาว่า มาป้องกันตัวใช่มั้ยคะ ..
ป่าวค่ะ เอามาไว้ตัดซองขนม ..แฮ่ะๆๆ 
ขอโม้นิดหนึ่งค่ะ เมื่อวานเย็นพอทานข้าวกับคุณกิ่งเรียบร้อย
ก็รีบเข้าบ้านโทรหาลิงฝน คุยๆๆ พอได้เวลาก็ไปอาบน้ำ กำลังผลอยหลับค่ะ
คุณเพื่อนฝน โทรศัพท์หาและบอกว่าจะมีคนคุยด้วย 
แบมก็เดาแล้วว่า คุยสามสาย คงจะเป็นอีกหนึ่งในบรรดา สามลิง อิ
พอได้ยินเสียง ก็เลยเว้าภาษาอีสานทักทายไป เล่นเอาหัวเราะกัน 
สายทางโน้นมีอำๆ แต่ปกติแม่แก้วแบม จะมีเซ้น แยกได้เสมอ
แม้จะไม่เคยเห็นหน้า อำแค่ไหนก็ต้องยอมยัยแบมแหละ ป่าวโม้น๊า..5 5 5 
น้องอ้อยค่ะ..ท่านทั้งหลาย หูดับ ตับไหม้ เหมือนกับชี อัดอั้นตันใจ
ไม่ค่อยได้คุยแห๋มๆๆ เสียงฝนเงียบ มีแต่เสียงหัวเราะ จะดังมาบ้างเป็นบางคราว
แปดสิบเปอร์เซ็นต์ เจ้าอ้อย พูดเอาๆ พูดแบบไม่เกรงใจเจ้เลย
พอตรูจะอ้าปากพูด...แงๆๆ อ้อยพูดอีกแระ 5  5  5  5
เราคุยกันถึงประมาณสี่ทุ่มครึ่ง หากแก้วจำไม่ผิด 
เชื่อแล้วละว่า คุยจนลิงหลับ อิ...
หยอกเย้าน้องเล่นค่ะ จะบอกว่า ดีใจมากๆ ที่ได้คุยกับสองสาว
ขาดสาวสุราษฏร์ ที่ไร้คลื่น ไม่สามารถจูนได้ค่ะ 
ถึงไหนแล้ว  อิ มาชมภาพกันต่อค่ะ

สร้อยคอจากน้องอ้อย พอเห็นปุ๊บคล้องปั๊บ แหม..เข้ากับชุดเด๊ะเลย อิ

แถมบทกลอนอ่านแล้วซึ้งแนบมาด้วยค่ะ
* * * * * * * * * * * * * * * * *

ของขวัญจากน้องยุ้ย น้องที่ทำงานค่ะ ชีเป็นเหญิงสาวที่สวยและน่ารักที่ซู๊ดดด
อีกหนึ่งคน ในบริษัทค่ะ 

เค๊กอร่อยๆ จากน้องอ้อย น้องที่ทำงานค่ะ เธอน่ารักและคุยเก่ง
วันเหลังจะชวนมาประชันกับสามลิงดูนะคะ อิ
* * * * * * * * * * * 

นี่เป็นของขวัญอีกชิ้นที่แประทับใจ จากน้องวา ฉางน้อย
น้องลงมือทำเอง ซึ้งมากๆ 
คุณๆว่ามั้ยคะ ลิง..ทำได้ยังไง...5  5   5 5  
เก่งมากค่ะน้องวา ขอบคุณค่ะ

จดหมายพร้อมการตกแต่งขอบ ประดับด้วยพุงลุงเท่ง ...
เล่นเอาพี่สาวที่บ้าน ทึ่งกับความน่ารักของน้องวา 
อยากให้หนู ๆ น้องๆ เข้ามาดูเป็นตัวอย่าง 
จดหมายฉบับนี้ มีทั้งงานศิลป์ ลายมือที่เขียนอย่างตั้งใจ
และเธอสอดแทรก ความเป็นคนใต้ด้วยสติ๊กเกอร์ลุงเท่ง
สุดยอดจริงๆค่ะ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

ชิ้นนี้จากเพื่อนฝน โคลอน ค่ะ
สีฟ้าถูกใจมากๆค่ะฝน  เมื่อคืนหากไม่ง่วงเสียก่อน คงจะคุยได้นานกว่านี้
แถมไม่สบายอีกค่ะ ดีใจที่เราได้พบกันที่บ้านกลอนจ๊ะฝน 

จดหมายจากบนลงล่าง 
พี่แจ้นเอง
ฝน โคลอน
น้องอ้อย เทียนหยด
และ น้องวา ฉางน้อย
ส่วนรายละเอียดในเนื้อความ ไม่สามารถนำมาตีแผ่ได้ค่ะ
ขอเก็บไว้เป็นกานส่วนตัวนะคะ ใส่กล่องไว้ ยามใดที่เหนื่อยล้า
จดหมายของทุกคน จะช่วยทำให้มีกำลังใจขึ้น
ยังมีจดหมายจากพี่ชายไร้อันดับอีกค่ะ ที่ไม่เคยลืม..
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

ชิ้นนี้ จากคุณกิ่งค่ะ คงเห็นว่า แบมชอบถ่ายภาพมาก เลยอยากให้เก็บ
ความทรงจำดีๆ ไว้ในเฟลสไดรฟ์อันนี้ 
มีขาว ชมพู น่ารักค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ
แต่ว่าเห็นบอกเก็บข้อมูลได้ถึง สี่กิ๊ก....
ทำไมเจ้าตัวเล็กๆ จิ๋วๆๆอันนี้ ถึงมีตั้ง สี่กิ๊ก ละคะ
ถึงว่า...คนมากมายถึงชอบมีกิ๊กกันน้อ....5 5 5 5 5 5
ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านค่ะ
แก้วประภัสสร
27 / 11 / 2010
ปล.ขอบคุณของอีกหลายชิ้นที่ไม่สามารถนำมาลงได้หมด
ขอบคุณเพื่อนในบ้าน และนอกบ้านทุกคนนะคะ